تلاوت آیاتی از سوره مباركه یونس با صدای استاد محمد حسین سبزعلی
این تلاوت شامل آیات 1 تا 25 سوره مباركه یونس است .
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
الف لام راء این است آیات كتاب حكمتآموز (1)
الر تِلْكَ آیَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِیمِ ﴿1﴾
آیا براى مردم شگفتآور است كه به مردى از خودشان وحى كردیم كه مردم را بیم ده و به كسانى كه ایمان آوردهاند مژده ده كه براى آنان نزد پروردگارشان سابقه نیك است كافران گفتند این [مرد] قطعا افسونگرى آشكاراست (2)
أَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَیْنَا إِلَى رَجُلٍ مِّنْهُمْ أَنْ أَنذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُواْ أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِندَ رَبِّهِمْ قَالَ الْكَافِرُونَ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ مُّبِینٌ ﴿2﴾
پروردگار شما آن خدایى است كه آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید سپس بر عرش استیلا یافت كار [آفرینش] را تدبیر مىكند شفاعتگرى جز پس از اذن او نیست این استخدا پروردگار شما پس او را بپرستید آیا پند نمىگیرید (3)
إِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یُدَبِّرُ الأَمْرَ مَا مِن شَفِیعٍ إِلاَّ مِن بَعْدِ إِذْنِهِ ذَلِكُمُ اللّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ ﴿3﴾
بازگشت همه شما به سوى اوست وعده خدا حق است هموست كه آفرینش را آغاز مىكند سپس آن را باز مىگرداند تا كسانى را كه ایمان آورده و كارهاى شایسته كردهاند به عدالت پاداش دهد و كسانى كه كفر ورزیدهاند به سزاى كفرشان شربتى از آب جوشان و عذابى پر درد خواهند داشت (4)
إِلَیْهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِیعًا وَعْدَ اللّهِ حَقًّا إِنَّهُ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ بِالْقِسْطِ وَالَّذِینَ كَفَرُواْ لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِیمٍ وَعَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا كَانُواْ یَكْفُرُونَ ﴿4﴾
اوست كسى كه خورشید را روشنایى بخشید و ماه را تابان كرد و براى آن منزلهایى معین كرد تا شماره سالها و حساب را بدانید خدا اینها را جز به حق نیافریده است نشانهها[ى خود] را براى گروهى كه مىدانند به روشنى بیان مىكند (5)
هُوَ الَّذِی جَعَلَ الشَّمْسَ ضِیَاء وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُواْ عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَابَ مَا خَلَقَ اللّهُ ذَلِكَ إِلاَّ بِالْحَقِّ یُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿5﴾
به راستى در آمد و رفتشب و روز و آنچه خدا در آسمانها و زمین آفریده براى مردمى كه پروا دارند دلایلى [آشكار] است (6)
إِنَّ فِی اخْتِلاَفِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا خَلَقَ اللّهُ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَّقُونَ ﴿6﴾
كسانى كه امید به دیدار ما ندارند و به زندگى دنیا دل خوش كرده و بدان اطمینان یافتهاند و كسانى كه از آیات ما غافلند (7)
إَنَّ الَّذِینَ لاَ یَرْجُونَ لِقَاءنَا وَرَضُواْ بِالْحَیاةِ الدُّنْیَا وَاطْمَأَنُّواْ بِهَا وَالَّذِینَ هُمْ عَنْ آیَاتِنَا غَافِلُونَ ﴿7﴾
آنان به [كیفر] آنچه به دست مىآوردند جایگاهشان آتش است (8)
أُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمُ النُّارُ بِمَا كَانُواْ یَكْسِبُونَ ﴿8﴾
كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شایسته كردهاند پروردگارشان به پاس ایمانشان آنان را هدایت مىكند به باغهاى [پر ناز و] نعمت كه از زیر [پاى] آنان نهرها روان خواهد بود [در خواهند آمد] (9)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ یَهْدِیهِمْ رَبُّهُمْ بِإِیمَانِهِمْ تَجْرِی مِن تَحْتِهِمُ الأَنْهَارُ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿9﴾
نیایش آنان در آنجا سبحانك اللهم [=خدایا تو پاك و منزهى] و درودشان در آنجا سلام است و پایان نیایش آنان این است كه الحمد لله رب العالمین [=ستایش ویژه پروردگار جهانیان است] (10)
