تلاوت صوتی آیاتی از سوره مباركه نجم با صدای استاد ابوالعینین شعیشع
تلاوت صوتی آیات شریفه 32 تا آخر از سوره مباركه نجم، سوره مباركه قمر و آیات 1تا 29 سوره مباركه رحمن با صدای استاد ابوالعینین شعیشع
سوره 54: القمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿1﴾
قیامت نزدیك شد و ماه از هم شكافت. (1)
وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ ﴿2﴾
و هر گاه نشانه و معجزهای را ببینند اعراض كرده میگویند: این سحری است مستمر! (2)
وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَكُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ ﴿3﴾
آنها (آیات خدا را) تكذیب كردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند و هر امری قرارگاهی دارد. (3)
وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿4﴾
به اندازه كافی برای انزجار از بدیها اخبار (انبیا و امتهای پیشین) به آنها رسیده است. (4)
حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿5﴾
این آیات، حكمت بالغه الهی است اما انذارها (برای افراد لجوج) مفید نیست. (5)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُكُرٍ ﴿6﴾
بنابراین از آنها روی گردان و روزی را به یادآور كه دعوت كننده الهی مردم را به امر وحشتناكی دعوت میكند (دعوت به حساب اعمال). (6)
خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ ﴿7﴾
آنها از قبرها خارج میشوند در حالی كه چشمهایشان از وحشت به زیر افتاده و (بی هدف) همچون ملخهای پراكنده به هر سو میدوند! (7)
مُهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ یَقُولُ الْكَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿8﴾
در حالی كه (بر اثر وحشت و اضطراب) به سوی این دعوت كننده گردن میكشند و كافران میگویند امروز روز سخت و دردناكی است. (8)
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿9﴾
پیش از آنها قوم نوح تكذیب كردند (آری) بنده ما (نوح) را تكذیب كرده و گفتند: او دیوانه است و (با انواع آزارها) او را (از ادامه رسالتش) بازداشتند. (9)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ ﴿10﴾
او به درگاه پروردگار عرضه داشت: من مغلوب (این قوم طغیانگر شده ام، انتقام مرا از آنها بگیر. (10)
فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ ﴿11﴾
در این هنگام درهای آسمان را گشودیم و آبی فراوان و پی در پی فروبارید. (11)
وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿12﴾
و زمین را شكافتیم و چشمه های زیادی بیرون فرستادیم، و این دو آب به اندازه ای كه مقدر بود با هم درآمیختند. (12)
وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿13﴾
و او را بر مركبی كه از الواح و میخهائی ساخته شده بود سوار كردیم. (13)
تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ كَانَ كُفِرَ ﴿14﴾
مركبی كه تحت نظارت ما حركت میكرد این كیفری بود برای كسانی كه به او كافر شدند. (14)
وَلَقَدْ تَرَكْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ﴿15﴾
ما این ماجرا به عنوان نشانه ای در میان امتها باقی گذاردیم، آیا كسی هست كه پند گیرد. (15)
فَكَیْفَ كَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿16﴾
(اكنون بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟! (16)
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ﴿17﴾
ما قرآن را برای تذكر آسان ساختیم آیا كسی هست كه متذكر شود. (17)
كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَیْفَ كَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿18﴾
قوم عاد (نیز پیامبر خود را) تكذیب كردند اكنون (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟ (18)
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ ﴿19﴾
ما تندباد وحشتناك و سردی را در یك روز شوم مستمر بر آنها فرستادیم. (19)
تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ ﴿20﴾
كه مردم را، همچون تنه های نخل ریشه كن شده، از جا برمی كند. (20)
فَكَیْفَ كَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿21﴾
(اكنون ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟ (21)
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ﴿22﴾
ما قرآن را برای تذكر آسان كردیم، آیا كسی هست كه متذكر شود؟ (22)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ﴿23﴾
طایفه ثمود (نیز) انذارهای الهی را تكذیب كردند. (23)
فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَفِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿24﴾
و گفتند: آیا ما از بشری از جنس خود پیروی كنیم؟! اگر چنین كنیم در گمراهی و جنون خواهیم بود! (24)
أَأُلْقِیَ الذِّكْرُ عَلَیْهِ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿25﴾
آیا از میان ما تنها بر این مرد وحی نازل شده ؟ نه، او آدم بسیار دروغگوی هوسبازی است. (25)
سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ ﴿26﴾
ولی فردا میفهمند چه كسی دروغگوی هوسباز است! (26)
إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿27﴾
ما «ناقه» را برای آزمایش آنها میفرستیم، در انتظار پایان كار آنها باش و صبر كن. (27)
وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَیْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ ﴿28﴾
و به آنها خبر ده كه آب (قریه) باید در میان آنها تقسیم شود (یك روز سهم ناقه، و یكروز برای آنها) و هر یك در نوبت خود باید حاضر شوند. (28)
فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ ﴿29﴾
آنها یكی از یاران خود را صدا زدند، او به سراغ این كار آمد و (ناقه را) پی كرد. (29)
فَكَیْفَ كَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿30﴾
(اكنون بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود؟! (30)
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ ﴿31﴾
