تلاوت آیاتی از سوره های مباركه یس و حاقه با صدای استاد محمد طنطاوی(آیات قسمت57 برنامه قرار تلاوت)
این تلاوت شامل آیات 60 تا 83 سوره مباركه یس و 1 تا 52 سوره مباركه حاقه است.
أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْكُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿60﴾
آیا با شما عهد نكردم ای فرزندان آدم! كه شیطان را پرستش نكنید كه او برای شما دشمن آشكاری است ؟ (60)
وَأَنِ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿61﴾
و اینكه مرا بپرستید كه راه مستقیم این است ؟ (61)
وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلًّا كَثِیرًا أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿62﴾
او افراد زیادی از شما را گمراه كرد، آیا اندیشه نكردید؟ (62)
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی كُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿63﴾
این همان دوزخی است كه به شما وعده داده میشد. (63)
اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿64﴾
امروز وارد آن شوید و به آتش آن بسوزید به خاطر كفری كه داشتید! (64)
الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا یَكْسِبُونَ ﴿65﴾
امروز بر دهان آنها مهر مینهیم، و دستهایشان با ما سخن میگویند و پاهایشان كارهائی را كه انجام میدادند شهادت میدهند. (65)
وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى یُبْصِرُونَ﴿66﴾
و اگر بخواهیم چشمان آنها را محو میكنیم، سپس برای عبور از راه میخواهند بر یكدیگر پیشی بگیرند اما چگونه میتوانند ببینند؟! (66)
وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِیًّا وَلَا یَرْجِعُونَ﴿67﴾
و اگر بخواهیم آنها را در جای خود مسخ میكنیم (و به مجسمه هائی بیروح مبدل میسازیم) تا نتوانند راه خود را ادامه دهند یا به عقب برگردند. (67)
وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَفَلَا یَعْقِلُونَ ﴿68﴾
هر كس را كه طول عمر دهیم در آفرینش واژگونه میكنیم (و به ناتوانی كودكی باز میگردانیم) آیا اندیشه نمیكنند؟ (68)
وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنْبَغِی لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِینٌ ﴿69﴾
ما هرگز شعر به او نیاموختیم، و شایسته او نیست، این (كتاب آسمانی) تنها ذكر و قرآن مبین است. (69)
لِیُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَیًّا وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِینَ ﴿70﴾
هدف این است كه افرادی را كه زنده اند انذار كند و بر كافران اتمام حجت شود و فرمان عذاب بر آنها مسلم گردد. (70)
أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ﴿71﴾
آیا آنها ندیدند كه از آنچه با قدرت خود به عمل آورده ایم چهار پایانی برای آنها آفریدیم كه آنان مالك آن هستند؟ (71)
وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا یَأْكُلُونَ ﴿72﴾
آنها را رام ایشان ساختیم، هم مركب آنان از آن است و هم از آن تغذیه میكنند. (72)
وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلَا یَشْكُرُونَ ﴿73﴾
و برای آنان منافع دیگری در آن (حیوانات) است و نوشیدنیهای گوارائی، آیا با این حال شكرگزاری نمیكنند؟ (73)
وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ یُنْصَرُونَ ﴿74﴾
آنها غیر از خدا معبودانی برای خویش برگزیدند به این امید كه یاری شوند. (74)
لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ ﴿75﴾
ولی آنان قادر به یاری ایشان نیستند و این (عبادت كنندگان در قیامت) لشكر آنها خواهند بود كه در آتش دوزخ حضور مییابند! (75)
فَلَا یَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿76﴾
بنا بر این سخنان آنها تو را غمگین نسازد، ما آنچه را پنهان میدارند یا آشكار میكنند میدانیم! (76)
أَوَلَمْ یَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ ﴿77﴾
آیا انسان ندید (نمیداند) كه ما او را از نطفه ای بیارزش آفریدیم، و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد كه) به مخاصمه آشكار برخاست! (77)
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿78﴾
و برای ما مثالی زد و آفرینش خود را فراموش كرد، و گفت چه كسی این استخوانها را زنده میكند در حالی كه پوسیده است ؟ (78)
قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿79﴾
بگو: همان كسی آنرا زنده میكند كه نخستین بار آنرا آفرید، و او به هر مخلوقی آگاه است! (79)
الَّذِی جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ﴿80﴾
همان كسی كه برای شما از درخت سبز آتش آفرید، و شما به وسیله آن آتش میافروزید. (80)
أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿81﴾
آیا كسی كه آسمانها و زمین را آفرید قدرت ندارد همانند آنها (انسانهای خاك شده) را بیافریند؟ آری (میتواند) و او آفریدگار دانا است! (81)
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ كُنْ فَیَكُونُ ﴿82﴾
فرمان او تنها این است كه هر گاه چیزی را اراده كند به او میگوید: موجود باش آن نیز بلافاصله موجود میشود! (82)
فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿83﴾
پس منزه است خداوندی كه مالكیت و حاكمیت همه چیز در دست او است، و (همگی) به سوی او باز میگردید. (83)
سوره 69: الحاقة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آن رخ دهنده (1)
الْحَاقَّةُ ﴿1﴾
چیست آن رخ دهنده (2)
مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾
و چه دانى كه آن رخ دهنده چیست (3)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾
ثمود و عاد آن حادثه كوبنده را تكذیب كردند (4)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾
اما ثمود به [سزاى] سركشى [خود] به هلاكت رسیدند (5)
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾
و اما عاد به [وسیله] تندبادى توفنده سركش هلاك شدند (6)
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾
[كه خدا] آن را هفتشب و هشت روز پیاپى بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده مىدیدى گویى آنها تنههاى نخلهاى میان تهىاند (7)
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾
