صدای جمهوری اسلامی ایران
رادیو قرآن

تلاوت آیاتی از سوره مباركه مزمل با صدای استاد محمد نقشبندی(آیات قسمت 19 برنامه قرار تلاوت)

این تلاوت شامل آیات 1 تا آخر سوره مزمل و آیات 1 تا آخر سوره قیامه و آیات 27 تا 33 سوره نازعات است .

به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ





اى جامه به خویشتن فرو پیچیده (1)

یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿1﴾





به پا خیز شب را مگر اندكى (2)

قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿2﴾





نیمى از شب یا اندكى از آن را بكاه (3)

نِصْفَهُ أَوِ انقُصْمِنْهُ قَلِیلًا ﴿3﴾





یا بر آن [نصف] بیفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان (4)

أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا ﴿4﴾





در حقیقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى‏كنیم (5)

إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْكَ قَوْلًا ثَقِیلًا ﴿5﴾





قطعا برخاستن شب رنجش بیشتر و گفتار [در آن هنگام] راستین‏تر است (6)

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْءًا وَأَقْوَمُ قِیلًا ﴿6﴾





[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است (7)

إِنَّ لَكَ فِی اَلنَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا ﴿7﴾





و نام پروردگار خود را یاد كن و تنها به او بپرداز (8)

وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا ﴿8﴾





[اوست] پروردگار خاور و باختر خدایى جز او نیست پس او را كارساز خویش اختیار كن (9)

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِیلًا ﴿9﴾





و بر آنچه مى‏گویند شكیبا باش و از آنان با دورى گزیدنى خوش فاصله بگیر (10)

وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿10﴾





و مرا با تكذیب‏كنندگان توانگر واگذار و اندكى مهلتشان ده (11)

وَذَرْنِی وَالْمُكَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلًا ﴿11﴾





در حقیقت پیش ما زنجیرها و دوزخ (12)

إِنَّ لَدَیْنَا أَنكَالًا وَجَحِیمًا ﴿12﴾





و غذایى گلوگیر و عذابى پر درد است (13)

وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِیمًا ﴿13﴾





روزى كه زمین و كوهها به لرزه درآیند و كوهها به سان ریگ روان گردند (14)

یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِیبًا مَّهِیلًا ﴿14﴾





بى‏گمان ما به سوى شما فرستاده‏اى كه گواه بر شماست روانه كردیم همان گونه كه فرستاده‏اى به سوى فرعون فرستادیم (15)

إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَیْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿15﴾





[ولى] فرعون به آن فرستاده عصیان ورزید پس ما او را به سختى فرو گرفتیم (16)

فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلًا ﴿16﴾





پس اگر كفر بورزید چگونه از روزى كه كودكان را پیر مى‏گرداند پرهیز توانید كرد (17)

فَكَیْفَ تَتَّقُونَ إِن كَفَرْتُمْ یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا ﴿17﴾





آسمان از [بیم] آن [روز] در هم شكافد وعده او انجام یافتنى است (18)

السَّمَاء مُنفَطِرٌ بِهِ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿18﴾





قطعا این [آیات] اندرزى است تا هر كه بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پیش گیرد (19)

إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿19﴾





در حقیقت پروردگارت مى‏داند كه تو و گروهى از كسانى كه با تواند نزدیك به دو سوم از شب یا نصف آن یا یك سوم آن را [به نماز] برمى‏خیزید و خداست كه شب و روز را اندازه‏گیرى مى‏كند [او] مى‏داند كه [شما] هرگز حساب آن را ندارید پس بر شما ببخشود [اینك] هر چه از قرآن میسر مى‏شود بخوانید [خدا] مى‏داند كه به زودى در میانتان بیمارانى خواهند بود و [عده‏اى] دیگر در زمین سفر مى‏كنند [و] در پى روزى خدا هستند و [گروهى] دیگر در راه خدا پیكار مى‏نمایند پس هر چه از [قرآن] میسر شد تلاوت كنید و نماز را برپا دارید و زكات را بپردازید و وام نیكو به خدا دهید و هر كار خوبى براى خویش از پیش فرستید آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بیشتر باز خواهید یافت و از خدا طلب آمرزش كنید كه خدا آمرزنده مهربان است (20)

إِنَّ رَبَّكَ یَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِینَ مَعَكَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْكُمْ فَاقْرَؤُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَن سَیَكُونُ مِنكُم مَّرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِكُم مِّنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿20﴾





.....