ما فقط یك صیحه (صاعقه عظیم) بر آنها فرستادیم و به دنبال آن همگی به صورت گیاه خشكی درآمدند كه صاحب چهارپایان در آغل جمع آوری میكند! (31)
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ﴿32﴾
ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم آیا كسی هست كه متذكر شود. (32)
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ ﴿33﴾
قوم لوط انذارهای (پی درپی پیامبرشان را) تكذیب كردند. (33)
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّیْنَاهُمْ بِسَحَرٍ ﴿34﴾
ما بر آنها تندبادی كه ریگها را به حركت درمی آورد فرستادیم (و همه را هلاك كردیم) جز خاندان لوط را كه سحرگاهان آنها را نجات دادیم. (34)
نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا كَذَلِكَ نَجْزِی مَنْ شَكَرَ ﴿35﴾
این نعمتی بود از ناحیه ما، اینگونه كسی را كه شكرگزار است پاداش میدهیم. (35)
وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ ﴿36﴾
او آنها را در مورد مجازات ما انذار كرد، ولی آنها اصرار بر مجادله و القاء شك داشتند. (36)
وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَیْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿37﴾
آنها از لوط خواستند میهمانانش را در اختیار آنان بگذارد!، ولی ما چشمانشان را نابینا و محو كردیم (و گفتیم) بچشید عذاب و انذارهای مرا. (37)
وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ ﴿38﴾
سرانجام صبحگاهان در اول روز عذابی مستمر و ثابت به سراغشان آمد. (38)
فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿39﴾
(و گفتیم) اكنون بچشید عذاب و انذارهای مرا. (39)
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ﴿40﴾
ما قرآن را برای یادآوری آسان كردیم آیا كسی هست كه متذكر شود؟ (40)
وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ ﴿41﴾
انذارها و هشدارها (یكی پس از دیگری) برای آل فرعون آمد. (41)
كَذَّبُوا بِآیَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِیزٍ مُقْتَدِرٍ ﴿42﴾
اما آنها همه آیات ما را تكذیب كردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات كردیم گرفتن شخصی قدرتمند و توانا. (42)
أَكُفَّارُكُمْ خَیْرٌ مِنْ أُولَئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَرَاءَةٌ فِی الزُّبُرِ ﴿43﴾
آیا كفار شما بهتر از اینها هستند؟ یا برای شما امان نامه ای در كتب آسمانی نازل شده؟! (43)
أَمْ یَقُولُونَ نَحْنُ جَمِیعٌ مُنْتَصِرٌ ﴿44﴾
یا میگویند: ما جماعتی متحد و نیرومند و پیروزیم ؟ (44)
سَیُهْزَمُ الْجَمْعُ وَیُوَلُّونَ الدُّبُرَ ﴿45﴾
(ولی بدانند) جمعشان به زودی شكست میخورد و پا به فرار میگذارند. (45)
بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ ﴿46﴾
(علاوه بر این) رستاخیز موعد آنها است و مجازات قیامت هولناكتر و تلختر است. (46)
إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿47﴾
مجرمان در گمراهی و شعله های آتشند. (47)
یَوْمَ یُسْحَبُونَ فِی النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ ﴿48﴾
در آن روز كه در آتش دوزخ به صورتشان كشیده میشوند (و به آنها گفته میشود) بچشید آتش دوزخ را. (48)
إِنَّا كُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿49﴾
ما هر چیزی را به اندازه آفریدیم. (49)
وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿50﴾
و فرمان ما یك امر بیش نیست، همچون یك چشم بر هم زدن! (50)
وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْیَاعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ﴿51﴾
ما كسانی را كه در گذشته شبیه شما بودند هلاك كردیم آیا كسی هست كه متذكر شود. (51)
وَكُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ ﴿52﴾
و هر كاری را انجام دادند در نامه های اعمالشان ثبت است. (52)
وَكُلُّ صَغِیرٍ وَكَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿53﴾
و هر كار كوچك و بزرگی نوشته میشود. (53)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿54﴾
پرهیزگاران در باغها و نهرهای بهشتی جای دارند. (54)
فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیكٍ مُقْتَدِرٍ ﴿55﴾
در جایگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر. (55)
سوره 55: الرحمن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
خداوند رحمن. (1)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
قرآن را تعلیم فرمود. (2)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿3﴾
انسان را آفرید. (3)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
و به او بیان را تعلیم كرد. (4)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
خورشید و ماه بر طبق حساب منظمی میگردند. (5)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و گیاه و درخت برای او سجده میكن (6)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
و آسمان را برافراشت و میزان و قانون (در آن) گذاشت. (7)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
تا در میزان طغیان نكنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید). (8)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
وزن را بر اساس عدل برپا دارید و در میزان كم نگذارید. (9)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
و زمین را برای خلایق آفرید. (10)
فِیهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ﴿11﴾
كه در آن میوه ها و نخلهای پرشكوفه است. (11)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
و دانه هائی كه همراه با ساقه و برگی است كه به صورت كاه درمی آید، و گیاهان خوشبو. (12)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿13﴾
پس كدامین نعمتهای پروردگارتان را تكذیب میكنید شما ای گروه انس و جن ؟ (13)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
انسان را از گل خشكیده ای همچون سفال آفرید. (14)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿15﴾