دَعْوَاهُمْ فِیهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَتَحِیَّتُهُمْ فِیهَا سَلاَمٌ وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿10﴾
و اگر خدا براى مردم به همان شتاب كه آنان در كار خیر مىطلبند در رساندن بلا به آنها شتاب مىنمود قطعا اجلشان فرا مىرسید پس كسانى را كه به دیدار ما امید ندارند در طغیانشان رها مىكنیم تا سرگردان بمانند (11)
وَلَوْ یُعَجِّلُ اللّهُ لِلنَّاسِ الشَّرَّ اسْتِعْجَالَهُم بِالْخَیْرِ لَقُضِیَ إِلَیْهِمْ أَجَلُهُمْ فَنَذَرُ الَّذِینَ لاَ یَرْجُونَ لِقَاءنَا فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ ﴿11﴾
و چون انسان را آسیبى رسد ما را به پهلو خوابیده یا نشسته یا ایستاده مىخواند و چون گرفتاریش را برطرف كنیم چنان مىرود كه گویى ما را براى گرفتاریى كه به او رسیده نخوانده است این گونه براى اسرافكاران آنچه انجام مىدادند زینت داده شده است (12)
وَإِذَا مَسَّ الإِنسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَآئِمًا فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَن لَّمْ یَدْعُنَا إِلَى ضُرٍّ مَّسَّهُ كَذَلِكَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفِینَ مَا كَانُواْ یَعْمَلُونَ ﴿12﴾
و قطعا نسلهاى پیش از شما را هنگامى كه ستم كردند به هلاكت رساندیم و پیامبرانشان دلایل آشكار برایشان آوردند و[لى] بر آن نبودند كه ایمان بیاورند این گونه مردم بزهكار را جزا مىدهیم (13)
وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِن قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُواْ وَجَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَیِّنَاتِ وَمَا كَانُواْ لِیُؤْمِنُواْ كَذَلِكَ نَجْزِی الْقَوْمَ الْمُجْرِمِینَ ﴿13﴾
آنگاه شما را پس از آنان در زمین جانشین قرار دادیم تا بنگریم چگونه رفتار مىكنید (14)
ثُمَّ جَعَلْنَاكُمْ خَلاَئِفَ فِی الأَرْضِ مِن بَعْدِهِم لِنَنظُرَ كَیْفَ تَعْمَلُونَ ﴿14﴾
و چون آیات روشن ما بر آنان خوانده شود آنانكه به دیدار ما امید ندارند مىگویند قرآن دیگرى جز این بیاور یا آن را عوض كن بگو مرا نرسد كه آن را از پیش خود عوض كنم جز آنچه را كه به من وحى مىشود پیروى نمىكنم اگر پروردگارم را نافرمانى كنم از عذاب روزى بزرگ مىترسم (15)
وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالَ الَّذِینَ لاَ یَرْجُونَ لِقَاءنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَیْرِ هَذَا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ مَا یَكُونُ لِی أَنْ أُبَدِّلَهُ مِن تِلْقَاء نَفْسِی إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ مَا یُوحَى إِلَیَّ إِنِّی أَخَافُ إِنْ عَصَیْتُ رَبِّی عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿15﴾
بگو اگر خدا مىخواست آن را بر شما نمىخواندم و [خدا] شما را بدان آگاه نمىگردانید قطعا پیش از [آوردن] آن روزگارى در میان شما به سر بردهام آیا فكر نمىكنید (16)
قُل لَّوْ شَاء اللّهُ مَا تَلَوْتُهُ عَلَیْكُمْ وَلاَ أَدْرَاكُم بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فِیكُمْ عُمُرًا مِّن قَبْلِهِ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ ﴿16﴾
پس كیستستمكارتر از آن كس كه دروغى بر خداى بندد یا آیات او را تكذیب كند به راستى مجرمان رستگار نمىشوند (17)
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآیَاتِهِ إِنَّهُ لاَ یُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ ﴿17﴾
و به جاى خدا چیزهایى را مىپرستند كه نه به آنان زیان مىرساند و نه به آنان سود مىدهد و مىگویند اینها نزد خدا شفاعتگران ما هستند بگو آیا خدا را به چیزى كه در آسمانها و در زمین نمىداند آگاه مىگردانید او پاك و برتر است از آنچه [با وى] شریك مىسازند (18)
وَیَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ یَضُرُّهُمْ وَلاَ یَنفَعُهُمْ وَیَقُولُونَ هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللّهَ بِمَا لاَ یَعْلَمُ فِی السَّمَاوَاتِ وَلاَ فِی الأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِكُونَ ﴿18﴾
