تلاوت آیاتی از سوره های مباركه غاشیه، شمس، ضحی، تین، حمد و بقره با صدای استاد عبدالباسط محمد عبدالصمد

این تلاوت شامل سوره های مباركه غاشیه آیات 8 الی آخر، شمس، ضحی، تین، حمد و بقره از آیه 1 الی 5 می باشد.

سوره 88: الغاشیة


به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ


در آن روز چهره‏هایى شادابند (8)

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ ﴿8﴾



از كوشش خود خشنودند (9)

لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ ﴿9﴾



در بهشت برین‏اند (10)

فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿10﴾



سخن بیهوده‏اى در آنجا نشنوند (11)

لَّا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَةً ﴿11﴾



در آن چشمه‏اى روان باشد (12)

فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ ﴿12﴾



تختهایى بلند در آنجاست (13)

فِیهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ ﴿13﴾



و قدحهایى نهاده شده (14)

وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ ﴿14﴾



و بالشهایى پهلوى هم [چیده] (15)

وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿15﴾



و فرشهایى [زربفت] گسترده (16)

وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿16﴾



آیا به شتر نمى‏نگرند كه چگونه آفریده شده (17)

أَفَلَا یَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَیْفَ خُلِقَتْ ﴿17﴾



و به آسمان كه چگونه برافراشته شده (18)

وَإِلَى السَّمَاء كَیْفَ رُفِعَتْ ﴿18﴾





و به كوه‏ها كه چگونه برپا داشته شده (19)

وَإِلَى الْجِبَالِ كَیْفَ نُصِبَتْ ﴿19﴾



و به زمین كه چگونه گسترده شده است (20)

وَإِلَى الْأَرْضِ كَیْفَ سُطِحَتْ ﴿20﴾



پس تذكر ده كه تو تنها تذكردهنده‏اى (21)

فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ ﴿21﴾



بر آنان تسلطى ندارى (22)

لَّسْتَ عَلَیْهِم بِمُصَیْطِرٍ ﴿22﴾


مگر كسى كه روى بگرداند و كفر ورزد (23)

إِلَّا مَن تَوَلَّى وَكَفَرَ ﴿23﴾



كه خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب كند (24)

فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿24﴾



در حقیقت بازگشت آنان به سوى ماست (25)

إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ﴿25﴾




آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست (26)

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ﴿26﴾




سوره 91: الشمس


به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ



سوگند به خورشید و تابندگى‏اش (1)

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾



سوگند به ماه چون پى [خورشید] رود (2)

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾



سوگند به روز چون [زمین را] روشن گرداند (3)

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾



سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (4)

وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾



سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت (5)

وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾



سوگند به زمین و آن كس كه آن را گسترد (6)

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾



سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد (7)

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾



سپس پلیدكارى و پرهیزگارى‏اش را به آن الهام كرد (8)

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾



كه هر كس آن را پاك گردانید قطعا رستگار شد (9)

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿9﴾



و هر كه آلوده‏اش ساخت قطعا درباخت (10)

وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿10﴾



[قوم] ثمود به سبب طغیان خود به تكذیب پرداختند (11)

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾



آنگاه كه شقى‏ترینشان بر[پا] خاست (12)

إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾



پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده‏شتر خدا و [نوبت] آب‏خوردنش را [حرمت نهید] (13)

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾



و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده‏شتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك یكسان كرد (14)

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾



و از پیامد كار خویش بیمى به خود راه نداد (15)

وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾



سوره 93: الضحى


به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ


سوگند به روشنایى روز (1)

وَالضُّحَى ﴿1﴾



سوگند به شب چون آرام گیرد (2)

وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾



[كه] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (3)

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾



و قطعا آخرت براى تو از دنیا نیكوتر خواهد بود (4)

وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾


و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى (5)

وَلَسَوْفَ یُعْطِیكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى ﴿5﴾


مگر نه تو را یتیم یافت پس پناه داد (6)

أَلَمْ یَجِدْكَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾



و تو را سرگشته یافت پس هدایت كرد (7)

وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾



و تو را تنگدست‏یافت و بى‏نیاز گردانید (8)

وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾


و اما [تو نیز به پاس نعمت ما] یتیم را میازار (9)

فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾


و گدا را مران (10)

وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾



و از نعمت پروردگار خویش [با مردم] سخن گوى (11)

وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾



سوره 95: التین


به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ



سوگند به انجیر و زیتون (1)

وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿1﴾



و طور سینا (2)

وَطُورِ سِینِینَ ﴿2﴾



و این شهر امن [و امان] (3)

وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ ﴿3﴾



[كه] براستى انسان را در نیكوترین اعتدال آفریدیم (4)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ﴿4﴾



سپس او را به پست‏ترین [مراتب] پستى بازگردانیدیم (5)

ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ ﴿5﴾



مگر كسانى را كه گرویده و كارهاى شایسته كرده‏اند كه پاداشى بى‏منت‏خواهند داشت (6)

إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿6﴾



پس چه چیز تو را بعد [از این] به تكذیب جزا وامى‏دارد (7)

فَمَا یُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّینِ ﴿7﴾



آیا خدا نیكوترین داوران نیست (8)

أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِینَ ﴿8﴾



سوره 1: الفاتحة


به نام خداوند رحمتگر مهربان (1)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾



ستایش خدایى را كه پروردگار جهانیان (2)

الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾



رحمتگر مهربان (3)

الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾



[و] خداوند روز جزاست (4)

مَالِكِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾



[بار الها] تنها تو را مى‏پرستیم و تنها از تو یارى مى‏جوییم (5)

إِیَّاكَ نَعْبُدُ وإِیَّاكَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾


ما را به راه راست هدایت فرما (6)

اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿6﴾


راه آنان كه گرامى‏شان داشته‏اى نه [راه] مغضوبان و نه [راه] گمراهان (7)

صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿7﴾




سوره 2: البقرة


به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ


الف لام میم (1)

الم ﴿1﴾



این است كتابى كه در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است (2)

ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾



آنان كه به غیب ایمان مى‏آورند و نماز را بر پا مى‏دارند و از آنچه به ایشان روزى داده‏ایم انفاق مى‏كنند (3)

الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ ﴿3﴾



و آنان كه بدانچه به سوى تو فرود آمده و به آنچه پیش از تو نازل شده است ایمان مى آورند و آنانند كه به آخرت یقین دارند (4)

والَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَبِالآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ ﴿4﴾



آنان برخوردار از هدایتى از سوى پروردگار خویشند و آنان همان رستگارانند (5)

أُوْلَئِكَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿5﴾

1400/01/17
|
12:47
دسترسی سریع