صدای جمهوری اسلامی ایران
رادیو قرآن

تلاوت آیاتی از سوره های مباركه قلم، حاقه و معارج با صدای استاد شحات محمد انور

این تلاوت شامل آیات 49 تا آخر سوره مباركه قلم، 1تا آخر سوره مباركه حاقه،1تا 18 سوره مباركه معارج است كه در دهه 70 میلادی در كشور مصر، شهر قاهر، مسجد امام حسین (ع) اجرا گردیده است.

سوره 68: القلم



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ



به نام خداوند رحمتگر مهربان



لَوْلَا أَنْ تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿49﴾



و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود (از شكم ماهی) بیرون افكنده می‏شد در حالی كه مذموم بود. (49)



فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿50﴾



ولی پروردگارش او را برگزید، و از صالحان قرار داد. (50)



وَإِنْ یَكَادُ الَّذِینَ كَفَرُوا لَیُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿51﴾



نزدیك است كافران هنگامی كه آیات قرآن را می‏شنوند تو را با چشمان خود هلاك كنند و می‏گویند او دیوانه است! (51)



وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿52﴾



در حالی كه این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست. (52)



سوره 69: الحاقة



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ



به نام خداوند رحمتگر مهربان



الْحَاقَّةُ ﴿1﴾



آن روزی كه مسلما واقع می‏شود. (1)



مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾



چه روز واقع شدنی است؟ (2)



وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾



و تو چه می‏دانی آن روز تحقق یابنده چیست؟ (3)



كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾



قوم ثمود و عاد عذاب كوبنده الهی را انكار كردند. (4)



فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾



اما قوم «ثمود» با عذابی سركش هلاك شدند. (5)



وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾



و اما قوم «عاد» به وسیله تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاكت رسیدند. (6)



سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾



(خداوند) این تندباد را هفت شب و هشت روز پی در پی و بنیانكن بر آنها مسلط ساخت و (اگر آنجا بودی) می‏دیدی كه آن قوم همچون تنه‏ های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تندباد روی زمین افتاده و هلاك شده‏ اند. (7)



فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿8﴾



آیا كسی از آنها را باقی می‏بینی ؟ (8)



وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾



و فرعون و كسانی كه قبل از او بودند، و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) مرتكب گناهان بزرگ شدند. (9)



فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿10﴾



با فرستاده رسول پروردگارشان مخالفت كردند، و خداوند نیز آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت. (10)



إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾



ما هنگامی كه آب طغیان كرد شما را سوار بر كشتی كردیم. (11)



لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾



تا آن را وسیله تذكری برای شما قرار دهیم، و گوشهای شنوا آن را نگهداری می‏كنند. (12)



فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾



به محض اینكه یكبار در صور دمیده شود، (13)



وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً ﴿14﴾



و زمین و كوهها از جا برداشته شوند و یكباره درهم كوبیده و متلاشی گردند، (14)



فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿15﴾



در آن روز «واقعه عظیم» روی می‏دهد! (15)



وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿16﴾



آسمانها از هم می‏شكافند و سست می‏گردند و فرو می‏ریزند. (16)



وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿17﴾



فرشتگان در جوانب و كناره‏ های آسمان قرار می‏گیرند. (و برای انجام ماموریتها آماده می‏شوند) و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل می‏كنند. (17)



یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنْكُمْ خَافِیَةٌ ﴿18﴾



در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه می‏شوید، و چیزی از كارهای شما مخفی نمی‏ماند. (18)



فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ كِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِیَهْ ﴿19﴾



اما كسی كه نامه اعمالش به دست راست او است (از فرط خوشحالی و مباهات) فریاد می‏زند كه (ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید. (19)



إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿20﴾



من یقین داشتم كه (قیامتی در كار است و) من به حساب اعمالم می‏رسم. (20)



فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿21﴾



او در یك زندگی كاملا رضایتبخش قرار خواهد داشت. (21)



فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿22﴾



در بهشتی عالی، (22)



قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿23﴾



كه میوه‏ هایش در دسترس است. (23)



كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿24﴾



(و به آنها گفته می‏شود) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی كه در ایام گذشته انجام دادید. (24)



وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ كِتَابِیَهْ ﴿25﴾



اما كسی كه نامه اعمال او به دست چپش داده شده می‏گوید: ای كاش هرگز نامه اعمالم به من داده نمی‏شد. (25)



وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ﴿26﴾



و نمی‏دانستم حساب من چیست ؟ (26)



یَا لَیْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿27﴾



ای كاش مرگم فرا می‏رسید! (27)



مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیَهْ ﴿28﴾



مال و ثروتم هرگز مرا بینیاز نكرد، (28)



