تلاوت آیاتی از سوره مباركه حج با صدای استاد مصطفی اسماعیل(آیات قسمت 34 برنامه قرار تلاوت)
این تلاوت شامل آیات 1 تا 29 سوره مباركه حج می باشد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ ۚ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیمٌ ﴿١﴾
به نام خدا كه رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
ای مردم! از پروردگارتان پروا كنید، بی تردید زلزله قیامت، واقعه ای بزرگ است. (1)
2
یَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَىٰ وَمَا هُمْ بِسُكَارَىٰ وَلَٰكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِیدٌ ﴿٢﴾
روزی كه آن را ببینید [مشاهده خواهید كرد كه] هر مادر شیر دهنده ای از كودكی كه شیرش می دهد، بی خبر می شود، و هر ماده بارداری بار خود را سقط می كند، و مردم را مست می بینی در حالی كه مست نیستند، بلكه عذاب خدا بسیار سخت است. (2)
3
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یُجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَیَتَّبِعُ كُلَّ شَیْطَانٍ مَرِیدٍ ﴿٣﴾
و برخی از مردم اند كه [همواره] بدون هیچ دانشی [بلكه از روی جهل و نادانی] درباره خدا [با اصرار بر یك اعتقاد بی پایه] برخورد خصمانه و گفتگوی ستیزآمیز می كنند، و از هر شیطان سركشی پیروی می نمایند. (3)
4
كُتِبَ عَلَیْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ یُضِلُّهُ وَیَهْدِیهِ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِیرِ ﴿٤﴾
بر آن شیطان، لازم و مقرّر شده است كه هر كس كه او را به سرپرستی و دوستی خود گیرد، حتماً او گمراهش می كند، و به آتش سوزنده راهنمایی اش می نماید. (4)
5
یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ فِی رَیْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَغَیْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَیِّنَ لَكُمْ ۚ وَنُقِرُّ فِی الْأَرْحَامِ مَا نَشَاءُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ۖ وَمِنْكُمْ مَنْ یُتَوَفَّىٰ وَمِنْكُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلَىٰ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَیْلَا یَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَیْئًا ۚ وَتَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ ﴿٥﴾
ای مردم! اگر درباره برانگیخته شدن [پس از مرگ] در تردید هستید، پس [به این واقعیت توجه كنید كه] ما شما را از خاك آفریدیم، سپس از نطفه، سپس از علقه، سپس از پاره گوشتی با آفرینشی كامل یا غیر كامل آفریدیم تا برای شما روشن كنیم [كه ما به برانگیختن مردگان تواناییم]؛ و آنچه را می خواهیم تا مدتی معین در رحم ها مستقر می كنیم؛ آن گاه شما را به صورت كودك [از رحم مادر] بیرون می آوریم تا آنكه به قدرت فكری و نیرومندی جسمی خود برسید. و برخی از شما [پیش از فرتوتی] قبض روح می شود، و برخی از شما را به پست ترین دوره عمر [كه ایام پیری است] برمی گردانند تا در نتیجه از دانشی كه داشتند چیزی ندانند. و [از نشانه های دیگر قدرت ما اینكه] زمین را [در زمستان] خشك و افسرده می بینی، پس چون آب [باران] را بر آن نازل می كنیم، می جنبد و برمی آید و از هر نوع گیاه تر و تازه و بهجت انگیزی می رویاند. (5)
6
ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّهُ یُحْیِی الْمَوْتَىٰ وَأَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٦﴾
[همه] این [امور] برای این است كه [بدانید] خدا همان حق است، و اینكه او مردگان را زنده می كند، و اینكه او بر هر كاری تواناست. (6)
7
وَأَنَّ السَّاعَةَ آتِیَةٌ لَا رَیْبَ فِیهَا وَأَنَّ اللَّهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ ﴿٧﴾
و اینكه قیامت آمدنی است، هیچ شكی در آن نیست، و اینكه خدا كسانی را كه در گورهایند، برمی انگیزد. (7)
8
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یُجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِیرٍ ﴿٨﴾
و از مردمان كسی است كه همواره بدون هیچ دانشی [بلكه از روی جهل و نادانی] و بدون هیچ هدایتی، و هیچ كتاب روشنی درباره خدا مجادله و ستیزه می كند. (8)
9
ثَانِیَ عِطْفِهِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ ۖ لَهُ فِی الدُّنْیَا خِزْیٌ ۖ وَنُذِیقُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَذَابَ الْحَرِیقِ ﴿٩﴾
[آن هم] با حالتی متكبرانه و مغرورانه كه سرانجام مردم را از راه خدا گمراه كند؛ برای او در دنیا رسوایی است و روز قیامت عذاب سوزان به وی می چشانیم. (9)
