صدای جمهوری اسلامی ایران
رادیو قرآن

تلاوت آیاتی از سوره های مباركه حمد و بقره با صدای استاد كریم منصوری

این تلاوت شامل آیات 1 تا 7 سوره مباركه حمد و آیات 1 تا 20 سوره مباركه بقره است.

سوره 1: الفاتحة


به نام خداوند رحمتگر مهربان (1)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾


ستایش خدایى را كه پروردگار جهانیان (2)

الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾


رحمتگر مهربان (3)

الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾

[و] خداوند روز جزاست (4)

مَالِكِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾


[بارالها] تنها تو را مى‏پرستیم و تنها از تو یارى مى‏جوییم (5)

إِیَّاكَ نَعْبُدُ وإِیَّاكَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾



ما را به راه راست هدایت فرما (6)

اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿6﴾


راه آنان كه گرامى‏شان داشته‏اى نه [راه] مغضوبان و نه [راه] گمراهان (7)

صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿7﴾



سوره 2: البقرة


به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

الف لام میم (1)

الم ﴿1﴾


این است كتابى كه در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است (2)

ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾


آنان كه به غیب ایمان مى‏آورند و نماز را بر پا مى‏دارند و از آنچه به ایشان روزى داده‏ایم انفاق مى‏كنند (3)

الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ ﴿3﴾


و آنان كه بدانچه به سوى تو فرود آمده و به آنچه پیش از تو نازل شده است ایمان مى آورند و آنانند كه به آخرت یقین دارند (4)

والَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَبِالآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ ﴿4﴾


آنان برخوردار از هدایتى از سوى پروردگار خویشند و آنان همان رستگارانند (5)

أُوْلَئِكَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿5﴾


در حقیقت كسانى كه كفر ورزیدند چه بیمشان دهى چه بیمشان ندهى بر ایشان یكسان است [آنها] نخواهند گروید (6)

إِنَّ الَّذِینَ كَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ ﴿6﴾


خداوند بر دلهاى آنان و بر شنوایى ایشان مهر نهاده و بر دیدگانشان پرده‏اى است و آنان را عذابى دردناك است (7)

خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عظِیمٌ ﴿7﴾


و برخى از مردم مى‏گویند ما به خدا و روز بازپسین ایمان آورده‏ایم ولى گروندگان [راستین] نیستند (8)

وَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَبِالْیَوْمِ الآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِینَ ﴿8﴾


با خدا و مؤمنان نیرنگ مى‏بازند ولى جز بر خویشتن نیرنگ نمى‏زنند و نمى‏فهمند (9)

یُخَادِعُونَ اللّهَ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَمَا یَخْدَعُونَ إِلاَّ أَنفُسَهُم وَمَا یَشْعُرُونَ ﴿9﴾


در دلهایشان مرضى است و خدا بر مرضشان افزود و به [سزاى] آنچه به دروغ مى گفتند عذابى دردناك [در پیش] خواهند داشت (10)

فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضًا وَلَهُم عَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا كَانُوا یَكْذِبُونَ ﴿10﴾


و چون به آنان گفته شود در زمین فساد مكنید مى‏گویند ما خود اصلاحگریم (11)

وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ لاَ تُفْسِدُواْ فِی الأَرْضِ قَالُواْ إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ ﴿11﴾


بهوش باشید كه آنان فسادگرانند لیكن نمى‏فهمند (12)

أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَكِن لاَّ یَشْعُرُونَ ﴿12﴾


و چون به آنان گفته شود همان گونه كه مردم ایمان آوردند شما هم ایمان بیاورید مى‏گویند آیا همان گونه كه كم خردان ایمان آورده‏اند ایمان بیاوریم هشدار كه آنان همان كم‏خردانند ولى نمى‏دانند (13)

وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ آمِنُواْ كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُواْ أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاء أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاء وَلَكِن لاَّ یَعْلَمُونَ ﴿13﴾


و چون با كسانى كه ایمان آورده‏اند برخورد كنند مى‏گویند ایمان آوردیم و چون با شیطانهاى خود خلوت كنند مى‏گویند در حقیقت ما با شماییم ما فقط [آنان را] ریشخند مى‏كنیم (14)

وَإِذَا لَقُواْ الَّذِینَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْاْ إِلَى شَیَاطِینِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَكْمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُونَ ﴿14﴾


خدا [است كه] ریشخندشان مى‏كند و آنان را در طغیانشان فرو مى‏گذارد تا سرگردان شوند (15)

اللّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَیَمُدُّهُمْ فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ ﴿15﴾


همین كسانند كه گمراهى را به [بهاى] هدایت‏خریدند در نتیجه داد و ستدشان سود[ى به بار] نیاورد و هدایت‏یافته نبودند (16)

أُوْلَئِكَ الَّذِینَ اشْتَرُوُاْ الضَّلاَلَةَ بِالْهُدَى فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ وَمَا كَانُواْ مُهْتَدِینَ ﴿16﴾



مثل آنان همچون مثل كسانى است كه آتشى افروختند و چون پیرامون آنان را روشنایى داد خدا نورشان را برد و در میان تاریكیهایى كه نمى‏بینند رهایشان كرد (17)

مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِی ظُلُمَاتٍ لاَّ یُبْصِرُونَ ﴿17﴾



كرند لالند كورند بنابراین به راه نمى‏آیند (18)

صُمٌّ بُكْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لاَ یَرْجِعُونَ ﴿18﴾


یا چون [كسانى كه در معرض] رگبارى از آسمان كه در آن تاریكیها و رعد و برقى است [قرار گرفته‏اند] از [نهیب] آذرخش [و] بیم مرگ سر انگشتان خود را در گوشهایشان نهند ولى خدا بر كافران احاطه دارد (19)

أَوْ كَصَیِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِیهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ یَجْعَلُونَ أَصْابِعَهُمْ فِی آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ واللّهُ مُحِیطٌ بِالْكافِرِینَ ﴿19﴾


نزدیك است كه برق چشمانشان را برباید هر گاه كه بر آنان روشنى بخشد در آن گام زنند و چون راهشان را تاریك كند [بر جاى خود] بایستند و اگر خدا مى‏خواست‏شنوایى و بینایى‏شان را برمى‏گرفت كه خدا بر همه چیز تواناست (20)

یَكَادُ الْبَرْقُ یَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ كُلَّمَا أَضَاء لَهُم مَّشَوْاْ فِیهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَیْهِمْ قَامُواْ وَلَوْ شَاء اللّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ إِنَّ اللَّه عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿20﴾

1400/01/23
|
09:23
دریافت فایل
کلمات کلیدی: #شاهكار_تلاوت #تلاوت_ماندگار #سوره_مباركه_بقره #سوره_مباركه_حمد #استاد_كریم_منصوری #تلاوت_مجلسی_كوتاه #رادیو_زنده #رادیو_قرآن #قرار_تلاوت #قرآن

در همین زمینه

دسترسی سریع