تلاوت آیاتی از سوره های مباركه مریم و علق با صدای استاد راغب مصطفی غلوش(آیات قسمت 65 برنامه قرار تلاوت)
این تلاوت شامل آیات 1 تا 21 سوره مباركه مریم و 1 تا 8 سوره مباركه علق می باشد.
سوره مریم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
كهیعص ﴿١﴾
به نام خدا كه رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
كاف، هاء، یاء، عَین، صاد (1)
ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِیَّا ﴿٢﴾
[آیاتی كه بر تو خوانده می شود] یاد رحمت پروردگارت بر بنده اش زكریاست. (2)
إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ نِدَاءً خَفِیًّا ﴿٣﴾
هنگامی كه پروردگارش را با دعایی پنهان خواند، (3)
قَالَ رَبِّ إِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیْبًا وَلَمْ أَكُنْ بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِیًّا ﴿٤﴾
گفت: پروردگارا! به راستی استخوانم سست شده و [مویِ] سرم از پیری سپید گشته، و پروردگارا! هیچ گاه درباره دعا به پیشگاهت [از اجابت] محروم و بی بهره نبودم. (4)
وَإِنِّی خِفْتُ الْمَوَالِیَ مِنْ وَرَائِی وَكَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا فَهَبْ لِی مِنْ لَدُنْكَ وَلِیًّا ﴿٥﴾
و همانا من پس از خود از خویشاوندانم بیمناكم، و همسرم [از شروع زندگی] نازا بوده است، پس مرا از سوی خود فرزندی عطا كن. (5)
یَرِثُنِی وَیَرِثُ مِنْ آلِ یَعْقُوبَ ۖ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیًّا ﴿٦﴾
كه از من و خاندان یعقوب ارث ببرد، و او را پروردگارا! [از هر جهت] مورد رضایت [خود] قرار ده. (6)
یَا زَكَرِیَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ یَحْیَىٰ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِیًّا ﴿٧﴾
ای زكریا! ما تو را به پسری كه نامش یحیی است، مژده می دهیم، [و] پیش از این همنامی برای او قرار نداده ایم. (7)
قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ یَكُونُ لِی غُلَامٌ وَكَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِیًّا ﴿٨﴾
گفت: پروردگارا! چگونه برایم پسری خواهد بود در حالی كه همسرم نازا بوده است و خود نیز از پیری به فرتوتی رسیده ام؟! (8)
قَالَ كَذَٰلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَیْئًا ﴿٩﴾
[فرشته وحی به او] گفت: چنین است [كه گفتی، ولی] پروردگارت فرمود: این [كار] بر من آسان است، و همانا تو را پیش از این در حالی كه چیزی نبودی آفریدم. (9)
قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِی آیَةً ۚ قَالَ آیَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَیَالٍ سَوِیًّا ﴿١٠﴾
گفت: پروردگارا! برای من نشانه ای قرار ده. گفت: نشانه تو این است كه سه شبانه روز در حالی كه سالم هستی، قدرت سخن گفتن با مردم نخواهی داشت. (10)
فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَىٰ إِلَیْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِیًّا ﴿١١﴾
پس [به دنبال ناتوانی از سخن گفتن] از عبادتگاهش بر قومش درآمد و به آنان اشاره كرد كه صبح و شام خدا را تسبیح گویید. (11)
یَا یَحْیَىٰ خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ ۖ وَآتَیْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِیًّا ﴿١٢﴾
ای یحیی! كتاب را به قوت و نیرومندی بگیر؛ و به او در حالی كه كودك بود، حكمت دادیم. (12)
وَحَنَانًا مِنْ لَدُنَّا وَزَكَاةً ۖ وَكَانَ تَقِیًّا ﴿١٣﴾
و از سوی خود مهرورزی [به همه مردم] و پاكی و شایستگی [به او عطا كردیم] و او همواره پرهیزكار بود. (13)
وَبَرًّا بِوَالِدَیْهِ وَلَمْ یَكُنْ جَبَّارًا عَصِیًّا ﴿١٤﴾
و به پدر و مادرش نیكوكار بود و سركش و نافرمان نبود. (14)
وَسَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا ﴿١٥﴾
و بر او سلام باد روزی كه زاده شد، و روزی كه می میرد، و روزی كه زنده برانگیخته می شود. (15)
وَاذْكُرْ فِی الْكِتَابِ مَرْیَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِیًّا ﴿١٦﴾
و در این كتاب [سرگذشتِ] مریم را یاد كن هنگامی كه از خانواده اش [در] مكان شرقی كناره گرفت. (16)
فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَیْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِیًّا ﴿١٧﴾
و جدا از آنان پوشش و پرده ای برای خود قرار داد. و ما روح خود را به سوی او فرستادیم، پس برای او [به صورت] بشری خوش اندام و معتدل نمودار شد. (17)
قَالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمَٰنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِیًّا ﴿١٨﴾
مریم گفت: همانا من از تو به [خدای] رحمان پناه می برم، اگر پرهیزكار هستی [از من فاصله بگیر.] (18)
قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِیًّا ﴿١٩﴾
گفت: جز این نیست كه من فرستاده پروردگار تو هستم برای آنكه پسری پاك و پاكیزه به تو ببخشم. (19)
قَالَتْ أَنَّىٰ یَكُونُ لِی غُلَامٌ وَلَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ وَلَمْ أَكُ بَغِیًّا ﴿٢٠﴾
گفت: چگونه برای من پسری خواهد بود در حالی كه نه هیچ بشری با من ازدواج كرده است و نه بدكار بوده ام. (20)
قَالَ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ ۖ وَلِنَجْعَلَهُ آیَةً لِلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِنَّا ۚ وَكَانَ أَمْرًا مَقْضِیًّا ﴿٢١﴾
گفت: چنین است [كه گفتی، ولی] پروردگارت فرموده است: این كار بر من آسان است و [فرزندی بدون ازدواج به او بخشیدن] برای این [است] كه او را نشانه ای [از قدرت خود] برای مردم و رحمتی از سوی خود قرار دهیم؛ و این كار شدنی است. (21)
سوره علق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِی خَلَقَ ﴿١﴾
به نام خدا كه رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
بخوان به نام پروردگارت كه [همه آفریده ها را] آفریده؛ (1)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿٢﴾
[همان كه] انسان را از علق به وجود آورد. (2)
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿٣﴾
بخوان در حالی كه پروردگارت كریم ترین [كریمان] است. (3)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿٤﴾
همان كه به وسیله قلم آموخت، (4)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿٥﴾
[و] به انسان آنچه را نمی دانست تعلیم داد. (5)
كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَىٰ ﴿٦﴾
این چنین نیست [كه انسان سپاس گزار باشد] مسلماً انسان سركشی می كند. (6)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ ﴿٧﴾
برای اینكه خود را بی نیاز می پندارد. (7)
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ ﴿٨﴾
بی تردید بازگشت به سوی پروردگار توست. (8)
1400/01/09
|
14:29