تلاوت آیاتی از سوره مباركه حشر با صدای استاد محمد صدیق منشاوی
این تلاوت شامل سوره حشر آیات 18 تا آخر، علق، فاتحه، بقره 1 تا 5، بقره 285 تا 286 می باشدكه در سال 1966 میلادی در كشور كویت اجرا گردیده است
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿18﴾
ای كسانی كه ایمان آورده اید! از مخالفت خدا بپرهیزید، و هر انسانی باید بنگرد تا چه چیز را برای فردایش از پیشفرستاده، و از خدا بپرهیزید كه خداوند از آنچه انجام میدهید آگاه است. (18)
وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ﴿19﴾
و همچون كسانی كه خدا را فراموش كردند و خدا نیز آنها را به خود فراموشی گرفتار كرد نباشید، و آنها فاسق و گنهكارند. (19)
لَا یَسْتَوِی أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ﴿20﴾
هرگز اصحاب دوزخ و اصحاب بهشت یكسان نیستند، اصحاب بهشت رستگار و پیروزند. (20)
لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَكَّرُونَ ﴿21﴾
اگر این قرآن را بر كوهی نازل میكردیم میدیدی كه در برابر آن خشوع میكند و از خوف خدا میشكافد! و اینها مثالهائی است كه برای مردم میزنیم تا در آن بیندیشند. (21)
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ﴿22﴾
او خدائی است كه معبودی جز او نیست، از پنهان و آشكار آگاه است، و او رحمان و رحیم است. (22)
هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِكُونَ ﴿23﴾
او خدائی است كه معبودی جز او نیست، حاكم و مالك اصلی او است، از هر عیب منزه است، به كسی ستم نمیكند، به مؤ منان امنیت میبخشد، و مراقب همه چیز است، او قدرتمندی است شكست ناپذیر كه با اراده نافذ خود هر امری را اصلاح میكند، او شایسته بزرگی است. خداوند منزه است از آنچه شریك برای او قرار میدهند. (23)
هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَكِیمُ ﴿24﴾
او خداوندی است خالق، و آفریننده ای بیسابقه، و صورتگری است (بی نظیر) برای او نامه ای نیك است، و آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او میگویند، و او عزیز و حكیم است. (24)
سوره 96: العلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
بخوان به نام پروردگارت كه جهان را آفرید. (1)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
همان كس كه انسان را از خون بسته ای خلق كرد. (2)
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿3﴾
بخوان كه پروردگارت از همه بزرگوارتر است. (3)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
همان كسی كه به وسیله قلم تعلیم نمود. (4)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
و به انسان آنچه را نمیدانست یاد داد. (5)
كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
چنین نیست كه انسان حقشناس باشد مسلما طغیان میكند. (6)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
به خاطر اینكه خود را بینیاز میبیند! (7)
إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
مسلما بازگشت همه به سوی پروردگار تو است. (8)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
به من خبر ده آیا كسی كه نهی میكند (9)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
بنده ای را به هنگامی كه نماز میخواند (آیا مستحق عذاب الهی نیست)؟ (10)
أَرَأَیْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
به من خبر ده اگر این بنده بر طریق هدایت باشد، (11)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
یا مردم را به تقوا دستور دهد (آیا نهی كردن او سزاوار است ؟). (12)
أَرَأَیْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
به من خبر ده اگر (این طغیانگر) تكذیب حق كند و به آن پشت نماید (چه سرنوشت دردناكی خواهد داشت ؟). (13)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
آیا او نمیداند كه خداوند همه اعمالش را میبیند؟! (14)
كَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
چنان نیست كه او خیال میكند اگر دست از كار خود بر ندارد ناصیه اش (موی پیش سرش) را گرفته (و به سوی عذاب میكشانیم). (15)
نَاصِیَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
همان ناصیه دروغگوی خطا كار! (16)
فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿17﴾
سپس هر كه را میخواهد صدا بزند (تا یاریش كند). (17)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
ما هم به زودی ماءموران دوزخ را صدا میزنیم! (18)
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
چنان نیست كه او میپندارد، هرگز او را اطاعت مكن و سجده نما و تقرب جوی. (19)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾
به نام خداوند بخشنده و مهربان (1)
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾
ستایش مخصوص خداوندی است كه پروردگار جهانیان است. (2)
الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾
خداوندی كه بخشنده و بخشایشگر است (و رحمت عام و خاصش همه را رسیده). (3)
مَالِكِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾
خدائی كه مالك روز جزاست. (4)
إِیَّاكَ نَعْبُدُ وَإِیَّاكَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾
تنها تو را میپرستیم و تنها از تو یاری میجوئیم. (5)
اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿6﴾
ما را به راه راست هدایت فرما. (6)
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ ﴿7﴾
راه آنها كه بر آنان نعمت دادی نه آنها كه بر ایشان غضب كردی و نه گمراهان! (7)
سوره 2: البقرة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الم ﴿1﴾
الم (1)
ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾
این كتاب با عظمتی است كه شك در آن راه ندارد، و مایه هدایت پرهیزكاران است. (2)
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿3﴾
(پرهیزكاران) آنها هستند كه به غیب (آنچه از حس پوشیده و پنهان است) ایمان میآورند، و نماز را بر پا میدارند و از تمام نعمتها و مواهبی كه به آنها روزی دادهایم انفاق میكنند. (3)
وَالَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ﴿4﴾
آنها به آنچه بر تو نازل شده و آنچه پیش از تو (بر پیامبران پیشین نازل گردیده) ایمان میآورند، و به رستاخیز یقین دارند. (4)
أُولَئِكَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿5﴾
آنان را خداوند هدایت كرده، و آنهارستگارانند. (5)
آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَیْكَ الْمَصِیرُ ﴿285﴾
پیامبر، به آنچه از سوی پروردگارش بر او نازل شده، ایمان آورده است. (و او، به تمام سخنان خود، كاملا مومن میباشد). و همه مؤ منان (نیز)، به خدا و فرشتگان او و كتابها و فرستادگانش، ایمان آورده اند، (و میگویند:) ما در میان هیچ یك از پیامبران او، فرق نمیگذاریم (و به همه ایمان داریم). و (مؤ منان) گفتند: «ما شنیدیم و اطاعت كردیم. پروردگارا! (انتظار) آمرزش تو را (داریم)، و بازگشت (ما) به سوی توست.» (285)
لَا یُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِینَ ﴿286﴾
خداوند هیچ كس را، جز به اندازه توانایی اش، تكلیف نمیكند. (انسان،) هر كار (نیكی) را انجام دهد، برای خود انجام داده، و هر كار (بدی) كند، به زیان خود كرده است. (مومنان میگویند:) پروردگارا! اگر ما فراموش یا خطا كردیم، ما را مؤ اخذه مكن! پروردگارا! تكلیف سنگینی بر ما قرار مده، آن چنان كه (به خاطر گناه و طغیان،) بر كسانی كه پیش از ما بودند، قرار دادی! پروردگارا! آنچه طاقت تحمل آن را نداریم، بر ما مقرر مدار! و آثار گناه را از ما بشوی! ما را ببخش و در رحمت خود قرار ده! تو مولا و سرپرست مایی، پس ما را بر جمعیت كافران، پیروز گردان! (286)
1399/10/25
|
11:03