و جن را از شعله های مختلط و متحرك آتش! (15)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿16﴾
پس كدامین نعمتهای پروردگارتان را انكار میكنید؟ (16)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است. (17)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿18﴾
پس كدامین نعمتهای پروردگارتان را انكار میكنید؟ (18)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
دو دریای مختلف را در كنار هم قرار داد، در حالی كه با هم تماس دارند. (19)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
اما در میان آن دو برزخی است كه یكی بر دیگری غلبه نمیكند! (20)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿21﴾
پس كدامین نعمتهای پروردگارتان را انكار میكنید؟ (21)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
از آن دو لؤ لؤ و مرجان خارج میشود. (22)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿23﴾
پس كدامین نعمتهای پروردگارتان را انكار میكنید؟ (23)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
و برای او است كشتیهای ساخته شده ای كه در دریا به حركت درمی آیند كه همچون كوهی هستند! (24)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿25﴾
پس كدامین نعمتهای پروردگارتان را انكار میكنید؟ (25)
كُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
تمام كسانی كه روی آن (زمین) هستند فانی میشوند. (26)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿27﴾
و تنها ذات ذو الجلال و گرامی پروردگارت باقی میماند. (27)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿28﴾
پس كدامین نعمتهای پروردگارتان را انكار میكنید؟ (28)
یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
تمام كسانی كه در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا میكنند، و او هر روز در شان و كاری است. (29)
وَأَعْطَى قَلِیلًا وَأَكْدَى ﴿34﴾
و كمی عطا كرد و از بیشتر امساك نمود. (34)
أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿35﴾
آیا نزد او علم غیب است و میبیند (كه دیگران میتوانند گناهان او را بردوش گیرند). (35)
أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿36﴾
یا از آنچه در كتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است ؟ (36)
وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿37﴾
و در كتب ابراهیم همان كسی كه وظیفه خود را به طور كامل ادا كرد. (37)
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿38﴾
كه هیچكس بار گناه دیگری را بر دوش نمیگیرد. (38)
وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾
و اینكه برای انسان بهره ای جز سعی و كوشش او نیست. (39)
وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾
و اینكه سعیش به زودی دیده میشود (و به نتیجه اش میرسد). (40)
ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى ﴿41﴾
سپس به او جزای كافی داده خواهد شد. (41)
وَأَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنْتَهَى ﴿42﴾
(و آیا از كتب پیشین انبیاء به او نرسیده است) كه همه امور به پروردگارت باز میگردد؟ (42)
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى ﴿43﴾
و اینكه او است كه میخنداند و میگریاند! (43)
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿44﴾
و او است كه میمیراند و زنده میكند. (44)
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى ﴿45﴾
و او است كه دو زوج مذكر و مؤ نث را میآفریند، (45)
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾
از نطفه ای كه خارج میشود (و در رحم میریزد). (46)
وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾
و اینكه بر خدا است ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد). (47)
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾
و اینكه او است كه بینیاز میكند، و سرمایه باقی میبخشد. (48)
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾
و اینكه او است پروردگار ستاره شعری. (49)
وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾
(و آیا به انسان نرسیده است كه در كتب انبیای پیشین آمده) كه خداوند قوم «عاد نخستین» را هلاك كرد؟ (50)
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾
و همچنین «قوم ثمود» را، و كسی از آنها را باقی نگذارد. (51)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾
و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا كه آنها از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند. (52)
وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَى ﴿53﴾
و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را بر زمین كوبید. (53)
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾
سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَى ﴿55﴾
(بگو) در كدامیك از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟! (55)
هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾
این (پیامبر) بیم دهنده ای از بیم دهنده گان پیشین است. (56)
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿57﴾
آنچه باید نزدیك شود نزدیك شده است (و قیامت فرا میرسد). (57)
لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ ﴿58﴾
و هیچكس جز خدا نمیتواند شدائد آنرا برطرف سازد. (58)
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾
آیا از این سخن تعجب میكنید؟ (59)
وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ ﴿60﴾
و میخندید و نمیگریید؟ (60)
وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾
و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر میبرید؟ (61)
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿62﴾
حال كه چنین است همه برای خدا سجده كنید و پرستش نمائید. (62)