تلاوت آیاتی از سوره مباركه نور با صدای استاد شعشاعی
تلاوت تحقیق عبدالفتاح شعشاعی، این تلاوت در كشور مصر، شهر قاهره، مسجد امام حسین (ع) اجرا گردیده است
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَیْتُونَةٍ لَا شَرْقِیَّةٍ وَلَا غَرْبِیَّةٍ یَكَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَى نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿35﴾
خداوند نور آسمانها و زمین است، مثل نور خداوند همانند چراغدانی است كه در آن چراغی (پر فروغ) باشد، آن چراغ در حبابی قرار گیرد، حبابی شفاف و درخشنده همچون یك ستاره فروزان، این چراغ با روغنی افروخته میشود كه از درخت پر بركت زیتونی گرفته شده كه نه شرقی است و نه غربی (آنچنان روغنش صاف و خالص است كه) نزدیك است بدون تماس با آتش شعله ور شود، نوری است بر فراز نور، و خدا هر كس را بخواهد به نور خود هدایت میكند، و خدا براى مردم مثلها مى زند و خداوند به هر چیزى داناست. (35)
فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْكَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ ﴿36﴾
(این چراغ پر فروغ) در خانه هائی قرار دارد كه خداوند اذن فرموده دیوارهای آن را بالا برند (تا از دستبرد شیاطین و هوسبازان در امان باشد) خانه هائی كه نام خدا در آن برده شود و صبح و شام در آن تسبیح گویند. (36)
رِجَالٌ لَا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِیتَاءِ الزَّكَاةِ یَخَافُونَ یَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ ﴿37﴾
مردانی كه نه تجارت و نه معامله، آنها را از یاد خدا و بر پا داشتن نماز و ادای زكات غافل نمیكند، آنها از روزی میترسند كه دلها و چشمها در آن زیر و رو میشود! (37)
لِیَجْزِیَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَیَزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿38﴾
هدف این است كه خداوند آنها را به بهترین اعمالی كه انجام داده اند پاداش دهد و از فضلش بر پاداش آنها بیفزاید، و خداوند هر كس را بخواهد بیحساب روزی میدهد (و از مواهب بیانتهای خویش بهره مند میسازد). (38)
وَالَّذِینَ كَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ كَسَرَابٍ بِقِیعَةٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّى إِذَا جَاءَهُ لَمْ یَجِدْهُ شَیْئًا وَوَجَدَ اللَّهَ عِنْدَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ وَاللَّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ﴿39﴾
و كسانی كه كافر شدند اعمالشان همچون سرابی است در یك كویر، كه انسان تشنه آن را از دور آب میپندارد، اما هنگامی كه به سراغ آن میآید چیزی نمییابد! و خدا را نزد آن مییابد و حساب او را صاف میكند، و خداوند سریع الحساب است! (39)
أَوْ كَظُلُمَاتٍ فِی بَحْرٍ لُجِّیٍّ یَغْشَاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ یَدَهُ لَمْ یَكَدْ یَرَاهَا وَمَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ ﴿40﴾
یا همچون ظلماتی است در یك دریای پهناور، كه موج آن را پوشانیده، و بر فراز آن موج دیگری است، و بر فراز آن ابری تاریك، ظلمتهائی است یكی بر فراز دیگر آنچنان كه هر گاه دست خود را خارج كند ممكن نیست آن را ببیند! و كسی كه خدا نوری برای او قرار نداده، نوری برای او نیست! (40)
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالطَّیْرُ صَافَّاتٍ كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَتَسْبِیحَهُ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿41﴾
آیا ندیدی كه برای خدا تسبیح میكنند تمام آنان كه در آسمانها و زمینند و همچنین پرندگان به هنگامی كه بر فراز آسمان بال گسترده اند، هر یك از آنها نماز و تسبیح خود را میداند، و خداوند به آنچه انجام میدهند عالم است. (41)
وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ ﴿42﴾
و از برای خداست حكومت و مالكیت آسمانها و زمین و بازگشت تمامی موجودات به سوی اوست. (42)
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُزْجِی سَحَابًا ثُمَّ یُؤَلِّفُ بَیْنَهُ ثُمَّ یَجْعَلُهُ رُكَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ وَیُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِیهَا مِنْ بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشَاءُ یَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ یَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ ﴿43﴾
آیا ندیدی كه خداوند ابرهایی را به آرامی میراند، سپس میان آنها پیوند میدهد و بعد آن را متراكم میسازد، در این حال دانه های باران را میبینی كه از آن خارج میشود، و از آسمان - از كوههائی كه در آنست - دانه های تگرگ نازل میكند، و هر كس را بخواهد به وسیله آن زیان میرساند و از هر كس بخواهد این زیان را برطرف میكند، نزدیك است درخشندگی برق آن (ابرها) چشمها را ببرد! (43)
یُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِی الْأَبْصَارِ ﴿44﴾
