تلاوت آیاتی از سوره های مباركه انسان و فاتحه با صدای استاد محمد طنطاوی(آیات قسمت58 برنامه قرار تلاوت)
این تلاوت شامل آیات 1 تا 31 سوره مباركه انسان و 1 تا 7 سوره مباركه فاتحه می باشد.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِینٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ یَكُن شَیْئًا مَّذْكُورًا﴿١﴾
به نام خدا كه رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
آیا بر انسان زمانی از روزگار گذشت كه چیزی در خور ذكر نبود؟ (1)
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿٢﴾
ما انسان را از نطفه آمیخته و مختلطی [از مواد و عناصر] آفریدیم و او را از حالتی به حالتی و شكلی به شكلی [از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلی كامل] درآوردیم، پس او را شنوا و بینا قرار دادیم. (2)
إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا ﴿٣﴾
ما راه را به او نشان دادیم یا سپاس گزار خواهد بود یا ناسپاس. (3)
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿٤﴾
ما برای كافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده كرده ایم. (4)
إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا ﴿٥﴾
همانا نیكان همواره از جامی می نوشند كه نوشیدنی اش آمیخته به كافور [آن ماده سرد، سپید و معطر] است. (5)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿٦﴾
آن جام از چشمه ای است كه همواره بندگان خدا از آن می نوشند و آن را به دلخواهشان هرگونه كه بخواهند جاری می نمایند. (6)
یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿٧﴾
[همانان كه] همواره نذرشان را وفا می كنند، و از روزی كه آسیب و گزندش گسترده است، می ترسند، (7)
وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿٨﴾
و غذا را در عین دوست داشتنش، به مسكین و یتیم و اسیر انفاق می كنند. (8)
إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا ﴿٩﴾
[و می گویند:] ما شما را فقط برای خشنودی خدا اطعام می كنیم و انتظار هیچ پاداش و سپاسی را از شما نداریم. (9)
إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿١٠﴾
ما از پروردگارمان در روزی كه روز عبوس و بسیار هولناكی است می ترسیم. (10)
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿١١﴾
پس خدا نگه دار آنان از آسیب و گزند آن روز است و شادابی و شادمانی به آنان عطا می كند. (11)
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿١٢﴾
و آنان را برای اینكه [در برابر تكالیف دینی و حوادث روزگار] شكیبایی ورزیدند، بهشتی [عنبرسرشت] و لباسی ابریشمین پاداش می دهد. (12)
مُتَّكِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۖ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿١٣﴾
در آنجا بر تخت ها تكیه می زنند، در حالی كه آفتابی [كه از گرمایش ناراحت شوند] و سرمایی [كه از سختی اش به زحمت افتند] نمی بینند، (13)
وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿١٤﴾
و سایه های درختان به آنان نزدیك و میوه هایش به آسانی در دسترس است، (14)
وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿١٥﴾
و ظرف هایی از نقره فام، و قدح هایی بلورین [كه پر از غذا و نوشیدنی است] پیرامون آنان می گردانند؛ (15)
قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿١٦﴾
جام هایی از نقره كه آنها را به اندازه مناسب اندازه گیری كرده اند، (16)
وَیُسْقَوْنَ فِیهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿١٧﴾
و در آنجا جامی كه نوشیدنی اش آمیخته به زنجبیل است، به آنان می نوشانند، (17)
عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّىٰ سَلْسَبِیلًا ﴿١٨﴾
از چشمه ای در آنجا كه «سلسبیل» نامیده شود، (18)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿١٩﴾
و پیرامونشان نوجوانانی جاودانی [برای پذیرایی از آنان] می گردند، كه چون آنان را ببینی پنداری مرواریدی پراكنده اند، (19)
وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْكًا كَبِیرًا ﴿٢٠﴾
و چون آنجا را ببینی، نعمتی فراوان و كشوری بزرگ بینی، (20)
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ ۖ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿٢١﴾
بر اندامشان جامه هایی از حریر نازك و سبز رنگ و دیبای ستبر است و با دستبندهایی از نقره آراسته شده اند، و پروردگارشان باده طهور به آنان می نوشاند. (21)
إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْیُكُمْ مَشْكُورًا ﴿٢٢﴾
[به آنان گوید:] یقیناً این [نعمت ها] پاداش شماست و تلاشتان مقبول افتاده است؛ (22)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿٢٣﴾
به راستی ما قرآن را به تدریج بر تو نازل كردیم؛ (23)
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا ﴿٢٤﴾
پس در برابر فرمان پروردگارت شكیبا باش، و از هیچ گنهكار یا كافری از آنان اطاعت مكن، (24)
وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِیلًا ﴿٢٥﴾
و صبح و شام نام پروردگارت را یاد كن. (25)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿٢٦﴾
و پاره ای از شب را سر به سجده گذار، و او را در شب طولانی تسبیح گوی. (26)
إِنَّ هَٰؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿٢٧﴾
بی تردید اینان [كه گنهكار و ناسپاس اند] دنیای زودگذر را دوست دارند [و فقط برای به دست آوردن آن می كوشند] و روز هولناك و سختی را كه پیش رو دارند وامی گذارند. (27)
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ ۖ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿٢٨﴾
ما آنان را آفریدیم و مفاصلشان را [با رشته های اعصاب و عضلات] محكم و استوار كردیم، و هرگاه بخواهیم [آنان را نابود می كنیم و] امثال و نظایرشان را [كه مطیع و فرمانبردارند] به جای آنان قرار می دهیم. (28)
إِنَّ هَٰذِهِ تَذْكِرَةٌ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿٢٩﴾
همانا این [آیات قرآن] تذكر و هشداری است؛ پس هر كس بخواهد راهی به سوی پروردگارش [با تكیه بر این آیات] برگزیند، (29)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِیمًا حَكِیمًا ﴿٣٠﴾
و تا خدا نخواهد، نخواهید خواست؛ یقیناً خدا همواره دانا و حكیم است. (30)
یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿٣١﴾
هر كس را بخواهد در رحمتش درآورد و برای ستمكاران عذابی دردناك آماده كرده است. (31)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
الف لام میم (1)
الم ﴿1﴾
این است كتابى كه در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است (2)
ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾
آنان كه به غیب ایمان مىآورند و نماز را بر پا مىدارند و از آنچه به ایشان روزى دادهایم انفاق مىكنند (3)
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ ﴿3﴾
و آنان كه بدانچه به سوى تو فرود آمده و به آنچه پیش از تو نازل شده است ایمان مى آورند و آنانند كه به آخرت یقین دارند (4)
والَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَبِالآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ ﴿4﴾
آنان برخوردار از هدایتى از سوى پروردگار خویشند و آنان همان رستگارانند (5)
أُوْلَئِكَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿5﴾
در حقیقت كسانى كه كفر ورزیدند چه بیمشان دهى چه بیمشان ندهى بر ایشان یكسان است [آنها] نخواهند گروید (6)
إِنَّ الَّذِینَ كَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ ﴿6﴾
خداوند بر دلهاى آنان و بر شنوایى ایشان مهر نهاده و بر دیدگانشان پردهاى است و آنان را عذابى دردناك است (7)
خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عظِیمٌ ﴿7﴾
1399/12/25
|
11:59