صدای جمهوری اسلامی ایران
رادیو قرآن

تلاوت آیاتی از سوره های مباركه ابراهیم_بلد و شمس با صدای استاد محمود شحات (آیات قسمت 48 برنامه قرار تلاوت)

این تلاوت شامل آیات 23 تا 41 سوره مباركه ابراهیم و آیات 1 تا آخر سوره بلد و آیات 1 تا 9 سوره شمس است .

و كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شایسته كرده‏اند به بهشتهایى درآورده مى‏شوند كه از زیر [درختان] آن جویبارها روان است كه به اذن پروردگارشان در آنجا جاودانه به سر مى‏برند و درودشان در آنجا سلام است (23)

وَأُدْخِلَ الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ تَحِیَّتُهُمْ فِیهَا سَلاَمٌ ﴿23﴾





آیا ندیدى خدا چگونه مثل زده سخنى پاك كه مانند درختى پاك است كه ریشه‏اش استوار و شاخه‏اش در آسمان است (24)

أَلَمْ تَرَ كَیْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَیِّبَةً كَشَجَرةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاء ﴿24﴾





میوه‏اش را هر دم به اذن پروردگارش مى‏دهد و خدا مثلها را براى مردم مى‏زند شاید كه آنان پند گیرند (25)

تُؤْتِی أُكُلَهَا كُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَیَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَكَّرُونَ ﴿25﴾





و مثل سخنى ناپاك چون درختى ناپاك است كه از روى زمین كنده شده و قرارى ندارد (26)

وَمَثلُ كَلِمَةٍ خَبِیثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ ﴿26﴾





خدا كسانى را كه ایمان آورده‏اند در زندگى دنیا و در آخرت با سخن استوار ثابت مى‏گرداند و ستمگران را بى‏راه مى‏گذارد و خدا هر چه بخواهد انجام مى‏دهد (27)

یُثَبِّتُ اللّهُ الَّذِینَ آمَنُواْ بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الآخِرَةِ وَیُضِلُّ اللّهُ الظَّالِمِینَ وَیَفْعَلُ اللّهُ مَا یَشَاءُ ﴿27﴾





آیا به كسانى كه [شكر] نعمت‏خدا را به كفر تبدیل كردند و قوم خود را به سراى هلاكت درآوردند ننگریستى (28)

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ بَدَّلُواْ نِعْمَةَ اللّهِ كُفْرًا وَأَحَلُّواْ قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ ﴿28﴾





[در آن سراى هلاكت كه] جهنم است [و] در آن وارد مى‏شوند و چه بد قرارگاهى است (29)

جَهَنَّمَ یَصْلَوْنَهَا وَبِئْسَ الْقَرَارُ ﴿29﴾





و براى خدا مانندهایى قرار دادند تا [مردم را] از راه او گمراه كنند بگو برخوردار شوید كه قطعا بازگشت‏شما به سوى آتش است (30)

وَجَعَلُواْ لِلّهِ أَندَادًا لِّیُضِلُّواْ عَن سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعُواْ فَإِنَّ مَصِیرَكُمْ إِلَى النَّارِ ﴿30﴾





به آن بندگانم كه ایمان آورده‏اند بگو نماز را بر پا دارند و از آنچه به ایشان روزى داده‏ایم پنهان و آشكارا انفاق كنند پیش از آنكه روزى فرا رسد كه در آن نه داد و ستدى باشد و نه دوستیى (31)

قُل لِّعِبَادِیَ الَّذِینَ آمَنُواْ یُقِیمُواْ الصَّلاَةَ وَیُنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلانِیَةً مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ یَوْمٌ لاَّ بَیْعٌ فِیهِ وَلاَ خِلاَلٌ ﴿31﴾





خداست كه آسمانها و زمین را آفرید و از آسمان آبى فرستاد و به وسیله آن از میوه‏ها براى شما روزى بیرون آورد و كشتى را براى شما رام گردانید تا به فرمان او در دریا روان شود و رودها را براى شما مسخر كرد (32)

اللّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِیَ فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَسَخَّرَ لَكُمُ الأَنْهَارَ ﴿32﴾





و خورشید و ماه را كه پیوسته روانند براى شما رام گردانید و شب و روز را [نیز] مسخر شما ساخت (33)

وَسَخَّر لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَآئِبَینَ وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ ﴿33﴾





و از هر چه از او خواستید به شما عطا كرد و اگر نعمت‏خدا را شماره كنید نمى‏توانید آن را به شمار درآورید قطعا انسان ستم‏پیشه ناسپاس است (34)

وَآتَاكُم مِّن كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِن تَعُدُّواْ نِعْمَتَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ الإِنسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ ﴿34﴾





و [یاد كن] هنگامى را كه ابراهیم گفت پروردگارا این شهر را ایمن گردان و مرا و فرزندانم را از پرستیدن بتان دور دار (35)

وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِی وَبَنِیَّ أَن نَّعْبُدَ الأَصْنَامَ ﴿35﴾





پروردگارا آنها بسیارى از مردم را گمراه كردند پس هر كه از من پیروى كند بى گمان او از من است و هر كه مرا نافرمانى كند به یقین تو آمرزنده و مهربانى (36)

رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِیرًا مِّنَ النَّاسِ فَمَن تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی وَمَنْ عَصَانِی فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿36﴾





پروردگارا من [یكى از] فرزندانم را در دره‏اى بى‏كشت نزد خانه محترم تو سكونت دادم پروردگارا تا نماز را به پا دارند پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان گرایش ده و آنان را از محصولات [مورد نیازشان] روزى ده باشد كه سپاسگزارى كنند (37)

رَّبَّنَا إِنِّی أَسْكَنتُ مِن ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِندَ بَیْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِیُقِیمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ یَشْكُرُونَ ﴿37﴾





پروردگارا بى‏گمان تو آنچه را كه پنهان مى‏داریم و آنچه را كه آشكار مى‏سازیم مى‏دانى و چیزى در زمین و در آسمان بر خدا پوشیده نمى‏ماند (38)

رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِی وَمَا نُعْلِنُ وَمَا یَخْفَى عَلَى اللّهِ مِن شَیْءٍ فَی الأَرْضِ وَلاَ فِی السَّمَاء ﴿38﴾





سپاس خداى را كه با وجود سالخوردگى اسماعیل و اسحاق را به من بخشید به راستى پروردگار من شنونده دعاست (39)

الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی وَهَبَ لِی عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبِّی لَسَمِیعُ الدُّعَاء ﴿39﴾





پروردگارا مرا برپادارنده نماز قرار ده و از فرزندان من نیز پروردگارا و دعاى مرا بپذیر (40)

رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلاَةِ وَمِن ذُرِّیَّتِی رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاء ﴿40﴾





پروردگارا روزى كه حساب برپا مى‏شود بر من و پدر و مادرم و بر مؤمنان ببخشاى (41)

رَبَّنَا اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِلْمُؤْمِنِینَ یَوْمَ یَقُومُ الْحِسَابُ ﴿41﴾



.......

سوره 90: البلد









به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ





سوگند به این شهر (1)

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾





و حال آنكه تو در این شهر جاى دارى (2)

وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾





سوگند به پدرى [چنان] و آن كسى را كه به وجود آورد (3)

وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾





براستى كه انسان را در رنج آفریده‏ایم (4)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی كَبَدٍ ﴿4﴾





آیا پندارد كه هیچ كس هرگز بر او دست نتواند یافت (5)

أَیَحْسَبُ أَن لَّن یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾





گوید مال فراوانى تباه كردم (6)

یَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿6﴾





آیا پندارد كه هیچ كس او را ندیده است (7)

أَیَحْسَبُ أَن لَّمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾





آیا دو چشمش نداده‏ایم (8)

أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾





و زبانى و دو لب (9)

وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾





و هر دو راه [خیر و شر] را بدو نمودیم (10)

وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾





و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت‏نگرى] بالا رود (11)

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾





و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چیست (12)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾





بنده‏اى را آزادكردن (13)

فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾





یا در روز گرسنگى طعام‏دادن (14)

أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾





به یتیمى خویشاوند (15)

یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾





یا بینوایى خاك‏نشین (16)

أَوْ مِسْكِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾





علاوه بر این از زمره كسانى باشد كه گرویده و یكدیگر را به شكیبایى و مهربانى سفارش كرده‏اند (17)

ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾





اینانند خجستگان (18)

أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾





و كسانى كه به انكار نشانه‏هاى ما پرداخته‏اند آنانند ناخجستگان شوم (19)

وَالَّذِینَ كَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿19﴾





بر آنان آتشى سرپوشیده احاطه دارد (20)

عَلَیْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿20﴾





......



سوره 91: الشمس









به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ





سوگند به خورشید و تابندگى‏اش (1)

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾





سوگند به ماه چون پى [خورشید] رود (2)

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾





سوگند به روز چون [زمین را] روشن گرداند (3)

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾





سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (4)

وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾





سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت (5)

وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾





سوگند به زمین و آن كس كه آن را گسترد (6)

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾





سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد (7)

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾





سپس پلیدكارى و پرهیزگارى‏اش را به آن الهام كرد (8)

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾





كه هر كس آن را پاك گردانید قطعا رستگار شد (9)

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿9﴾

1399/12/04
|
11:15
دریافت فایل
کلمات کلیدی: #رادیو_قرآن #شاهكار_تلاوت #قرار_تلاوت #تلاوت_ناب #تلاوت_صوتی #تلاوت_ماندگار #قاریان_مصری #استاد_محمود_شحات #سوره_ابراهیم #سوره_بلد

در همین زمینه

دسترسی سریع