تلاوت آیاتی از سوره های مباركه نباء و نصر با صدای استاد راغب مصطفی غلوش
این تلاوت شامل آیات 31 تا 40 سوره مباركه نباء و 1 تا 3 سوره مباركه نصر می باشد كه در سال 1967 میلادی در كشور مصر، شهر قاهره، مسجد امام حسین (ع) اجرا گردیده است.
سوره 78: النبأ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
برای پرهیزگاران مسلما پیروزی بزرگی است. (31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
باغهایی سرسبز، و انواعی از انگورها. (32)
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و حوریانی بسیار جوان و هم سن و سال. (33)
وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور) (34)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿35﴾
در آنجا نه سخن لغو و بیهوده ای میشنوند و نه دروغی. (35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿36﴾
این جزایی است از سوی پروردگارت و عطیه ای است كافی. (36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴿37﴾
همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان، و هیچ كس حق ندارد بیاجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی كند). (37)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَا یَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
اینها در آن روز واقع میشود كه «روح» و «ملائكه» در یك صف قیام میكنند، و هیچیك جز به اذن خداوند رحمان سخن نمیگویند: و آنگاه كه میگویند صواب میگویند. (38)
ذَلِكَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
آن روز حق است، هر كس بخواهد راهی به سوی پروردگارش بر میگزیند. (39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْكَافِرُ یَا لَیْتَنِی كُنْتُ تُرَابًا ﴿40﴾
و ما شما را از عذاب نزدیكی بیم میدهیم، این عذاب در روزی خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده میبیند، و كافر میگوید: «ای كاش خاك بودم!» (40)
سوره 110: النصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
هنگامی كه یاری خدا و پیروزی فرا رسد. (1)
وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
و مردم را ببینی گروه گروه وارد دین خدا میشوند. (2)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
پروردگارت را تسبیح و حمد كن، و از او آمرزش بخواه كه او بسیار توبه پذیر است. (3)