صدای جمهوری اسلامی ایران
رادیو قرآن

تلاوت آیاتی از سوره مباركه نوح با صدای استاد سعید مسلم(آیات قسمت 40 برنامه قرار تلاوت)

این تلاوت شامل آیات تا آخر نوح وسور تكویر ،انفطار،بلد،می باشد.

سوره 71: نوح

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ﴿1﴾

ما نوح را به سوی قومش فرستادیم، و گفتیم: قوم خود را انذار كن پیش از آنكه عذاب دردناك به سراغشان آید. (1)

قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَكُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿2﴾

گفت: ای قوم! من برای شما بیم دهنده آشكاری هستم. (2)

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿3﴾

كه خدا را پرستش كنید، و از مخالفت او بپرهیزید، و مرا اطاعت نمائید. (3)

یَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَیُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا یُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾

اگر چنین كنید خدا گناهانتان را می‏آمرزد، و تا زمان معینی شما را عمر می‏دهد، اما هنگامی كه اجل الهی فرا رسد تاخیری نخواهد داشت اگر می‏دانستید. (4)

قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا ﴿5﴾

(نوح) گفت پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (به سوی تو) دعوت كردم. (5)

فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا ﴿6﴾

اما دعوت من چیزی جز فرار از حق بر آنها نیفزود! (6)

وَإِنِّی كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا ﴿7﴾

و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه ایمان بیاورند و تو آنها را بیامرزی انگشتان خویش را در گوشها قرار داده، و لباسهایشان را بر خود (پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند، و شدیدا استكبار كردند. (7)

ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿8﴾

سپس من آنها را آشكارا (به توحید و بندگی تو) دعوت كردم. (8)

ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿9﴾

و پنهان آنها را به سوی تو خواندم. (9)

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا ﴿10﴾

به آنها گفتم از پروردگار خویش آمرزش بطلبید كه او بسیار آمرزنده است. (10)

یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْكُمْ مِدْرَارًا ﴿11﴾

تا بارانهای پر بركت آسمان را پی درپی بر شما فرستد، (11)

وَیُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا﴿12﴾

و شما را با اموال و فرزندان فراوان امداد كند، و باغهای سر سبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد. (12)

مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿13﴾

چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟ (13)

وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا ﴿14﴾

در حالی كه شما را در مراحل مختلف آفریده است. (14)

أَلَمْ تَرَوْا كَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿15﴾

آیا نمی‏دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یكی بالای دیگری آفریده ؟ (15)

وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿16﴾

و ماه را در میان آسمانها مایه روشنائی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است. (16)

وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿17﴾

و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید! (17)

ثُمَّ یُعِیدُكُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا ﴿18﴾

سپس شما را به همان زمین باز می‏گرداند، و بار دیگر شما را خارج می‏سازد. (18)

وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿19﴾

و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده‏ ای قرار داد. (19)

لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿20﴾

تا از راههای وسیع و دره‏ های آن بگذرید (و به هر نقطه می‏خواهید بروید). (20)

قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا﴿21﴾

نوح (بعد از یاءس از هدایت آنها) عرض كرد پروردگارا! آنها نافرمانی من كردند، و از كسانی پیروی نمودند كه اموال و فرزندانشان چیزی جز زیانكاری بر آنها نیفزوده. (21)

وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا ﴿22﴾

و (این رهبران گمراه) مكر عظیمی به كار بردند. (22)

وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿23﴾

و گفتند: دست از خدایان و بتهای خود بر ندارید، مخصوصا بتهای «ود» و «سواع» و «یغوث» و «یعوق» و «نسر» را رها نكنید! (23)

وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿24﴾

و آنها گروه بسیاری را گمراه كردند خداوندا! ظالمان را جز ضلالت میفزا! (24)

مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا﴿25﴾

(آری سر انجام) همگی به خاطر گناهانشان غرق شدند، و در آتش ‍ دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند! (25)

وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِینَ دَیَّارًا ﴿26﴾

«نوح» گفت: پروردگارا! روی زمین احدی از كافران را زنده مگذار. (26)

إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿27﴾

چرا كه اگر آنها را بگذاری بندگانت را گمراه می‏كنند، و جز نسلی فاجر و كافر به وجود نمی‏آورند. (27)

رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا ﴿28﴾

پروردگارا! مرا بیامرز، و همچنین پدر و مادرم، و تمام كسانی را كه با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را، و ظالمان را جز هلاكت میفزا! (28)

سوره 81: التكویر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿1﴾

در آن هنگام كه خورشید درهم پیچیده شود. (1)

وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ ﴿2﴾

و در آن هنگام كه ستارگان بیفروغ شوند. (2)

وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾

و در آن هنگام كه كوهها بحركت در آیند. (3)

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾

و در آن هنگام كه باارزشترین اموال به دست فراموشی سپرده شود. (4)

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾

و در آن هنگام كه وحوش جمع شوند. (5)

وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾

و در آن هنگام كه دریاها بر افروخته شوند. (6)

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾

و در آن هنگام كه هر كس با همسان خود قرین گردد. (7)

وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾

و در آن هنگام كه از دختران زنده به گور شده سؤ ال شود، (8)

بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾

كه به كدامین گناه كشته شدند؟! (9)

وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾

و در آن هنگام كه نامه‏ های اعمال گشوده شود. (10)

وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿11﴾

و در آن هنگام كه پرده از روی آسمان بر گرفته شود. (11)

وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾

و در آن هنگام كه دوزخ شعله ور گردد. (12)

وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾

و در آن هنگام كه بهشت نزدیك شود. (13)

