تلاوت آیاتی از سوره مباركه قمر با صدای استاد نعینع(آیات قسمت 33 برنامه قرار تلاوت)
این تلاوت شامل آیات 49 تا آخر سوره قمر و آیات 1 تا 27 سوره رحمن و آیات 1 تا آخر طارق و آیات 1 تا آخر سوره حمد و آیات 1 تا 5 بقره است .
ماییم كه هر چیزى را به اندازه آفریدهایم (49)
إِنَّا كُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿49﴾
و فرمان ما جز یك بار نیست [آن هم] چون چشم به هم زدنى (50)
وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿50﴾
و هم مسلكان شما را سخت به هلاكت رساندیم پس آیا پندگیرندهاى هست (51) ... >
وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْیَاعَكُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿51﴾
و هر چه كردهاند در كتابها[ى اعمالشان درج] است (52)
وَكُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ ﴿52﴾
و هر خرد و بزرگى [در آن] نوشته شده (53)
وَكُلُّ صَغِیرٍ وَكَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿53﴾
در حقیقت مردم پرهیزگار در میان باغها و نهرها (54)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿54﴾
در قرارگاه صدق نزد پادشاهى توانایند (55)
فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیكٍ مُّقْتَدِرٍ ﴿55﴾
......
سوره 55: الرحمن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
[خداى] رحمان (1)
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
قرآن را یاد داد (2)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
انسان را آفرید (3)
خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿3﴾
به او بیان آموخت (4)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (5)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
و بوته و درخت چهرهسایانند (6)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)
وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
تا مبادا از اندازه درگذرید (8)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مكاهید (9)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و زمین را براى مردم نهاد (10)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلاف دار (11)
فِیهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ﴿11﴾
و دانههاى پوستدار و گیاهان خوشبوست (12)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را منكرید (13)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿13﴾
انسان را از گل خشكیدهاى سفال مانند آفرید (14)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد (15)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾
پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را منكرید (16)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿16﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را منكرید (18)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿18﴾
دو دریا را [به گونهاى] روان كرد [كه] با هم برخورد كنند (19)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
میان آن دو حد فاصلى است كه به هم تجاوز نمىكنند (20)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را منكرید (21)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿21﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را منكرید (23)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿23﴾
و او راست در دریا سفینههاى بادباندار بلند همچون كوهها (24)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را منكرید (25)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿25﴾
هر چه بر [زمین] است فانىشونده است (26)
كُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
و ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿27﴾
........
سوره 86: الطارق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (1)
وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿1﴾
و تو چه دانى كه اختر شبگرد چیست (2)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾
آن اختر فروزان (3)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾
هیچ كس نیست مگر اینكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (4)
إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾
پس انسان باید بنگرد كه از چه آفریده شده است (5)
فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾
از آب جهندهاى خلق شده (6)
خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿6﴾
[كه] از صلب مرد و میان استخوانهاى سینه زن بیرون مىآید (7)
یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾
در حقیقت او [= خدا] بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست (8)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾
آن روز كه رازها [همه] فاش شود (9)
یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾
پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى (10)
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾
سوگند به آسمان بارشانگیز (11)
وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾
سوگند به زمین شكافدار [آماده كشت] (12)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾
[كه] در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (13)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾
و آن شوخى نیست (14)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾
آنان دست به نیرنگ مىزنند (15)
إِنَّهُمْ یَكِیدُونَ كَیْدًا ﴿15﴾
و [من نیز] دست به نیرنگ مىزنم (16)
وَأَكِیدُ كَیْدًا ﴿16﴾
پس كافران را مهلت ده و كمى آنان را به حال خود واگذار (17)
فَمَهِّلِ الْكَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾
.....
سوره 1: الفاتحة
به نام خداوند رحمتگر مهربان (1)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾
ستایش خدایى را كه پروردگار جهانیان (2)
الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾
رحمتگر مهربان (3)
الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾
[و] خداوند روز جزاست (4)
مَالِكِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾
[بار الها] تنها تو را مىپرستیم و تنها از تو یارى مىجوییم (5)
إِیَّاكَ نَعْبُدُ وإِیَّاكَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾
ما را به راه راست هدایت فرما (6)
اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿6﴾
راه آنان كه گرامىشان داشتهاى نه [راه] مغضوبان و نه [راه] گمراهان (7)
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿7﴾
..........
سوره 2: البقرة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
الف لام میم (1)
الم ﴿1﴾
این است كتابى كه در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است (2)
ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾
آنان كه به غیب ایمان مىآورند و نماز را بر پا مىدارند و از آنچه به ایشان روزى دادهایم انفاق مىكنند (3)
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ ﴿3﴾
و آنان كه بدانچه به سوى تو فرود آمده و به آنچه پیش از تو نازل شده است ایمان مى آورند و آنانند كه به آخرت یقین دارند (4)
والَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَبِالآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ ﴿4﴾
آنان برخوردار از هدایتى از سوى پروردگار خویشند و آنان همان رستگارانند (5)
أُوْلَئِكَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿5﴾
1399/10/27
|
11:03