صدای جمهوری اسلامی ایران
رادیو قرآن

تلاوت آیاتی از سوره مباركه واقعه با صدای استاد محمد صدیق منشاوی(آیات قسمت چهارم برنامه قرار تلاوت)

تلاوت آیاتی از سوره های واقعه، حدید، علق، حمد، بقره با صدای استاد محمد صدیق منشاوی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾

آن واقعه چون وقوع یابد (1)

لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ﴿2﴾

[كه] در وقوع آن دروغى نیست (2)

خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾

پست‏ كننده [و] بالابرنده است (3)

إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾

چون زمین با تكان [سختى] لرزانده شود (4)

وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾

و كوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (5)

فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾

و غبارى پراكنده گردند (6)

وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾

و شما سه دسته شوید (7)

فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾

یاران دست راست كدامند یاران دست راست (8)

وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾

و یاران چپ كدامند یاران چپ (9)

وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾

و سبقت‏گیرندگان مقدمند (10)

أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾

آنانند همان مقربان [خدا] (11)

فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾

در باغستانهاى پر نعمت (12)

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾

گروهى از پیشینیان (13)

وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾

و اندكى از متاخران (14)

عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾

بر تختهایى جواهرنشان (15)

مُتَّكِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾

كه روبروى هم بر آنها تكیه داده‏ اند (16)

یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾

بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى‏ گردند (17)

بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾

با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)

لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾

[كه] نه از آن دردسر گیرند و نه بى‏ خرد گردند (19)

وَفَاكِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾

و میوه از هر چه اختیار كنند (20)

وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾

و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)

وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾

و حوران چشم‏درشت (22)

كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ﴿23﴾

مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)

جَزَاءً بِمَا كَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾

[اینها] پاداشى است براى آنچه میكردند (24)

لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾

در آنجا نه بیهوده‏ اى مى ‏شنوند و نه [سخنى] گناه‏ آلود (25)

إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾

سخنى جز سلام و درود نیست (26)

وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾

و یاران راست‏ یاران راست كدامند (27)

فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾

در [زیر] درختان كنار بى‏ خار (28)

وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾

و درختهاى موز كه میوه‏ اش خوشه خوشه روى هم چیده است (29)

وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾

و سایه‏ اى پایدار (30)

وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ ﴿31﴾

و آبى ریزان (31)

وَفَاكِهَةٍ كَثِیرَةٍ ﴿32﴾

و میوه‏ اى فراوان (32)

لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾

نه بریده و نه ممنوع (33)

وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾

و همخوابگانى بالا بلند (34)

إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾

ما آنان را پدید آورده‏ ایم پدید آوردنى (35)

فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ﴿36﴾

و ایشان را دوشیزه گردانیده‏ ایم (36)

عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾

شوى دوست همسال (37)

لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾

براى یاران راست (38)

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿39﴾

كه گروهى از پیشینیانند (39)

وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿40﴾

و گروهى از متاخران (40)

وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿41﴾

و یاران چپ كدامند یاران چپ (41)

فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿42﴾

در [میان] باد گرم و آب داغ (42)

وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿43﴾

و سایه‏ اى از دود تار (43)

لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِیمٍ ﴿44﴾

نه خنك و نه خوش (44)

إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِینَ ﴿45﴾

اینان بودند كه پیش از این ناز پروردگان بودند (45)

وَكَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿46﴾

و بر گناه بزرگ پافشارى میكردند (46)

وَكَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿47﴾

و مى گفتند آیا چون مردیم و خاك واستخوان شدیم واقعا [باز] زنده مى‏ گردیم (47)

أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿48﴾

یا پدران گذشته ما [نیز] (48)

قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿49﴾

بگو در حقیقت اولین و آخرین (49)

لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿50﴾

قطعا همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند (50)

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ﴿51﴾

آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز (51)

لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿52﴾

قطعا از درختى كه از زقوم است‏ خواهید خورد (52)

فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿53﴾

و از آن شكمهایتان را خواهید آكند (53)

فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿54﴾

و روى آن از آب جوش مى ‏نوشید (54)

فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿55﴾

[مانند] نوشیدن اشتران تشنه (55)

هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿56﴾

این است پذیرایى آنان در روز جزا (56)

نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿57﴾

ماییم كه شما را آفریده‏ ایم پس چرا تصدیق نمى ‏كنید (57)

أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿58﴾

آیا آنچه را [كه به صورت نطفه] فرو مى ‏ریزید دیده‏ اید (58)

أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿59﴾

آیا شما آن را خلق مى ‏كنید یا ما آفریننده‏ ایم (59)

نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿60﴾

ماییم كه میان شما مرگ را مقدر كرده‏ ایم و بر ما سبقت نتوانید جست (60)

عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿61﴾

[و مى‏ توانیم] امثال شما را به جاى شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمیدانید پدیدار گردانیم (61)

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ﴿62﴾

و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید (62)

أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿63﴾

آیا آنچه را كشت مى ‏كنید ملاحظه كرده‏ اید (63)

أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿64﴾

آیا شما آن را [بى‏یارى ما] زراعت مى ‏كنید یا ماییم كه زراعت مى ‏كنیم (64)

لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ﴿65﴾

اگر بخواهیم قطعا خاشاكش مى‏ گردانیم پس در افسوس [و تعجب] مى‏ افتید (65)

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿66﴾

[و مى‏ گویید] واقعا ما زیان زده‏ ایم (66)

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿67﴾

بلكه ما محروم شدگانیم (67)

أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿68﴾

آیا آبى را كه مى ‏نوشید دیده‏ اید (68)

أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿69﴾

آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آورده‏ اید یا ما فرودآورنده‏ ایم (69)

لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ﴿70﴾

اگر بخواهیم آن را تلخ مى‏ گردانیم پس چرا سپاس نمى دارید (70)

أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿71﴾

آیا آن آتشى را كه برمى‏ افروزید ملاحظه كرده‏ اید (71)

أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿72﴾

آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار كرده‏ اید یا ما پدیدآورنده‏ ایم (72)

نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿73﴾

ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده براى بیابانگردان قرار داده‏ ایم (73)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیمِ ﴿74﴾

پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (74)

فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾

نه [چنین است كه مى ‏پندارید] سوگند به جایگاه ‏هاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (75)

وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾

اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (76)

إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِیمٌ ﴿77﴾

كه این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (77)

فِی كِتَابٍ مَكْنُونٍ ﴿78﴾

در كتابى نهفته (78)

لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾

كه جز پاك‏شدگان بر آن دست ندارند (79)

تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾

وحیى است از جانب پروردگار جهانیان (80)

أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿81﴾

آیا شما این سخن را سبك [و سست] مى‏ گیرید (81)

وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ﴿82﴾

و تنها نصیب خود را در تكذیب [آن] قرار مى‏ دهید (82)

فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾

پس چرا آنگاه كه [جان شما] به گلو مى ‏رسد (83)

وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿84﴾

و در آن هنگام خود نظاره گرید (84)

وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْكُمْ وَلَكِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾

و ما به آن [محتضر] از شما نزدیكتریم ولى نمى ‏بینید (85)

فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿86﴾

پس چرا اگر شما بى‏جزا مى‏ مانید [و حساب و كتابى در كار نیست] (86)

تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿87﴾

اگر راست مى‏ گویید [روح] را برنمى‏ گردانید (87)

فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿88﴾

و اما اگر [او] از مقربان باشد (88)

فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ ﴿89﴾

[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89)

وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿90﴾

و اما اگر از یاران راست باشد (90)

فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿91﴾

از یاران راست بر تو سلام باد (91)

وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿92﴾

و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92)

فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿93﴾

پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (93)

وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿94﴾

و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94)

إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿95﴾

این است همان حقیقت راست [و] یقین (95)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیمِ ﴿96﴾

پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (96)

1399/09/30
|
19:50
دریافت فایل
کلمات کلیدی: #رادیو_قرآن #محمد_صدیق_منشاوی #تلاوت_ناب #شاهكار_تلاوت #تلاوت_صوتی #قاریان_برجسته #قاریان_مصری #قاریان_ایرانی

در همین زمینه

دسترسی سریع