تلاوت آیاتی از سوره مباركه اعراف با صدای استاد كریم منصوری
این تلاوت شامل آیات 65 تا 79 سوره مباركه اعراف است .
وَإِلَى عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا قَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ أَفَلاَ تَتَّقُونَ ﴿65﴾
سران قومش كه كافر بودند گفتند در حقیقت ما تو را در [نوعى] سفاهت مىبینیم و جدا تو را از دروغگویان مىپنداریم (66)
قَالَ الْمَلأُ الَّذِینَ كَفَرُواْ مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِی سَفَاهَةٍ وِإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ الْكَاذِبِینَ ﴿66﴾
گفت اى قوممن در من سفاهتى نیست ولى من فرستادهاى از جانب پروردگار جهانیانم (67)
قَالَ یَا قَوْمِ لَیْسَ بِی سَفَاهَةٌ وَلَكِنِّی رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿67﴾
پیامهاى پروردگارم را به شما مىرسانم و براى شما خیر خواهى امینم (68)
أُبَلِّغُكُمْ رِسَالاتِ رَبِّی وَأَنَاْ لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِینٌ ﴿68﴾
آیا تعجب كردید كه بر مردى از خودتان پندى از جانب پروردگارتان براى شما آمده تا شما را هشدار دهد و به خاطر آورید زمانى را كه [خداوند] شما را پس از قوم نوح جانشینان [آنان] قرار داد و در خلقت بر قوت شما افزود پس نعمتهاى خدا را به یاد آورید باشد كه رستگار شوید (69)
أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَى رَجُلٍ مِّنكُمْ لِیُنذِرَكُمْ وَاذكُرُواْ إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاء مِن بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزَادَكُمْ فِی الْخَلْقِ بَسْطَةً فَاذْكُرُواْ آلاء اللّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿69﴾
گفتند آیا به سوى ما آمدهاى كه تنها خدا را بپرستیم و آنچه را كه پدرانمان مى پرستیدند رها كنیم اگر راست مىگویى آنچه را به ما وعده مىدهى براى ما بیاور (70)
قَالُواْ أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللّهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ مَا كَانَ یَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿70﴾
گفت راستى كه عذاب و خشمى [سخت] از پروردگارتان بر شما مقرر گردیده است آیا در باره نامهایى كه خود و پدرانتان [براى بتها] نامگذارى كردهاید و خدا بر [حقانیت] آنها برهانى فرو نفرستاده با من مجادله مىكنید پس منتظر باشید كه من [هم] با شما از منتظرانم (71)
قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَیْكُم مِّن رَّبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِی فِی أَسْمَاء سَمَّیْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَآؤكُم مَّا نَزَّلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ فَانتَظِرُواْ إِنِّی مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِینَ ﴿71﴾
پس او و كسانى را كه با او بودند به رحمتى از خود رهانیدیم و كسانى را كه آیات ما را دروغ شمردند و مؤمن نبودند ریشهكن كردیم (72)
فَأَنجَیْنَاهُ وَالَّذِینَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَقَطَعْنَا دَابِرَ الَّذِینَ كَذَّبُواْ بِآیَاتِنَا وَمَا كَانُواْ مُؤْمِنِینَ ﴿72﴾
و به سوى [قوم] ثمود صالح برادرشان را [فرستادیم] گفت اى قوم من خدا را بپرستید براى شما معبودى جز او نیست در حقیقت براى شما از جانب پروردگارتان دلیلى آشكار آمده است این مادهشتر خدا براى شماست كه پدیدهاى شگرف است پس آن را بگذارید تا در زمین خدا بخورد و گزندى به او نرسانید تا [مبادا] شما را عذابى دردناك فرو گیرد (73)
وَإِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ قَدْ جَاءتْكُم بَیِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ هَذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آیَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِی أَرْضِ اللّهِ وَلاَ تَمَسُّوهَا بِسُوَءٍ فَیَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿73﴾
و به یاد آورید هنگامى را كه شما را پس از [قوم] عاد جانشینان [آنان] گردانید و در زمین به شما جاى [مناسب] داد در دشتهاى آن [براى خود] كاخهایى اختیار مى كردید و از كوهها خانههایى [زمستانى] مىتراشیدید پس نعمتهاى خدا را به یاد آورید و در زمین سر به فساد برمدارید (74)
وَاذْكُرُواْ إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاء مِن بَعْدِ عَادٍ وَبَوَّأَكُمْ فِی الأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورًا وَتَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُیُوتًا فَاذْكُرُواْ آلاء اللّهِ وَلاَ تَعْثَوْا فِی الأَرْضِ مُفْسِدِینَ ﴿74﴾
سران قوم او كه استكبار مىورزیدند به مستضعفانى كه ایمان آورده بودند گفتند آیا مىدانید كه صالح از طرف پروردگارش فرستاده شده است گفتند بىتردید ما به آنچه وى بدان سالتیافته است مؤمنیم (75)
قَالَ الْمَلأُ الَّذِینَ اسْتَكْبَرُواْ مِن قَوْمِهِ لِلَّذِینَ اسْتُضْعِفُواْ لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَتَعْلَمُونَ أَنَّ صَالِحًا مُّرْسَلٌ مِّن رَّبِّهِ قَالُواْ إِنَّا بِمَا أُرْسِلَ بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿75﴾
كسانى كه استكبار مىورزیدند گفتند ما به آنچه شما بدان ایمان آوردهاید كافریم (76)
قَالَ الَّذِینَ اسْتَكْبَرُواْ إِنَّا بِالَّذِیَ آمَنتُمْ بِهِ كَافِرُونَ ﴿76﴾
پس آن مادهشتر را پى كردند و از فرمان پروردگار خود سرپیچیدند و گفتند اى صالح اگر از پیامبرانى آنچه را به ما وعده مىدهى براى ما بیاور (77)
فَعَقَرُواْ النَّاقَةَ وَعَتَوْاْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَقَالُواْ یَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿77﴾
آنگاه زمینلرزه آنان را فرو گرفت و در خانه هایشان از پا درآمدند (78)
فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُواْ فِی دَارِهِمْ جَاثِمِینَ ﴿78﴾
پس [صالح] از ایشان روى برتافت و گفت اى قوم من به راستى من پیام پروردگارم را به شما رساندم و خیر شما را خواستم ولى شما [خیرخواهان و نصیحتگران] را دوست نمىدارید (79)
فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ یَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّی وَنَصَحْتُ لَكُمْ وَلَكِن لاَّ تُحِبُّونَ النَّاصِحِینَ ﴿79﴾
1399/08/27
|
09:37