10
ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ یَدَاكَ وَأَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿١٠﴾
این [رسوایی و عذاب] به كیفر اعمالی است كه از پیش فرستاده ای و به آن خاطر است كه خدا نسبت به بندگان ستمكار نیست. (10)
11
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَعْبُدُ اللَّهَ عَلَىٰ حَرْفٍ ۖ فَإِنْ أَصَابَهُ خَیْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ ۖ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَىٰ وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْیَا وَالْآخِرَةَ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ ﴿١١﴾
و برخی از مردم اند كه خدا را یك سویه [و بر پایه دست یابی به امور مادی] می پرستند، پس اگر خیری [چون ثروت، مقام و اولاد] به آنان برسد به آن آرامش یابند، و اگر بلایی [چون بیماری، تهیدستی و محرومیت از عناوین اجتماعی] به آنان برسد [از پرستش خدا] عقب گرد می كنند [و به بی دینی و ارتداد می گرایند]، دنیا و آخرت را از دست داده اند، و این است همان زیان آشكار. (11)
12
یَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَضُرُّهُ وَمَا لَا یَنْفَعُهُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِیدُ ﴿١٢﴾
چیزی را به جای خدا می پرستند كه نه زیانی به آنان می رساند و نه سودی به آنان می دهد؛ این است همان گمراهی بسیار دور. (12)
13
یَدْعُو لَمَنْ ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ ۚ لَبِئْسَ الْمَوْلَىٰ وَلَبِئْسَ الْعَشِیرُ ﴿١٣﴾
بلكه كسی را می پرستند كه قطعاً زیانش از سودش نزدیك تر است، بد سرپرست و یاوری و بد معاشر و همدمی است! (13)
14
إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ إِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ مَا یُرِیدُ ﴿١٤﴾
یقیناً خدا كسانی را كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام داده اند، در بهشت هایی در می آورد كه از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است؛ مسلماً خدا هر چه را بخواهد انجام می دهد. (14)
15
مَنْ كَانَ یَظُنُّ أَنْ لَنْ یَنْصُرَهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ فَلْیَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ لْیَقْطَعْ فَلْیَنْظُرْ هَلْ یُذْهِبَنَّ كَیْدُهُ مَا یَغِیظُ ﴿١٥﴾
كسی كه همواره گمان می كند كه خدا هرگز پیامبرش را در دنیا و آخرت یاری نخواهد داد [و اكنون یاری خدا را می بیند و به این خاطر ناامید و خشمگین است] باید طنابی از سقف [خانه اش] بیاویزد، سپس خود را حلق آویز كند، پس ببیند آیا حیله و نیرنگش آنچه را سبب خشم او شده است از بین می برد؟! (15)
16
وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَاهُ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَأَنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَنْ یُرِیدُ ﴿١٦﴾
و این گونه، قرآن را [به صورت] آیاتی روشن نازل كردیم؛ و قطعاً خدا هر كه را بخواهد، هدایت می كند. (16)
17
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالصَّابِئِینَ وَالنَّصَارَىٰ وَالْمَجُوسَ وَالَّذِینَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿١٧﴾
همانا آنان كه ایمان آوردند و آنان كه یهودی اند و صابئان و نصاری و مجوس و كسانی كه شرك ورزیده اند، حتماً خدا روز قیامت میانشان داوری می كند [تا گرویدگان به حق از آلودگان به باطل جدا شوند و حق پیشگان به بهشت و باطل گرایان به دوزخ درآیند]؛ بی تردید خدا بر همه چیز گواه است. (17)
18
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یَسْجُدُ لَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَالنُّجُومُ وَالْجِبَالُ وَالشَّجَرُ وَالدَّوَابُّ وَكَثِیرٌ مِنَ النَّاسِ ۖ وَكَثِیرٌ حَقَّ عَلَیْهِ الْعَذَابُ ۗ وَمَنْ یُهِنِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُكْرِمٍ ۚ إِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ ۩ ﴿١٨﴾
آیا ندانسته ای كه هر كه در آسمان ها و هر كه در زمین است و خورشید و ماه و ستارگان و كوه ها و درختان و جنبندگان و بسیاری از مردم برای او سجده می كنند؟ و بر بسیاری [كه از سجده امتناع دارند] عذاب، لازم و مقرّر شده است. و كسی را كه خدا خوار كند، گرامی دارنده ای برای او نیست؛ به یقین خدا هر چه را بخواهد انجام می دهد. (18)
19
هَٰذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ ۖ فَالَّذِینَ كَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیَابٌ مِنْ نَارٍ یُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُءُوسِهِمُ الْحَمِیمُ ﴿١٩﴾
این دو [گروهِ حق پیشه و باطل گرا] دشمن یكدیگرند كه درباره پروردگارشان در جدال و ستیزند [گروه حق پیشه، پروردگار را به صفاتی وصف می كنند كه شایسته اوست و گروه باطل گرا او را به اموری می ستایند كه سزاوار او نیست]، پس كسانی كه كافر شدند برای آنان لباس هایی از آتش [به اندازه اندامشان] بریده شده و از بالای سرشان مایع جوشان [به روی آنان] ریخته می شود، (19)
20
یُصْهَرُ بِهِ مَا فِی بُطُونِهِمْ وَالْجُلُودُ ﴿٢٠﴾
كه آنچه در شكم های ایشان است و پوست بدنشان به وسیله آن گداخته می شود، (20)
21
وَلَهُمْ مَقَامِعُ مِنْ حَدِیدٍ ﴿٢١﴾
و برای آنان گرزهایی از آهن [مخصوص] است [كه بر سرشان می‌كوبند.] (21)
22
كُلَّمَا أَرَادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْهَا مِنْ غَمٍّ أُعِیدُوا فِیهَا وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِیقِ ﴿٢٢﴾
هرگاه بخواهند به سبب اندوه [فراوان و غصه گلوگیر] از دوزخ درآیند، به آن بازشان می گردانند؛ و [به آنان می گویند:] عذاب سوزان را بچشید. (22)
23
إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا ۖ وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ ﴿٢٣﴾
بی تردید خدا كسانی را كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام داده اند، در بهشت هایی درمی آورد كه از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است، در آنجا با دستبندهایی از طلا و مروارید آرایش می‌شوند، و لباسشان در آنجا حریر است. (23)
24
وَهُدُوا إِلَى الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَىٰ صِرَاطِ الْحَمِیدِ ﴿٢٤﴾
و به سوی گفتار پاك و پاكیزه [مانند سلام، الحمدلله و سبحان الله] راهنماییشان كنند، و به راه پسندیده [كه راه بهشت است] هدایتشان نمایند. (24)
25
إِنَّ الَّذِینَ كَفَرُوا وَیَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ الَّذِی جَعَلْنَاهُ لِلنَّاسِ سَوَاءً الْعَاكِفُ فِیهِ وَالْبَادِ ۚ وَمَنْ یُرِدْ فِیهِ بِإِلْحَادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٢٥﴾
مسلماً كسانی كه كافرند و از راه خدا و [ورود مؤمنان به] مسجدالحرام كه آن را برای همه مردم چه مقیم و حاضر و چه مسافر، یكسان قرار داده ایم جلوگیری می كنند، [كیفری بسیار سخت خواهند داشت]، و هر كه بخواهد در آنجا با انحراف از حق روی به ستم آورد [و دست به شرك و هر گناهی بیالاید] او را عذابی دردناك می‌چشانیم. (25)
26
وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِیمَ مَكَانَ الْبَیْتِ أَنْ لَا تُشْرِكْ بِی شَیْئًا وَطَهِّرْ بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْقَائِمِینَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ ﴿٢٦﴾
و [یاد كن] هنگامی را كه جای خانه [كعبه] را برای ابراهیم آماده كردیم [و از او پیمان گرفتیم] كه هیچ چیز را شریك من قرار مده و خانه ام را برای طواف كنندگان و قیام كنندگان و ركوع كنندگان و سجده كنندگان [از پلیدی های ظاهری و باطنی] پاك و پاكیزه گردان. (26)
27
وَأَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوكَ رِجَالًا وَعَلَىٰ كُلِّ ضَامِرٍ یَأْتِینَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ ﴿٢٧﴾
و در میان مردم برای حج بانگ زن تا پیاده و سوار بر هر شتر باریك اندام [چابك و چالاك] كه از هر راه دور می آیند، به سوی تو آیند. (27)
28
لِیَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَیَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِی أَیَّامٍ مَعْلُومَاتٍ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِیمَةِ الْأَنْعَامِ ۖ فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ ﴿٢٨﴾
تا منافع خود را [از بركت این سفر معنوی] مشاهده كنند، و نام خدا را در روزهایی معین [كه برای قربانی اعلام شده] بر دام های زبان بسته ای كه به آنان عطا كرده ذكر كنند، [چون قربانی كردید] از آن بخورید و تهیدست را نیز اطعام كنید. (28)
29
ثُمَّ لْیَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْیُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْیَطَّوَّفُوا بِالْبَیْتِ الْعَتِیقِ ﴿٢٩﴾
سپس باید آلودگی های خود را [كه در مدت مُحرم بودن و قربانی كردن و سر تراشیدن بر بدن هایشان قرار گرفته] برطرف كنند و نذرهایشان را وفا نمایند و بر گرد خانه كهن طواف كنند. (29)
1399/10/28
|
13:27