صدای جمهوری اسلامی ایران
رادیو قرآن

تلاوت آیاتی از سوره های مباركه مزمل و قیامت با صدای استاد نقشبندی(آیات قسمت 50 برنامه قرار تلاوت)

این تلاوت شامل آیات سوره های مزمل , قیامت و نازعات میباشد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿1﴾

اى جامه به خویشتن فرو پیچیده (1)

قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿2﴾

به پا خیز شب را مگر اندكى (2)

نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا ﴿3﴾

نیمى از شب یا اندكى از آن را بكاه (3)

أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا ﴿4﴾

یا بر آن [نصف] بیفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان (4)

إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْكَ قَوْلًا ثَقِیلًا ﴿5﴾

در حقیقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى ‏كنیم (5)

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا ﴿6﴾

قطعا برخاستن شب رنجش بیشتر و گفتار [در آن هنگام] راستین‏تر است (6)

إِنَّ لَكَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا ﴿7﴾

[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است (7)

وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا ﴿8﴾

و نام پروردگار خود را یاد كن و تنها به او بپرداز (8)

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِیلًا ﴿9﴾

[اوست] پروردگار خاور و باختر خدایى جز او نیست پس او را كارساز خویش اختیار كن (9)

وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿10﴾

و بر آنچه مى‏ گویند شكیبا باش و از آنان با دورى گزیدنى خوش فاصله بگیر (10)

وَذَرْنِی وَالْمُكَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلًا ﴿11﴾

و مرا با تكذیب ‏كنندگان توانگر واگذار و اندكى مهلتشان ده (11)

إِنَّ لَدَیْنَا أَنْكَالًا وَجَحِیمًا ﴿12﴾

در حقیقت پیش ما زنجیرها و دوزخ (12)

وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِیمًا ﴿13﴾

و غذایى گلوگیر و عذابى پر درد است (13)

یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِیبًا مَهِیلًا ﴿14﴾

روزى كه زمین و كوهها به لرزه درآیند و كوهها به سان ریگ روان گردند (14)

إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَیْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا﴿15﴾

بى‏ گمان ما به سوى شما فرستاده‏ اى كه گواه بر شماست روانه كردیم همان گونه كه فرستاده‏ اى به سوى فرعون فرستادیم (15)

فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلًا ﴿16﴾

[ولى] فرعون به آن فرستاده عصیان ورزید پس ما او را به سختى فرو گرفتیم (16)

فَكَیْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا ﴿17﴾

پس اگر كفر بورزید چگونه از روزى كه كودكان را پیر مى‏ گرداند پرهیز توانید كرد (17)

السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿18﴾

آسمان از [بیم] آن [روز] در هم شكافد وعده او انجام یافتنى است (18)

إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿19﴾

قطعا این [آیات] اندرزى است تا هر كه بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پیش گیرد (19)

إِنَّ رَبَّكَ یَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَكَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْكُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿20﴾

در حقیقت پروردگارت مى‏ داند كه تو و گروهى از كسانى كه با تواند نزدیك به دو سوم از شب یا نصف آن یا یك سوم آن را [به نماز] برمى ‏خیزید و خداست كه شب و روز را اندازه‏ گیرى مى ‏كند [او] مى‏ داند كه [شما] هرگز حساب آن را ندارید پس بر شما ببخشود [اینك] هر چه از قرآن میسر مى ‏شود بخوانید [خدا] مى‏ داند كه به زودى در میانتان بیمارانى خواهند بود و [عده‏ اى] دیگر در زمین سفر مى كنند [و] در پى روزى خدا هستند و [گروهى] دیگر در راه خدا پیكار مى ‏نمایند پس هر چه از [قرآن] میسر شد تلاوت كنید و نماز را برپا دارید و زكات را بپردازید و وام نیكو به خدا دهید و هر كار خوبى براى خویش از پیش فرستید آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بیشتر باز خواهید یافت و از خدا طلب آمرزش كنید كه خدا آمرزنده مهربان است (20)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾

سوگند به روز قیامت (1)

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾

و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر كه رستاخیز حق است (2)

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾

آیا انسان مى ‏پندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم كرد (3)

بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾

آرى قادریم كه حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب كنیم (4)

بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾

انسان شك در معاد ندارد بلكه او مى‏ خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه كند (5)

یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾

از این‏رو مى ‏پرسد قیامت كى خواهد بود (6)

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾

بگو در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (7)

وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾

و ماه بى ‏نور گردد (8)

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾

و خورشید و ماه یك جا جمع شوند (9)

یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾

آن روز انسان مى‏ گوید راه فرار كجاست (10)

كَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾

هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (11)

إِلَى رَبِّكَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾

آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (12)

یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾

و در آن روز انسان را از تمام كارهایى كه از پیش یا پس فرستاده آگاه مى كنند (13)

بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿14﴾

بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است (14)

وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿15﴾

هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (15)

لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿16﴾

زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حركت مده (16)

إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿17﴾

چرا كه جمع ‏كردن و خواندن آن بر عهده ماست (17)

فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿18﴾

پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى كن (18)

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿19﴾

سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (19)

كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿20﴾

چنین نیست كه شما مى ‏پندارید و دلایل معاد را كافى نمیدانید بلكه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بى‏قید و شرط را (20)

وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿21﴾

و آخرت را رها مى ‏كنید (21)

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿22﴾

آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)

إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾

و به پروردگارش مى ‏نگرد (23)

وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾

و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم كشیده است (24)

تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾

زیرا مى‏ داند عذابى در پیش دارد كه پشت را در هم مى ‏شكند (25)

كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾

چنین نیست كه انسان مى ‏پندارد او ایمان نمى ‏آورد تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد (26)

وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾

و گفته شود آیا كسى هست كه‏ این بیمار را از مرگ نجات دهد (27)

وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾

و به جدائى از دنیا یقین پیدا كند (28)

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾

و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)

إِلَى رَبِّكَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾

آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾

در آن روز گفته مى ‏شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)

وَلَكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾

بلكه تكذیب كرد و روى‏ گردان شد (32)

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾

سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى كه متكبرانه قدم برمى‏ داشت (33)

أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿34﴾

با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته‏ تر است‏ شایسته‏ تر (34)

ثُمَّ أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿35﴾

سپس عذاب الهى براى تو شایسته‏ تر است‏ شایسته‏ تر (35)

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَكَ سُدًى ﴿36﴾

آیا انسان گمان مى ‏كند بى‏ هدف رها مى ‏شود (36)

أَلَمْ یَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾

آیا او نطفه‏ اى از منى كه در رحم ریخته مى ‏شود نبود (37)

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾

سپس بصورت خون‏بسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى ﴿39﴾

و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)

أَلَیْسَ ذَلِكَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾

آیا چنین كسى قادر نیست كه مردگان را زنده كند (40)

1399/12/09
|
15:46
دریافت فایل
کلمات کلیدی: #رادیو_قران #استاد_نقشبندی #شاهكار_تلاوت #قرار_تلاوت #تلاوت_ماندگار #تلاوت_ناب #تلاوت_صوتی #قران

در همین زمینه

دسترسی سریع