تلاوت آیاتی از سوره های مباركه لقمان و سجده با صدای استاد محمد اللیثی(آیات قسمت 46 برنامه قرار تلاوت)
این تلاوت شامل آیات 33 و 34 سوره مباركه لقمان و آیات 1 تال 9 سوره مباركه سجده میباشد.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا یَوْمًا لَا یَجْزِی وَالِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَنْ وَالِدِهِ شَیْئًا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَلَا یَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿33﴾اى مردم از پروردگارتان پروا بدارید و بترسید از روزى كه هیچ پدرى به كار فرزندش نمى آید و هیچ فرزندى [نیز] به كار پدرش نخواهد آمد آرى وعده خدا حق است زنهار تا این زندگى دنیا شما را نفریبد و زنهار تا شیطان شما را مغرور نسازد (33) إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَیُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَیَعْلَمُ مَا فِی الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ ﴿34﴾در حقیقت خداست كه علم [به] قیامت نزد اوست و باران را فرو مى فرستد و آنچه را كه در رحمهاست مى داند و كسى نمى داند فردا چه به دست مى آورد و كسى نمى داند در كدامین سرزمین مى میرد در حقیقت خداست [كه] داناى آگاه است (34)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان الم ﴿1﴾الف لام میم (1) تَنْزِیلُ الْكِتَابِ لَا رَیْبَ فِیهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾نازل شدن این كتاب كه هیچ [جاى] شك در آن نیست از طرف پروردگار جهانهاست (2) أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ ﴿3﴾آیا مى گویند آن را بربافته است [نه چنین است] بلكه آن حق و از جانب پروردگار توست تا مردمى را كه پیش از تو بیم دهنده اى براى آنان نیامده است هشدار دهى امید كه راه یابند (3) اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلَا شَفِیعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ ﴿4﴾خدا كسى است كه آسمانها و زمین و آنچه را كه میان آن دو است در شش هنگام آفرید آنگاه بر عرش [قدرت] استیلا یافت براى شما غیر از او سرپرست و شفاعتگرى نیست آیا باز هم پند نمى گیرید (4) یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ ﴿5﴾كار [جهان] را از آسمان [گرفته] تا زمین اداره مى كند آنگاه [نتیجه و گزارش آن] در روزى كه مقدارش آن چنان كه شما [آدمیان] برمى شمارید هزار سال است به سوى او بالا مى رود (5) ذَلِكَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿6﴾اوست داناى نهان و آشكار كه شكوهمند مهربان است (6) الَّذِی أَحْسَنَ كُلَّ شَیْءٍ خَلَقَهُ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِنْ طِینٍ ﴿7﴾همان كسى كه هر چیزى را كه آفریده است نیكو آفریده و آفرینش انسان را از گل آغاز كرد (7) ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ﴿8﴾سپس [تداوم] نسل او را از چكیده آبى پست مقرر فرمود (8) ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلًا مَا تَشْكُرُونَ ﴿9﴾آنگاه او را درستاندام كرد و از روح خویش در او دمید و براى شما گوش و دیدگان و دلها قرار داد چه اندك سپاس مى گزارید (9)
1399/11/30
|
15:33