تلاوت آیاتی از سوره های مباركه انسان و حمد با صدای استاد محمد طنطاوی(آیات قسمت 29 برنامه قرار تلاوت)
این تلاوت شامل آیات 1 تا 31 انسان و سوره مباركه حمد میباشد.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَكُنْ شَیْئًا مَذْكُورًا ﴿1﴾
آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چیز قابل ذكرى نبود (1)
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿2﴾
ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم و او را مى آزماییم بدین جهت او را شنوا و بینا قرار دادیم (2)
إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا ﴿3﴾
ما راه را به او نشان دادیم خواه شاكر باشد و پذیرا گردد یا ناسپاس (3)
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿4﴾
ما براى كافران زنجیرها و غلها و شعله هاى سوزان آتش آماده كرده ایم (4)
إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا ﴿5﴾
به یقین ابرار و نیكان از جامى مى نوشند كه با عطر خوشى آمیخته است (5)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿6﴾
چشمه اى كه بندگان خدا از آن مى نوشند و [به دلخواه خویش] جاریش مى كنند (6)
یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿7﴾
[همان بندگانى كه] به نذر خود وفا میكردند و از روزى كه گزند آن فراگیرنده است مى ترسیدند (7)
وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿8﴾
و به [پاس] دوستى [خدا] بینوا و یتیم و اسیر را خوراك مى دادند (8)
إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا ﴿9﴾
ما براى خشنودى خداست كه به شما مى خورانیم و پاداش و سپاسى از شما نمى خواهیم (9)
إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿10﴾
ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكیم (10)
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿11﴾
پس خدا [هم] آنان را از آسیب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت (11)
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿12﴾
و به [پاس] آنكه صبر كردند بهشت و پرنیان پاداششان داد (12)
مُتَّكِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِكِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿13﴾
در آن [بهشت] بر تختها[ى خویش] تكیه زنند در آنجا نه آفتابى بینند و نه سرمایى (13)
وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿14﴾
و سایه ها[ى درختان] به آنان نزدیك است و میوه هایش [براى چیدن] رام (14)
وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿15﴾
و ظروف سیمین و جامهاى بلورین پیرامون آنان گردانده مى شود (15)
قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿16﴾
جامهایى از سیم كه درست به اندازه [و با كمال ظرافت] آنها را از كار در آورده اند (16)
وَیُسْقَوْنَ فِیهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿17﴾
و در آنجا از جامى كه آمیزه زنجبیل دارد به آنان مى نوشانند (17)
عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا ﴿18﴾
از چشمه اى در آنجا كه سلسبیل نامیده مى شود (18)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿19﴾
و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى گردند چون آنها را ببینى گویى كه مرواریدهایى پراكنده اند (19)
وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْكًا كَبِیرًا ﴿20﴾
و چون بدانجا نگرى [سرزمینى از] نعمت و كشورى پهناور مى بینى (20)
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿21﴾
[بهشتیان را] جامه هاى ابریشمى سبز و دیباى ستبر در بر است و پیرایه آنان دستبندهاى سیمین است و پروردگارشان باده اى پاك به آنان مى نوشاند (21)
إِنَّ هَذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْیُكُمْ مَشْكُورًا ﴿22﴾
این [پاداش] براى شماست و كوشش شما مقبول افتاده است (22)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿23﴾
در حقیقت ما قرآن را بر تو به تدریج فرو فرستادیم (23)
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا ﴿24﴾
پس در برابر فرمان پروردگارت شكیبایى كن و از آنان گناهكار یا ناسپاسگزار را فرمان مبر (24)
وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِیلًا ﴿25﴾
و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان یاد كن (25)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿26﴾
و بخشى از شب را در برابر او سجده كن و شب[هاى] دراز او را به پاكى بستاى (26)
إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿27﴾
اینان دنیاى زودگذر را دوست دارند و روزى گرانبار را [به غفلت] پشت سر مى افكنند (27)
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿28﴾
ماییم كه آنان را آفریده و پیوند مفاصل آنها را استوار كرده ایم و چون بخواهیم [آنان را] به نظایرشان تبدیل مى كنیم (28)
إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿29﴾
این [آیات] پندنامه اى است تا هر كه خواهد راهى به سوى پروردگار خود پیش گیرد (29)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِیمًا حَكِیمًا ﴿30﴾
و تا خدا نخواهد [شما] نخواهید خواست قطعا خدا داناى حكیم است (30)
یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿31﴾
هر كه را خواهد به رحمت خویش در مى آورد و براى ظالمان عذابى پردرد آماده كرده است (31)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾
ستایش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانیان است.
الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾
بخشنده و بخشایشگر است.
مَالِكِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾
(خداوندى كه) صاحب روز جزا است.
إِیَّاكَ نَعْبُدُ وإِیَّاكَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾
(پروردگارا) تنها تو را مى پرستیم و تنها از تو یارى مى جوییم.
اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿6﴾
ما را به راه راست هدایت فرما!
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿7﴾
راه كسانى كه آنان را مشمول نعمت خود ساختى، نه راه كسانى كه بر آنان غضب كردى و نه گمراهان
1399/10/23
|
11:57