سوره 75: القیامة









به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ





سوگند به روز قیامت (1)

لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾





و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر كه رستاخیز حق است (2)

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾





آیا انسان مى‏پندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم كرد (3)

أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾





آرى قادریم كه حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب كنیم (4)

بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾





انسان شك در معاد ندارد بلكه او مى‏خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه كند (5)

بَلْ یُرِیدُ الْإِنسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾





از این‏رو مى‏پرسد قیامت كى خواهد بود (6)

یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾





بگو در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (7)

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾





و ماه بى‏نور گردد (8)

وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾





و خورشید و ماه یك جا جمع شوند (9)

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾





آن روز انسان مى‏گوید راه فرار كجاست (10)

یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾





هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (11)

كَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾





آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (12)

إِلَى رَبِّكَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾





و در آن روز انسان را از تمام كارهایى كه از پیش یا پس فرستاده آگاه مى‏كنند (13)

یُنَبَّأُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾





بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است (14)

بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿14﴾





هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (15)

وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿15﴾





زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حركت مده (16)

لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿16﴾





چرا كه جمع‏كردن و خواندن آن بر عهده ماست (17)

إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿17﴾





پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى كن (18)

فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿18﴾





سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (19)

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿19﴾





چنین نیست كه شما مى‏پندارید و دلایل معاد را كافى نمى‏دانید بلكه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بى‏قید و شرط را (20)

كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿20﴾





و آخرت را رها مى‏كنید (21)

وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿21﴾





آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ﴿22﴾





و به پروردگارش مى‏نگرد (23)

إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾





و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم كشیده است (24)

وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾





زیرا مى‏داند عذابى در پیش دارد كه پشت را در هم مى‏شكند (25)

تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾





چنین نیست كه انسان مى‏پندارد او ایمان نمى‏آورد تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد (26)

كَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾





و گفته شود آیا كسى هست كه‏این بیمار را از مرگ نجات دهد (27)

وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾





و به جدائى از دنیا یقین پیدا كند (28)

وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾





و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾





آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)

إِلَى رَبِّكَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾





در آن روز گفته مى‏شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾





بلكه تكذیب كرد و روى‏گردان شد (32)

وَلَكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾





سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى كه متكبرانه قدم برمى‏داشت (33)

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾





با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته‏تر است‏شایسته‏تر (34)

أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿34﴾





سپس عذاب الهى براى تو شایسته‏تر است‏شایسته‏تر (35)

ثُمَّ أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿35﴾





آیا انسان گمان مى‏كند بى‏هدف رها مى‏شود (36)

أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَكَ سُدًى ﴿36﴾





آیا او نطفه‏اى از منى كه در رحم ریخته مى‏شود نبود (37)

أَلَمْ یَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾





سپس بصورت خون‏بسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾





و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى ﴿39﴾





آیا چنین كسى قادر نیست كه مردگان را زنده كند (40)

أَلَیْسَ ذَلِكَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾





.....









آیا آفرینش شما دشوارتر است‏یا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است (27)

أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿27﴾





سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست كرد (28)

رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾





و شبش را تیره و روزش را آشكار گردانید (29)

وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾





و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)

وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿30﴾





آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾





و كوهها را لنگر آن گردانید (32)

وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾





[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)

مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿33﴾

1399/10/12
|
21:32
دریافت فایل
کلمات کلیدی: #رادیو_قرآن #شاهكار_تلاوت #تلاوت_ناب #تلاوت_صوتی #قاریان_برگزیده #قاریان_برجسته #قاریان_بین_المللی

در همین زمینه

دسترسی سریع