تلاوت آیاتی از سوره های مباركه انسان، شمس، حمد و بقره با صدای استاد محمود شحات انور
این تلاوت شامل آیات 1تا 22 سوره مباركه انسان، سوره مباركه شمس، سوره مباركه حمد و آیات 1و 2 سوره مباركه بقره می باشد.
سوره 76: الإنسان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَكُنْ شَیْئًا مَذْكُورًا ﴿1﴾
آیا چنین نیست كه زمانی طولانی بر انسان گذشت كه چیز قابل ذكری نبود؟! (1)
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿2﴾
ما انسان را از نطفه مختلطی آفریدیم، و او را میآزمائیم (لذا) او را شنوا و بینا قرار دادیم. (2)
إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا ﴿3﴾
ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاكر باشد (و پذیرا گردد) یا كفران كند. (3)
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿4﴾
ما برای كافران زنجیرها و غلها و شعله های سوزان آماده كرده ایم. (4)
إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا ﴿5﴾
ابرار (نیكان) از جامی مینوشند كه با عطر خوشی آمیخته است. (5)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿6﴾
از چشمه ای كه بندگان خاص خدا از آن مینوشند، و از هر جا بخواهند آنرا جاری میسازند! (6)
یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿7﴾
آنها به نذر خود وفا میكنند، و از روزی كه عذابش گسترده است میترسند. (7)
وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿8﴾
و غذای (خود) را با اینكه به آن علاقه (و نیاز) دارند به مسكین و یتیم و اسیر میدهند. (8)
إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا ﴿9﴾
(و میگویند) ما شما را برای خدا اطعام میكنیم و، هیچ پاداش و تشكری از شما نمیخواهیم. (9)
إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿10﴾
ما از پروردگارمان خائفیم در آن روز كه عبوس و شدید است. (10)
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿11﴾
از این رو خداوند آنها را از شر آن روز نگه میدارد و از آنها استقبال میكند در حالی كه شادمان و مسرورند. (11)
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿12﴾
خداوند در برابر شكیبائی آنان، بهشت و لباسهای حریر بهشتی را به آنها پاداش میدهد. (12)
مُتَّكِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِكِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿13﴾
این در حالی است كه بر تختهای زیبا تكیه كرده اند، نه آفتاب را در آنجا میبینند، نه سرما را. (13)
وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿14﴾
و در حالی است كه سایه های آن (درختان بهشتی) بر آنها فرو افتاده، و چیدن میوه هایش بسیار آسان است. (14)
وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿15﴾
و در گرداگرد آنها ظرفهائی از نقره، و قدحهائی بلورین میگردانند (مملو از بهترین غذاها و نوشیدنی ها) (15)
قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿16﴾
ظرفهای بلورینی از نقره! كه آنها را به اندازه لازم آماده كرده اند. (16)
وَیُسْقَوْنَ فِیهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿17﴾
و در آنجا از جامهائی سیراب میشوند كه لبریز از شراب طهوری است كه با زنجبیل آمیخته است. (17)
عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا ﴿18﴾
از چشمه ای در بهشت كه نامش سلسبیل است. (18)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿19﴾
و بر گرد آنها نوجوانانی جاودانی (برای پذیرائی) میگردند كه هر گاه آنها را ببینی گمان میكنی مروارید پراكنده اند! (19)
وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْكًا كَبِیرًا ﴿20﴾
و هنگامی كه آنجا را ببینی نعمتها و ملك عظیمی را میبینی! (20)
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿21﴾
بر اندام آنها (بهشتیان) لباسهائی است از حریر نازك سبز رنگ، و از دیبای ضخیم و با دستبندهائی از نقره تزیین شده اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنها مینوشاند! (21)
إِنَّ هَذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْیُكُمْ مَشْكُورًا ﴿22﴾
این جزای شما است و سعی و تلاش شما مورد قدردانی است. (22)
سوره 91: الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾
به خورشید و گسترش نور آن سوگند! (1)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾
و به ماه در آن هنگام كه بعد از آن در آید (2)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾
و به روز هنگامی كه صفحه زمین را روشن سازد (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾
و قسم به شب آن هنگام كه صفحه زمین را بپوشاند (4)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾
و قسم به آسمان و كسی كه آسمان را بنا كرده. (5)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾
و قسم به زمین و كسی كه آن را گسترانیده. (6)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾
و سوگند به نفس آدمی و آن كس كه آن را منظم ساخته، (7)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾
سپس فجور و تقوا (شر و خیر) را به او الهام كرده است (8)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا ﴿9﴾
كه هر كس نفس خود را تزكیه كرده، رستگار شده (9)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾
و آن كس كه نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است. (10)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾
قوم ثمود بر اثر طغیان (پیامبرشان را) تكذیب كردند. (11)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾
آنگاه كه شقی ترین آنها بپاخاست. (12)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾
و فرستاده الهی (صالح) به آنها گفت ناقه خدا را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید). (13)
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾
ولی آنها او را تكذیب نمودند و ناقه را پی كردند و به هلاكت رساندند، لذا پروردگارشان آنها را به خاطر گناهی كه مرتكب شده بودند در هم كوبید و سرزمینشان را صاف و مسطح نمود! (14)
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾
و او هرگز از فرجام این كار بیم ندارد (15)
سوره 1:حمد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾
به نام خداوند بخشنده و مهربان (1)
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾
ستایش مخصوص خداوندی است كه پروردگار جهانیان است. (2)
الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾
خداوندی كه بخشنده و بخشایشگر است (و رحمت عام و خاصش همه را رسیده). (3)
مَالِكِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾
خدائی كه مالك روز جزاست. (4)
إِیَّاكَ نَعْبُدُ وَإِیَّاكَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾
تنها تو را میپرستیم و تنها از تو یاری میجوئیم. (5)
اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿6﴾
ما را به راه راست هدایت فرما. (6)
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ ﴿7﴾
راه آنها كه بر آنان نعمت دادی نه آنها كه بر ایشان غضب كردی و نه گمراهان! (7)
سوره 2: البقرة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الم ﴿1﴾
الم (1)
ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾
این كتاب با عظمتی است كه شك در آن راه ندارد، و مایه هدایت پرهیزكاران است. (2)
1400/01/23
|
10:59