تلاوت آیاتی از سوره مباركه حشر با صدای استاد عبدالوارث عبدالعزیز(آیات قسمت 22 برنامه قرار تلاوت)
این تلاوت شامل آیات 18 تا آخر سوره حشر و آیات 1 تا آخر سوره ضحی و آیات 1 تا آخر سوره شرح و آیات 1 تا آخر سوره تین و آیات 1 تا آخر سوره علق است .
اى كسانى كه ایمان آوردهاید از خدا پروا دارید و هر كسى باید بنگرد كه براى فردا[ى خود] از پیش چه فرستاده است و [باز] از خدا بترسید در حقیقتخدا به آنچه مىكنید آگاه است (18)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿18﴾
و چون كسانى مباشید كه خدا را فراموش كردند و او [نیز] آنان را دچار خودفراموشى كرد آنان همان نافرمانانند (19)
وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿19﴾
دوزخیان با بهشتیان یكسان نیستند بهشتیانند كه كامیابانند (20)
لَا یَسْتَوِی أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿20﴾
اگر این قرآن را بر كوهى فرومىفرستادیم یقینا آن [كوه] را از بیم خدا فروتن [و] از هم پاشیده مىدیدى و این مثلها را براى مردم مىزنیم باشد كه آنان بیندیشند (21)
لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَكَّرُونَ ﴿21﴾
اوستخدایى كه غیر از او معبودى نیست داننده غیب و آشكار است اوست رحمتگر مهربان (22)
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ ﴿22﴾
اوستخدایى كه جز او معبودى نیست همان فرمانرواى پاك سلامت[بخش و] مؤمن [به حقیقتحقه خود كه] نگهبان عزیز جبار [و] متكبر [است] پاك استخدا از آنچه [با او] شریك مىگردانند (23)
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِكُونَ ﴿23﴾
اوستخداى خالق نوساز صورتگر [كه] بهترین نامها [و صفات] از آن اوست آنچه در آسمانها و زمین است [جمله] تسبیح او مىگویند و او عزیز حكیم است (24)
هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَكِیمُ ﴿24﴾
....
سوره 93: الضحى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به روشنایى روز (1)
وَالضُّحَى ﴿1﴾
سوگند به شب چون آرام گیرد (2)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
[كه] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (3)
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
و قطعا آخرت براى تو از دنیا نیكوتر خواهد بود (4)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى (5)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
مگر نه تو را یتیم یافت پس پناه داد (6)
أَلَمْ یَجِدْكَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
و تو را سرگشته یافت پس هدایت كرد (7)
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را تنگدستیافت و بىنیاز گردانید (8)
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و اما [تو نیز به پاس نعمت ما] یتیم را میازار (9)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
و گدا را مران (10)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و از نعمت پروردگار خویش [با مردم] سخن گوى (11)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
.....
سوره 94: الشرح
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آیا براى تو سینهات را نگشادهایم (1)
أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ﴿1﴾
و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتیم (2)
وَوَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ ﴿2﴾
[بارى] كه [گویى] پشت تو را شكست (3)
الَّذِی أَنقَضَ ظَهْرَكَ ﴿3﴾
و نامت را براى تو بلند گردانیدیم (4)
وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ ﴿4﴾
پس [بدان كه] با دشوارى آسانى است (5)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
آرى با دشوارى آسانى است (6)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
پس چون فراغتیافتى به طاعت دركوش (7)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ ﴿7﴾
و با اشتیاق به سوى پروردگارت روى آور (8)
وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
.......
سوره 95: التین
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به انجیر و زیتون (1)
وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿1﴾
و طور سینا (2)
وَطُورِ سِینِینَ ﴿2﴾
و این شهر امن [و امان] (3)
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ ﴿3﴾
[كه] براستى انسان را در نیكوترین اعتدال آفریدیم (4)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ﴿4﴾
سپس او را به پستترین [مراتب] پستى بازگردانیدیم (5)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ ﴿5﴾
مگر كسانى را كه گرویده و كارهاى شایسته كردهاند كه پاداشى بىمنتخواهند داشت (6)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿6﴾
پس چه چیز تو را بعد [از این] به تكذیب جزا وامىدارد (7)
فَمَا یُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّینِ ﴿7﴾
آیا خدا نیكوترین داوران نیست (8)
أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِینَ ﴿8﴾
..........
سوره 96: العلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بخوان به نام پروردگارت كه آفرید (1)
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
انسان را از علق آفرید (2)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
بخوان و پروردگار تو كریمترین [كریمان] است (3)
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿3﴾
همان كس كه به وسیله قلم آموخت (4)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
آنچه را كه انسان نمىدانست [بتدریج به او] آموخت (5)
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
حقا كه انسان سركشى مىكند (6)
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
همین كه خود را بىنیاز پندارد (7)
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
در حقیقت بازگشت به سوى پروردگار توست (8)
إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
آیا دیدى آن كس را كه باز مىداشت (9)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
بندهاى را آنگاه كه نماز مىگزارد (10)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
چه پندارى اگر او بر هدایت باشد (11)
أَرَأَیْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
یا به پرهیزگارى وادارد [براى او بهتر نیست] (12)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
[و باز] آیا چه پندارى [كه] اگر او به تكذیب پردازد و روى برگرداند [چه كیفرى در پیش دارد] (13)
أَرَأَیْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
مگر ندانسته كه خدا مىبیند (14)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
زنهار اگر باز نایستد موى پیشانى [او] را سخت بگیریم (15)
كَلَّا لَئِن لَّمْ یَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
[همان] موى پیشانى دروغزن گناهپیشه را (16)
نَاصِیَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
[بگو] تا گروه خود را بخواند (17)
فَلْیَدْعُ نَادِیَه ﴿17﴾
بزودى آتشبانان را فرا خوانیم (18)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
زنهار فرمانش مبر و سجده كن و خود را [به خدا] نزدیك گردان (19)
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
1399/10/14
|
11:50