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾

آری در آن موقع هر كس می‏داند چه چیزی را آماده كرده است! (14)

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾

سوگند به ستارگانی كه باز می‏گردند. (15)

الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿16﴾

حركت می‏كنند و از دیده‏ ها پنهان می‏شوند. (16)

وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾

و قسم به شب هنگامی كه پشت كند و به آخر رسد، (17)

وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾

و صبح هنگامی كه تنفس كند، (18)

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِیمٍ ﴿19﴾

كه این (قرآن) كلام فرستاده بزرگواری است (جبرییل امین). (19)

ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَكِینٍ ﴿20﴾

كه صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش مقام والا دارد. (20)

مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾

فرمانروا و امین است. (21)

وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾

و مصاحب شما (پیامبر) دیوانه نیست. (22)

وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾

او رسول الهی (جبرئیل) را در افق روشن مشاهده كرد. (23)

وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾

او نسبت به آنچه از طریق وحی دریافت داشته بخل ندارد. (24)

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾

این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست. (25)

فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾

پس به كجا می‏روید؟! (26)

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾

این قرآن چیزی جز تذكری برای جهانیان نیست. (27)

لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾

برای آنها كه می‏خواهند راه مستقیم در پیش گیرند. (28)

وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾

و شما اراده نمی‏كنید مگر اینكه خداوند پروردگار جهانیان بخواهد. (29)

سوره 82: الإنفطار

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾

آن زمان كه آسمان (كرات آسمانی) از هم شكافته شود. (1)

وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾

و آن زمان كه ستارگان پراكنده شود و فرو ریزد (2)

وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾

و آن زمان كه دریاها به هم پیوسته شود. (3)

وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾

و آن زمان كه قبرها زیر و رو شود (و مردگان خارج شوند). (4)

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾

در آن زمان هر كس می‏داند آنچه را از قبل فرستاده، و آنچه را برای بعد گذاشته است (5)

یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِیمِ ﴿6﴾

ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار كریمت مغرور ساخته؟! (6)

الَّذِی خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿7﴾

همان خدایی كه تو را آفرید و منظم ساخت. (7)

فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ ﴿8﴾

و در هر صورتی می‏خواست تو را تركیب نمود (8)

كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾

آنچنان كه شما می‏پندارید نیست، بلكه شما روز جزا را منكرید. (9)

وَإِنَّ عَلَیْكُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾

و بدون شك نگاهبانانی بر شما گمارده شده. (10)

كِرَامًا كَاتِبِینَ ﴿11﴾

والامقام و نویسنده (اعمال نیك و بد شما). (11)

یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾

آنها می‏دانند شما چه می‏كنید. (12)

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾

مسلما نیكان در نعمت فراوانی هستند. (13)

وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾

و بدكاران در دوزخند. (14)

یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾

روز جزا وارد آن می‏شوند و می‏سوزند. (15)

وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾

و هیچگاه از آن غائب و دور نیستند. (16)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾

تو چه می‏دانی روز قیامت چیست ؟ (17)

ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾

باز چه می‏دانی روز قیامت چیست ؟ (18)

یَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾

روزی است كه هیچكس قادر بر انجام كاری در حق دیگری نیست، و همه امور در آن روز از آن خدا است. (19)

سوره 90: البلد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾

قسم به این شهر مقدس (مكه). (1)

وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾

شهری كه تو ساكن (2)

وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾

و قسم به پدر و فرزندش (ابراهیم خلیل و اسماعیل ذبیح). (3)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی كَبَدٍ ﴿4﴾

كه ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او مملو از رنجها است). (4)

أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾

آیا او گمان می‏كند كه هیچ كس قادر نیست بر او دست یابد؟! (5)

یَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿6﴾

می گوید: مال زیادی را (در كارهای خیر) تلف كرده‏ ام! (6)

أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾

آیا گمان می‏كند هیچ كس او را ندیده (و نمی‏بیند)؟ (7)

أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾

آیا برای او (انسان) دو چشم قرار ندادیم ؟ (8)

وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾

و یك زبان و دو لب ؟ (9)

وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾

و او را به خیر و شرش هدایت نمودیم. (10)

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾

ولی او (انسان ناسپاس) از آن گردنه مهم بالا نرفت! (11)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾

و تو نمی‏دانی آن گردنه چیست ؟ (12)

فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾

آزاد كردن برده است! (13)

أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾

یا اطعام كردن در روز گرسنگی. (14)

یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾

یتیمی از خویشاوندان را. (15)

أَوْ مِسْكِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾

یا مستمندی به خاك افتاده را. (16)

ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾

سپس از كسانی بوده باشد كه ایمان آورده، و یكدیگر را به شكیبائی و رحمت توصیه می‏كنند. (17)

أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾

آنها اصحاب الیمین هستند (و نامه اعمالشان را به دست راستشان می‏دهند). (18)

وَالَّذِینَ كَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿19﴾

و كسانی كه آیات ما را انكار كرده‏ اند افرادی شومند و نامه اعمالشان به دست چپشان داده می‏شود. (19)

عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿20﴾

بر آنها آتشی است فرو بسته (كه راه فراری از آن نیست). (20)

1399/11/14
|
12:21
دریافت فایل
کلمات کلیدی: #رادیو_قرآن #استاد_سعید_مسلم #شاهكار_تلاوت #تلاوت_ماندگار #تلاوت_ماندگار #تلاوت_صوتی #قرآن #حدیث_كساء #قرار_تلاوت #سوره_نوح

در همین زمینه

دسترسی سریع