تلاوت آیاتی از سوره مباركه یس با صدای استاد عبدالعزیز حصان
این تلاوت شامل آیات 55 تا آخر سوره یس است كه توسط استاد محمد تقی مروت اهداء شده است .
در این روز اهل بهشت كار و بارى خوش در پیش دارند (55)
إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْیَوْمَ فِی شُغُلٍ فَاكِهُونَ ﴿55﴾
آنها با همسرانشان در زیر سایهها بر تختها تكیه مىزنند (56)
هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِؤُونَ ﴿56﴾
در آنجا براى آنها [هر گونه] میوه است و هر چه دلشان بخواهد (57)
لَهُمْ فِیهَافَاكِهَةٌ وَلَهُم مَّا یَدَّعُونَ ﴿57﴾
از جانب پروردگار[ى] مهربان [به آنان] سلام گفته مىشود (58)
سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِیمٍ ﴿58﴾
و اى گناهكاران امروز [از بىگناهان] جدا شوید (59)
وَامْتَازُوا الْیَوْمَ أَیُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿59﴾
اى فرزندان آدم مگر با شما عهد نكرده بودم كه شیطان را مپرستید زیرا وى دشمن آشكار شماست (60)
أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْكُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿60﴾
و اینكه مرا بپرستید این است راه راست (61)
وَأَنْ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ ﴿61﴾
و [او] گروهى انبوه از میان شما را سخت گمراه كرد آیا تعقل نمىكردید (62)
وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِیرًا أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿62﴾
این است جهنمى كه به شما وعده داده مىشد (63)
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی كُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿63﴾
به [جرم] آنكه كفر مىورزیدید اكنون در آن درآیید (64)
اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿64﴾
امروز بر دهانهاى آنان مهر مىنهیم و دستهایشان با ما سخن مىگویند و پاهایشان بدانچه فراهم مىساختند گواهى مىدهند (65)
الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا یَكْسِبُونَ ﴿65﴾
و اگر بخواهیم هر آینه فروغ از دیدگانشان مىگیریم تا در راه [كج] بر هم پیشى جویند ولى [راه راست را] از كجا مىتوانند ببینند (66)
وَلَوْ نَشَاء لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى یُبْصِرُونَ ﴿66﴾
و اگر بخواهیم هرآینه ایشان را در جاى خود مسخ مىكنیم [به گونهاى] كه نه بتوانند بروند و نه برگردند (67)
وَلَوْ نَشَاء لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِیًّا وَلَا یَرْجِعُونَ ﴿67﴾
و هر كه را عمر دراز دهیم او را [از نظر] خلقت فروكاسته [و شكسته] گردانیم آیا نمىاندیشند (68)
وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَفَلَا یَعْقِلُونَ ﴿68﴾
و [ما] به او شعر نیاموختیم و در خور وى نیست این [سخن] جز اندرز و قرآنى روشن نیست (69)
وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنبَغِی لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِینٌ ﴿69﴾
تا هر كه را [دلى] زنده است بیم دهد و گفتار [خدا] در باره كافران محقق گردد (70)
لِیُنذِرَ مَن كَانَ حَیًّا وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِینَ ﴿70﴾
آیا ندیدهاند كه ما به قدرت خویش براى ایشان چهارپایانى آفریدهایم تا آنان مالك آنها باشند (71)
أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ ﴿71﴾
و آنها را براى ایشان رام گردانیدیم از برخىشان سوارى مىگیرند و از بعضى مىخورند (72)
وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا یَأْكُلُونَ ﴿72﴾
و از آنها سودها و نوشیدنیها دارند پس چرا شكرگزار نیستید (73)
وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلَا یَشْكُرُونَ ﴿73﴾
و غیر از خدا[ى یگانه] خدایانى به پرستش گرفتند تا مگر یارى شوند (74)
وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ یُنصَرُونَ ﴿74﴾
[ولى بتان] نمىتوانند آنان را یارى كنند و آنانند كه براى [بتان] چون سپاهى احضار شدهاند (75)
لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ ﴿75﴾
پس گفتار آنان تو را غمگین نگرداند كه ما آنچه را پنهان و آنچه را آشكار مىكنند مىدانیم (76)
فَلَا یَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿76﴾
مگر آدمى ندانسته است كه ما او را از نطفهاى آفریدهایم پس بناگاه وى ستیزهجویى آشكار شده است (77)
أَوَلَمْ یَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُّبِینٌ ﴿77﴾
و براى ما مثلى آورد و آفرینش خود را فراموش كرد گفت چه كسى این استخوانها را كه چنین پوسیده است زندگى مىبخشد (78)
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿78﴾
بگو همان كسى كه نخستینبار آن را پدید آورد و اوست كه به هر [گونه] آفرینشى داناست (79)
قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿79﴾
همو كه برایتان در درختسبزفام اخگر نهاد كه از آن [چون نیازتان افتد] آتش مىافروزید (80)
الَّذِی جَعَلَ لَكُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ ﴿80﴾
آیا كسى كه آسمانها و زمین را آفریده توانا نیست كه [باز] مانند آنها را بیافریند آرى اوست آفریننده دانا (81)
أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُم بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿81﴾
چون به چیزى اراده فرماید كارش این بس كه مىگوید باش پس [بىدرنگ] موجود مىشود (82)
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ كُنْ فَیَكُونُ ﴿82﴾
پس [شكوهمند و] پاك است آن كسى كه ملكوت هر چیزى در دست اوست و به سوى اوست كه بازگردانیده مىشوید (83)
فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿83﴾
1399/09/26
|
10:08