خداوند شب و روز را دگرگون میسازد، و در این عبرتی است برای صاحبان بصیرت. (44)
وَاللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِنْ مَاءٍ فَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَى بَطْنِهِ وَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَى رِجْلَیْنِ وَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَى أَرْبَعٍ یَخْلُقُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿45﴾
و خداوند هر جنبنده ای را از آبی آفرید، گروهی از آنها بر شكم خود راه میروند، و گروهی بر دو پای خود، و گروهی بر چهار پا راه میروند، خداوند هر چه را اراده كند میآفریند، چرا كه خدا بر همه چیز تواناست. (45)
لَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ مُبَیِّنَاتٍ وَاللَّهُ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ﴿46﴾
ما آیات روشنگری نازل كردیم و خدا هر كه را بخواهد به صراط مستقیم هدایت میكند. (46)
وَیَقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالرَّسُولِ وَأَطَعْنَا ثُمَّ یَتَوَلَّى فَرِیقٌ مِنْهُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ وَمَا أُولَئِكَ بِالْمُؤْمِنِینَ ﴿47﴾
آنها میگویند به خدا و پیامبر ایمان داریم و اطاعت میكنیم، ولی بعد از این ادعا گروهی از آنها رویگردان میشوند، آنها (در حقیقت) مؤ من نیستند. (47)
وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْكُمَ بَیْنَهُمْ إِذَا فَرِیقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ﴿48﴾
و هنگامی كه از آنها دعوت شود كه به سوی خدا و پیامبرش بیایند تا در میان آنان داوری كند گروهی از آنها رویگردان میشوند. (48)
وَإِنْ یَكُنْ لَهُمُ الْحَقُّ یَأْتُوا إِلَیْهِ مُذْعِنِینَ ﴿49﴾
ولی اگر (داوری به نفع آنها بوده باشد و) حق داشته باشند با نهایت تسلیم به سوی او میآیند. (49)
أَفِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ یَخَافُونَ أَنْ یَحِیفَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَرَسُولُهُ بَلْ أُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿50﴾
آیا در دلهای آنها بیماری است ؟ یا شك و تردید دارند؟ یا میترسند خدا و رسولش بر آنها ستم كند؟ اما خود اینها ستمگرند! (50)
إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِینَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْكُمَ بَیْنَهُمْ أَنْ یَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿51﴾
سخن مؤمنان، هنگامى كه به سوى خدا و پیامبرش دعوت شوند تا میان آنان داورى كند، تنها (و در هر حال) این است كه مى گویند شنیدیم و اطاعت كردیم. و اینها همان رستگاران (واقعى) هستند. (51)
وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیَخْشَ اللَّهَ وَیَتَّقْهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿52﴾
و هر كس خدا و پیامبرش را اطاعت كند و از پروردگار بترسد و از مخالفت فرمانش بپرهیزد آنها رستگارند. (52)
وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَیَخْرُجُنَّ قُلْ لَا تُقْسِمُوا طَاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿53﴾
آنها با نهایت تاءكید سوگند یاد كردند كه اگر به آنان فرمان دهی (از خانه و اموال خود) بیرون میروند (و جان در طبق اخلاص گذارده تقدیم میكنند) بگو سوگند یاد نكنید، شما طاعت خالصانه نشان دهید كه خداوند به آنچه عمل میكنید آگاه است. (53)
قُلْ أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیْهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَیْكُمْ مَا حُمِّلْتُمْ وَإِنْ تُطِیعُوهُ تَهْتَدُوا وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ ﴿54﴾
بگو اطاعت خدا و اطاعت پیامبرش كنید، و اگر سرپیچی كنید پیامبر مسئول اعمال خویش است و شما مسئول اعمال خود، اما اگر از او اطاعت كنید هدایت خواهید شد، و بر پیامبر چیزی جز ابلاغ آشكار نیست. (54)
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَیُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَى لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِكُونَ بِی شَیْئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿55﴾
خداوند به كسانی كه از شما ایمان آورده اند و اعمال صالح انجام داده اند وعده میدهد كه آنها را قطعا خلیفه روی زمین خواهد كرد، همانگونه كه پیشینیان را خلافت روی زمین بخشید. و دین و آئینی را كه برای آنها پسندیده پا بر جا و ریشه دار خواهد ساخت و خوف و ترس آنها را به امنیت و آرامش مبدل میكند، آنچنانكه تنها مرا میپرستند و چیزی را برای من شریك نخواهند ساخت. و كسانی كه بعد از آن كافر شوند فاسقند. (55)
وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿56﴾
و نماز را بر پا دارید و زكات را بدهید و رسول (خدا) را اطاعت كنید تا مشمول رحمت (او) شوید. (56)
1399/12/03
|
12:57