صدای جمهوری اسلامی ایران
رادیو قرآن

تلاوت آیاتی از سوره های مباركه مدثر و قیامت با صدای استاد عبدالباسط محمد عبدالصمد(آیات قسمت 61 برنامه قرار تلاوت)

این تلاوت شامل آیات 1 تا 56 سوره مباركه مدثر و 1 تا 40 سوره مباركه قیامت می باشد.

سوره 74: المدثر


به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ


اى كشیده رداى شب بر سر (1)

یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿1﴾


برخیز و بترسان (2)

قُمْ فَأَنذِرْ ﴿2﴾


و پروردگار خود را بزرگ دار (3)

وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ ﴿3﴾


و لباس خویشتن را پاك كن (4)

وَثِیَابَكَ فَطَهِّرْ ﴿4﴾


و از پلیدى دور شو (5)

وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿5﴾


و منت مگذار و فزونى مطلب (6)

وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ ﴿6﴾


و براى پروردگارت شكیبایى كن (7)

وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ ﴿7﴾


پس چون در صور دمیده شود (8)

فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿8﴾


آن روز [چه] روز ناگوارى است (9)

فَذَلِكَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿9﴾


بر كافران آسان نیست (10)

عَلَى الْكَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿10﴾


مرا با آنكه [او را] تنها آفریدم واگذار (11)

ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿11﴾


و دارایى بسیار به او بخشیدم (12)

وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا ﴿12﴾


و پسرانى آماده [به خدمت دادم] (13)

وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿13﴾


و برایش [عیش خوش] آماده كردم (14)

وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿14﴾


باز [هم] طمع دارد كه بیفزایم (15)

ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿15﴾



ولى نه زیرا او دشمن آیات ما بود (16)

كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿16﴾



به زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مى‏كنم (17)

سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿17﴾


آرى [آن دشمن حق] اندیشید و سنجید (18)

إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ﴿18﴾


كشته بادا چگونه [او] سنجید (19)

فَقُتِلَ كَیْفَ قَدَّرَ ﴿19﴾



[آرى] كشته بادا چگونه [او] سنجید (20)

ثُمَّ قُتِلَ كَیْفَ قَدَّرَ ﴿20﴾


آنگاه نظر انداخت (21)

ثُمَّ نَظَرَ ﴿21﴾


سپس رو ترش نمود و چهره در هم كشید (22)

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿22﴾


آنگاه پشت گردانید و تكبر ورزید (23)

ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ ﴿23﴾


و گفت این [قرآن] جز سحرى كه [به برخى] آموخته‏اند نیست (24)

فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿24﴾


این غیر از سخن بشر نیست (25)

إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿25﴾


زودا كه او را به س ق ر در آورم (26)

سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿26﴾


و تو چه دانى كه آن س ق ر چیست (27)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ ﴿27﴾


نه باقى مى‏گذارد و نه رها مى‏كند (28)

لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ ﴿28﴾


پوستها را سیاه مى‏گرداند (29)

لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ ﴿29﴾


[و] بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است (30)

عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿30﴾


و ما موكلان آتش را جز فرشتگان نگردانیدیم و شماره آنها را جز آزمایشى براى كسانى كه كافر شده‏اند قرار ندادیم تا آنان كه اهل كتابند یقین به هم رسانند و ایمان كسانى كه ایمان آورده‏اند افزون گردد و آنان كه كتاب به ایشان داده شده و [نیز] مؤمنان به شك نیفتند و تا كسانى كه در دلهایشان بیمارى است و كافران بگویند خدا از این وصف‏كردن چه چیزى را اراده كرده است این گونه خدا هر كه را بخواهد بیراه مى‏گذارد و هر كه را بخواهد هدایت مى كند و [شماره] سپاهیان پروردگارت را جز او نمى‏داند و این [آیات] جز تذكارى براى بشر نیست (31)

وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِینَ كَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا كَذَلِكَ یُضِلُّ اللَّهُ مَن یَشَاءُ وَیَهْدِی مَن یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ ﴿31﴾


نه چنین است [كه مى‏پندارند] سوگند به ماه (32)

كَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿32﴾


و سوگند به شامگاه چون پشت كند (33)

وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿33﴾


و سوگند به بامداد چون آشكار شود (34)

وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿34﴾


كه آیات [قرآن] از پدیده‏هاى بزرگ است (35)

إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ ﴿35﴾


بشر را هشداردهنده است (36)

نَذِیرًا لِّلْبَشَرِ ﴿36﴾


هر كه از شما را كه بخواهد پیشى جوید یا بازایستد (37)

لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿37﴾


هر كسى در گرو دستاورد خویش است (38)

كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿38﴾


بجز یاران دست راست (39)

إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿39﴾


در میان باغها از یكدیگر مى‏پرسند (40)

فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿40﴾


درباره مجرمان (41)

عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿41﴾


چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد (42)

مَا سَلَكَكُمْ فِی سَقَرَ ﴿42﴾


گویند از نمازگزاران نبودیم (43)

قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿43﴾


و بینوایان را غذا نمى‏دادیم (44)

وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِینَ ﴿44﴾


با هرزه‏درایان هرزه‏درایى مى‏كردیم (45)

وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿45﴾


و روز جزا را دروغ مى‏شمردیم (46)

وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿46﴾


تا مرگ ما در رسید (47)

حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿47﴾


از این رو شفاعت‏شفاعت‏كنندگان به حال آنها سودى نمى‏بخشد (48)

فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿48﴾


چرا آنها از تذكر روى گردانند (49)

فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿49﴾


گویى گورخرانى رمیده‏اند (50)

كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ ﴿50﴾


كه از مقابل شیرى فرار كرده‏اند (51)

فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ ﴿51﴾


بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏اى از سوى خدا براى او فرستاده شود (52)

بَلْ یُرِیدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن یُؤْتَى صُحُفًا مُّنَشَّرَةً ﴿52﴾


چنین نیست كه آنان مى‏گویند بلكه آنها از آخرت نمى‏ترسند (53)

كَلَّا بَل لَا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿53﴾


چنین نیست كه آنها مى‏گویند آن قرآن یك تذكر و یادآورى است (54)

كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ ﴿54﴾


هر كس بخواهد از آن پند مى‏گیرد (55)

فَمَن شَاء ذَكَرَهُ ﴿55﴾


و هیچ كس پند نمى‏گیرد مگر اینكه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است (56)

وَمَا یَذْكُرُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿56﴾


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿1﴾

سوگند به روز قیامت (1)

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿2﴾

و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر كه رستاخیز حق است (2)

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿3﴾

آیا انسان مى ‏پندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم كرد (3)

بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿4﴾

آرى قادریم كه حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب كنیم (4)

بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿5﴾

انسان شك در معاد ندارد بلكه او مى‏ خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه كند (5)

یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿6﴾

از این‏رو مى ‏پرسد قیامت كى خواهد بود (6)

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿7﴾

بگو در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش در آید (7)

وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿8﴾

و ماه بى ‏نور گردد (8)

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿9﴾

و خورشید و ماه یك جا جمع شوند (9)

یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿10﴾

آن روز انسان مى‏ گوید راه فرار كجاست (10)

كَلَّا لَا وَزَرَ ﴿11﴾

هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد (11)

إِلَى رَبِّكَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿12﴾

آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است (12)

یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿13﴾

و در آن روز انسان را از تمام كارهایى كه از پیش یا پس فرستاده آگاه مى كنند (13)

بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿14﴾

بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است (14)

وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿15﴾

هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد (15)

لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿16﴾

زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حركت مده (16)

إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿17﴾

چرا كه جمع ‏كردن و خواندن آن بر عهده ماست (17)

فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿18﴾

پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى كن (18)

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿19﴾

سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست (19)

كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿20﴾

چنین نیست كه شما مى ‏پندارید و دلایل معاد را كافى نمیدانید بلكه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بى‏قید و شرط را (20)

وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿21﴾

و آخرت را رها مى ‏كنید (21)

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿22﴾

آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)

إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾

و به پروردگارش مى ‏نگرد (23)

وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾

و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم كشیده است (24)

تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾

زیرا مى‏ داند عذابى در پیش دارد كه پشت را در هم مى ‏شكند (25)

كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾

چنین نیست كه انسان مى ‏پندارد او ایمان نمى ‏آورد تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد (26)

وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾

و گفته شود آیا كسى هست كه‏ این بیمار را از مرگ نجات دهد (27)

وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾

و به جدائى از دنیا یقین پیدا كند (28)

وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾

و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)

إِلَى رَبِّكَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾

آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾

در آن روز گفته مى ‏شود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)

وَلَكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾

بلكه تكذیب كرد و روى‏ گردان شد (32)

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾

سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى كه متكبرانه قدم برمى‏ داشت (33)

أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿34﴾

با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته‏ تر است‏ شایسته‏ تر (34)

ثُمَّ أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿35﴾

سپس عذاب الهى براى تو شایسته‏ تر است‏ شایسته‏ تر (35)

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَكَ سُدًى ﴿36﴾

آیا انسان گمان مى ‏كند بى‏ هدف رها مى ‏شود (36)

أَلَمْ یَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾

آیا او نطفه‏ اى از منى كه در رحم ریخته مى ‏شود نبود (37)

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾

سپس بصورت خون‏بسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)

فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى ﴿39﴾

و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)

أَلَیْسَ ذَلِكَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾

آیا چنین كسى قادر نیست كه مردگان را زنده كند (40)

1400/01/01
|
20:35
دریافت فایل
کلمات کلیدی: #تلاوت_ماندگار #قرار_تلاوت #استاد_عبدالباسط #سوره_مباركه_مدثر #سوره_مباركه_قیامت #تلاوت_ناب #تلاوت_صوتی #رادیو_زنده #رادیو_قرآن #تلاوت_مجلسی_كوتاه

در همین زمینه

دسترسی سریع