و مردم جز یك امت نبودند پس اختلاف پیدا كردند و اگر وعدهاى از جانب پروردگارت مقرر نگشته بود قطعا در آنچه بر سر آن با هم اختلاف مىكنند میانشان داورى مىشد (19)
وَمَا كَانَ النَّاسُ إِلاَّ أُمَّةً وَاحِدَةً فَاخْتَلَفُواْ وَلَوْلاَ كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ فِیمَا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿19﴾
و مىگویند چرا معجزهاى از جانب پروردگارش بر او نازل نمىشود بگو غیب فقط به خدا اختصاص دارد پس منتظر باشید كه من هم با شما از منتظرانم (20)
وَیَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلّهِ فَانْتَظِرُواْ إِنِّی مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِینَ ﴿20﴾
و چون مردم را پس از آسیبى كه به ایشان رسیده است رحمتى بچشانیم بناگاه آنان را در آیات ما نیرنگى است بگو نیرنگ خدا سریعتر است در حقیقت فرستادگان [=فرشتگان] ما آنچه نیرنگ مىكنید مىنویسند (21)
وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً مِّن بَعْدِ ضَرَّاء مَسَّتْهُمْ إِذَا لَهُم مَّكْرٌ فِی آیَاتِنَا قُلِ اللّهُ أَسْرَعُ مَكْرًا إِنَّ رُسُلَنَا یَكْتُبُونَ مَا تَمْكُرُونَ ﴿21﴾
او كسى است كه شما را در خشكى و دریا مىگرداند تا وقتى كه در كشتیها باشید و آنها با بادى خوش آنان را بب ر ند و ایشان بدان شاد شوند [بناگاه] بادى سخت بر آنها وزد و موج از هر طرف بر ایشان تازد و یقین كنند كه در محاصره افتادهاند در آن حال خدا را پاكدلانه مىخوانند كه اگر ما را از این [ورطه] بر هانى قطعا از سپاسگزاران خواهیم شد (22)
هُوَ الَّذِی یُسَیِّرُكُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ حَتَّى إِذَا كُنتُمْ فِی الْفُلْكِ وَجَرَیْنَ بِهِم بِرِیحٍ طَیِّبَةٍ وَفَرِحُواْ بِهَا جَاءتْهَا رِیحٌ عَاصِفٌ وَجَاءهُمُ الْمَوْجُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَظَنُّواْ أَنَّهُمْ أُحِیطَ بِهِمْ دَعَوُاْ اللّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ لَئِنْ أَنجَیْتَنَا مِنْ هَذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِینَ ﴿22﴾
پس چون آنان را رهانید ناگهان در زمین بناحق سركشى مىكنند اى مردم سركشى شما فقط به زیان خود شماستشما بهره زندگى دنیا را [مىطلبید] سپس بازگشتشما به سوى ما خواهد بود پس شما را از آنچه انجام مىدادید باخبر خواهیم كرد (23)
فَلَمَّا أَنجَاهُمْ إِذَا هُمْ یَبْغُونَ فِی الأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا بَغْیُكُمْ عَلَى أَنفُسِكُم مَّتَاعَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ثُمَّ إِلَینَا مَرْجِعُكُمْ فَنُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿23﴾
در حقیقت مثل زندگى دنیا بسان آبى است كه آن را از آسمان فرو ریختیم پس گیاه زمین از آنچه مردم و دامها مىخورند با آن درآمیخت تا آنگاه كه زمین پیرایه خود را برگرفت و آراسته گردید و اهل آن پنداشتند كه آنان بر آن قدرت دارند شبى یا روزى فرمان [ویرانى] ما آمد و آن را چنان در ویده كردیم كه گویى دیروز وجود نداشته است این گونه نشانهها[ى خود] را براى مردمى كه اندیشه مىكنند به روشنى بیان مىكنیم (24)
إِنَّمَا مَثَلُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا كَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاء فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا یَأْكُلُ النَّاسُ وَالأَنْعَامُ حَتَّىَ إِذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّیَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَیْهَآ أَتَاهَا أَمْرُنَا لَیْلًا أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِیدًا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالأَمْسِ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ ﴿24﴾
و خدا [شما را] به سراى سلامت فرا مىخواند و هر كه را بخواهد به راه راست هدایت مىكند (25)
وَاللّهُ یَدْعُو إِلَى دَارِ السَّلاَمِ وَیَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿25﴾
1399/08/28
|
12:07