آیا از آنان كسى را بر جاى مىبینى (8)
فَهَلْ تَرَى لَهُم مِّن بَاقِیَةٍ ﴿8﴾
و فرعون و كسانى كه پیش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره] مرتكب خطا شدند (9)
وَجَاء فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾
و از امر فرستاده پروردگارشان سرپیچى كردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنى سخت فرو گرفت (10)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِیَةً ﴿10﴾
ما چون آب طغیان كرد شما را بر كشتى سوار نمودیم (11)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاكُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾
تا آن را براى شما [مایه] تذكرى گردانیم و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد (12)
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾
پس آنگاه كه در صور یك بار دمیده شود (13)
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و زمین و كوهها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با یك تكان ریز ریز گردند (14)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً ﴿14﴾
پس آن روز است كه واقعه [آنچنانى] وقوع یابد (15)
فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿15﴾
و آسمان از هم بشكافد و در آن روز است كه آن از هم گسسته باشد (16)
وَانشَقَّتِ السَّمَاء فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿16﴾
و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مىدارند (17)
وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿17﴾
در آن روز شما [به پیشگاه خدا] عرضه مىشوید [و] پوشیدهاى از شما پوشیده نمىماند (18)
یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنكُمْ خَافِیَةٌ ﴿18﴾
اما كسى كه كارنامهاش به دست راستش داده شود گوید بیایید و كتابم را بخوانید (19)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ كِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا كِتَابِیهْ ﴿19﴾
من یقین داشتم كه به حساب خود مىرسم (20)
إِنِّی ظَنَنتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیهْ ﴿20﴾
پس او در یك زندگى خوش است (21)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَّاضِیَةٍ ﴿21﴾
در بهشتى برین (22)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿22﴾
[كه] میوه هایش در دسترس است (23)
قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿23﴾
بخورید و بنوشید گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام دادید (24)
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿24﴾
و اما كسى كه كارنامهاش به دست چپش داده شود گوید اى كاش كتابم را دریافت نكرده بودم (25)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ كِتَابِیهْ ﴿25﴾
و از حساب خود خبردار نشده بودم (26)
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیهْ ﴿26﴾
اى كاش آن [مرگ] كار را تمام مىكرد (27)
یَا لَیْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿27﴾
مال من مرا سودى نبخشید (28)
مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیهْ ﴿28﴾
قدرت من از [كف] من برفت (29)
هَلَكَ عَنِّی سُلْطَانِیهْ ﴿29﴾
[گویند] بگیرید او را و در غل كشید (30)
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿30﴾
آنگاه میان آتشش اندازید (31)
ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿31﴾
پس در زنجیرى كه درازى آن هفتاد گز است وى را در بند كشید (32)
ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ ﴿32﴾
چرا كه او به خداى بزرگ نمىگروید (33)
إِنَّهُ كَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿33﴾
و به اطعام مسكین تشویق نمىكرد (34)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِینِ ﴿34﴾
پس امروز او را در اینجا حمایتگرى نیست (35)
فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿35﴾
و خوراكى جز چركابه ندارد (36)
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿36﴾
كه آن را جز خطاكاران نمىخورند (37)
لَا یَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِؤُونَ ﴿37﴾
پس نه [چنان است كه مىپندارید] سوگند یاد مىكنم به آنچه مىبینید (38)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿38﴾
و آنچه نمىبینید (39)
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿39﴾
كه [قرآن] قطعا گفتار فرستادهاى بزرگوار است (40)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِیمٍ ﴿40﴾
و آن گفتار شاعرى نیست [كه] كمتر [به آن] ایمان دارید (41)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿41﴾
و نه گفتار كاهنى [كه] كمتر [از آن] پند مىگیرید (42)
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِیلًا مَا تَذَكَّرُونَ ﴿42﴾
[پیام] فرودآمدهاى است از جانب پروردگار جهانیان (43)
تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿43﴾
و اگر [او] پارهاى گفتهها بر ما بسته بود (44)
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿44﴾
دست راستش را سخت مىگرفتیم (45)
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿45﴾
سپس رگ قلبش را پاره مىكردیم (46)
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿46﴾
و هیچ یك از شما مانع از [عذاب] او نمىشد (47)
فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿47﴾
و در حقیقت [قرآن] تذكارى براى پرهیزگاران است (48)
وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِینَ ﴿48﴾
و ما به راستى مىدانیم كه از [میان] شما تكذیبكنندگانى هستند (49)
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِینَ ﴿49﴾
و آن واقعا بر كافران حسرتى است (50)
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِینَ ﴿50﴾
و این [قرآن] بىشبهه حقیقتى یقینى است (51)
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿51﴾
پس به [پاس] نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (52)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیمِ ﴿52﴾
1399/12/23
|
10:50