تلاوت آیاتی از سوره مباركه صافات با صدای استاد سید متولی عبدالعال
این تلاوت شامل سوره صافات آیات 75 تا 132 است .
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
و نوح ما را ندا داد و چه نیك اجابتكننده بودیم (75)
وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ ﴿75﴾
و او و كسانش را از اندوه بزرگ رهانیدیم (76)
وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿76﴾
و [تنها] نسل او را باقى گذاشتیم (77) <br>
وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمْ الْبَاقِینَ ﴿77﴾
و در میان آیندگان [آوازه نیك] او را بر جاى گذاشتیم (78)
وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿78﴾
درود بر نوح در میان جهانیان (79)
سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ ﴿79﴾
ما این گونه نیكوكاران را پاداش مىدهیم (80)
إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿80﴾
به راستى او از بندگان مؤمن ما بود (81)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿81﴾
سپس دیگران را غرق كردیم (82)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ ﴿82﴾
و بىگمان ابراهیم از پیروان اوست (83)
وَإِنَّ مِن شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ ﴿83﴾
آنگاه كه با دلى پاك به [پیشگاه] پروردگارش آمد (84)
إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿84﴾
چون به پدر[خوانده] و قوم خود گفت چه مىپرستید (85)
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ ﴿85﴾
آیا غیر از آنها به دروغ خدایانى [دیگر] مىخواهید (86)
أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ ﴿86﴾
پس گمانتان به پروردگار جهانها چیست (87)
فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿87﴾
پس نظرى به ستارگان افكند (88)
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ ﴿88﴾
و گفت من كسالت دارم (89)
فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ ﴿89﴾
پس پشتكنان از او روى برتافتند (90)
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ ﴿90﴾
تا نهانى به سوى خدایانشان رفت و [به ریشخند] گفت آیا غذا نمىخورید (91)
فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ ﴿91﴾
شما را چه شده كه سخن نمىگویید (92)
مَا لَكُمْ لَا تَنطِقُونَ ﴿92﴾
پس با دست راست بر سر آنها زدن گرفت (93)
فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ ﴿93﴾
تا دوان دوان سوى او روىآور شدند (94)
فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ ﴿94﴾
[ابراهیم] گفت آیا آنچه را مىتراشید مىپرستید (95)
قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ ﴿95﴾
با اینكه خدا شما و آنچه را كه برمىسازید آفریده است (96)
وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ﴿96﴾
گفتند برایش [كوره]خانهاى بسازید و در آتشش بیندازید (97)
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ ﴿97﴾
پس خواستند به از نیرنگى زنند و[لى] ما آنان را پست گردانیدیم (98)
فَأَرَادُوا بِهِ كَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِینَ ﴿98﴾
و [ابراهیم] گفت من به سوى پروردگارم رهسپارم زودا كه مرا راه نماید (99)
وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿99﴾
اى پروردگار من مرا [فرزندى] از شایستگان بخش (100)
رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿100﴾
پس او را به پسرى بردبار مژده دادیم (101)
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِیمٍ ﴿101﴾
و وقتى با او به جایگاه سعى رسید گفت اى پسرك من من در خواب [چنین] مىبینم كه تو را سر مىبرم پس ببین چه به نظرت مىآید گفت اى پدر من آنچه را مامورى بكن ان شاء الله مرا از شكیبایان خواهى یافت (102)
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنِّی أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُكَ فَانظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِن شَاء اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿102﴾
پس وقتى هر دو تن دردادند [و همدیگر را بدرود گفتند] و [پسر] را به پیشانى بر خاك افكند (103)
فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ ﴿103﴾
او را ندا دادیم كه اى ابراهیم (104)
وَنَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ ﴿104﴾
رؤیا[ى خود] را حقیقت بخشیدى ما نیكوكاران را چنین پاداش مىدهیم (105)
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿105﴾
راستى كه این همان آزمایش آشكار بود (106)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِینُ ﴿106﴾
و او را در ازاى قربانى بزرگى باز رهانیدیم (107)
وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ ﴿107﴾
و در [میان] آیندگان براى او [آوازه نیك] به جاى گذاشتیم (108)
وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿108﴾
درود بر ابراهیم (109)
سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ ﴿109﴾
نیكوكاران را چنین پاداش مىدهیم (110)
كَذَلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿110﴾
در حقیقت او از بندگان با ایمان ما بود (111)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿111﴾
و او را به اسحاق كه پیامبرى از [جمله] شایستگان است مژده دادیم (112)
وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِیًّا مِّنَ الصَّالِحِینَ ﴿112﴾
و به او و به اسحاق بركت دادیم و از نسل آن دو برخى نیكوكار و [برخى] آشكارا به خود ستمكار بودند (113)
وَبَارَكْنَا عَلَیْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِن ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِینٌ ﴿113﴾
و در حقیقت بر موسى و هارون منت نهادیم (114)
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿114﴾
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ رهانیدیم (115)
وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿115﴾
و آنان را یارى دادیم تا ایشان غالب آمدند (116)
وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ ﴿116﴾
و آن دو را كتاب روشن دادیم (117)
وَآتَیْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِینَ ﴿117﴾
و هر دو را به راه راست هدایت كردیم (118)
وَهَدَیْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿118﴾
و براى آن دو در [میان] آیندگان [نام نیك] به جاى گذاشتیم (119)
وَتَرَكْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْآخِرِینَ ﴿119﴾
درود بر موسى و هارون (120)
سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿120﴾
ما نیكوكاران را چنین پاداش مىدهیم (121)
إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿121﴾
زیرا آن دو از بندگان با ایمان ما بودند (122)
إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿122﴾
و به راستى الیاس از فرستادگان [ما] بود (123)
وَإِنَّ إِلْیَاسَ لَمِنْ الْمُرْسَلِینَ ﴿123﴾
چون به قوم خود گفت آیا پروا نمىدارید (124)
إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿124﴾
آیا بعل را مىپرستید و بهترین آفرینندگان را وامىگذارید (125)
أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ ﴿125﴾
[یعنى] خدا را كه پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست (126)
اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿126﴾
پس او را دروغگو شمردند و قطعا آنها [در آتش] احضار خواهند شد (127)
فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿127﴾
مگر بندگان پاكدین خدا (128)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿128﴾
و براى او در [میان] آیندگان [آوازه نیك] به جاى گذاشتیم (129)
وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿129﴾
درود بر پیروان الیاس (130)
سَلَامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ ﴿130﴾
ما نیكوكاران را این گونه پاداش مىدهیم (131)
إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿131﴾
زیرا او از بندگان با ایمان ما بود (132)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿132﴾
1399/09/16
|
13:26