هَلَكَ عَنِّی سُلْطَانِیَهْ ﴿29﴾



قدرت من نیز از دست رفت! (29)



خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿30﴾



او را بگیرید و در بند و زنجیرش كنید! (30)



ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿31﴾



سپس او را در دوزخ بیفكنید! (31)



ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ ﴿32﴾



بعد او را به زنجیری كه هفتاد ذرع است ببندید! (32)



إِنَّهُ كَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿33﴾



چرا كه او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمی‏آورد. (33)



وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِینِ ﴿34﴾



و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‏نمود. (34)



فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿35﴾



لذا امروز در اینجا یار مهربانی ندارد. (35)



وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿36﴾



و نه طعامی جز از چرك و خون. (36)



لَا یَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ﴿37﴾



غذائی كه جز خطاكاران آن را نمی‏خورند. (37)



فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿38﴾



سوگند می‏خورم به آنچه می‏بینید. (38)



وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿39﴾



و آنچه نمی‏بینید. (39)



إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِیمٍ ﴿40﴾



كه این قرآن گفتار رسول بزرگواری است. (40)



وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿41﴾



و گفته شاعری نیست، اما كمتر ایمان می‏آورید. (41)



وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِیلًا مَا تَذَكَّرُونَ ﴿42﴾



و نه گفته كاهنی، هر چند كمتر متذكر می‏شوید. (42)



تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿43﴾



بلكه كلامی است كه از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (43)



وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿44﴾



هرگاه او سخنی دروغ بر ما می‏بست، (44)



لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿45﴾



ما او را با قدرت گرفتیم، (45)



ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿46﴾



سپس رگ قلبش را قطع می‏كردیم! (46)



فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿47﴾



واحدی از شما نمی‏توانست مانع شود و از او حمایت كند. (47)



وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ ﴿48﴾



این مسلما تذكری است برای پرهیزگاران. (48)



وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِینَ ﴿49﴾



و ما می‏دانیم كه بعضی از شما آن را تكذیب می‏كنید. (49)



وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِینَ ﴿50﴾



و این مایه حسرت كافران است. (50)



وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿51﴾



و آن یقین خالص است. (51)



فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیمِ ﴿52﴾



حال كه چنین است بنام پروردگار بزرگت تسبیح گو. (52)



سوره 70: المعارج



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ



به نام خداوند رحمتگر مهربان



سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾



تقاضا كننده‏ ای تقاضای عذابی كرد كه واقع شد! (1)



لِلْكَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾



این عذاب مخصوص كافران است، و هیچكس نمی‏تواند آن را دفع كند. (2)



مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿3﴾



از سوی خداوند ذی المعارج است (خداوندی كه فرشتگانش بر آسمانها صعود می‏كند). (3)



تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ﴿4﴾



فرشتگان و روح (فرشته مخصوص) به سوی او عروج می‏كنند در آن روزی كه مقدارش پنجاه هزار سال است. (4)



فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿5﴾



بنابراین صبر جمیل پیشه كن. (5)



إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿6﴾



زیرا آنها آن روز را دور می‏بینند. (6)



وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿7﴾



و ما آن را نزدیك می‏بینیم! (7)



یَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ ﴿8﴾



همان روز كه آسمان همچون فلز گداخته می‏شود. (8)



وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ ﴿9﴾



و كوهها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود. (9)



وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿10﴾



و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمی‏گیرد! (10)



یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿11﴾



آنان را به آنها نشان می‏دهند (ولی هر كس گرفتار كار خویشتن است) چنان است كه گنهكار دوست می‏دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند. (11)



وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿12﴾



و همسر و برادرش را. (12)



وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿13﴾



و قبیله‏ اش كه همیشه از او حمایت می‏كردند. (13)



وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿14﴾



و تمام مردم روی زمین را تا مایه نجاتش شود. (14)



كَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿15﴾



اما هرگز چنین نیست شعله‏ های سوزان آتش است. (15)



نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ﴿16﴾



دست و پا و پوست سر را می‏كند و می‏برد. (16)



تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿17﴾



و كسانی را كه به فرمان خدا پشت كردند صدا می‏زند. (17)



وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿18﴾



و آنها كه اموال را جمع و ذخیره كردند. (18)

1400/01/20
|
21:05
دریافت فایل
کلمات کلیدی: #تلاوت_مجلسی_كوتاه #شاهكار_تلاوت #قرار_تلاوت #رادیو_قرآن #سوره_مباركه_حاقه #سوره_مباركه_معارج #سوره_مباركه_قلم #رادیو_زنده #استاد_شحات_انور #قرآن

در همین زمینه

دسترسی سریع