تلاوت آیاتی از سوره مباركه فرقان با صدای استاد حمدی زامل( آیات قسمت دهم برنامه قرار تلاوت)
این تلاوت شامل آیات 56 تا آخر سوره فرقان و آیات 26 تا 33 سوره نازعات و آیات 22 تا 28 سوره مطففین است .
و تو را جز بشارتگر و بیمدهنده نفرستادیم (56)
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿56﴾
بگو بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمىكنم جز اینكه هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [در پیش] گیرد (57)
قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاء أَن یَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿57﴾
و بر آن زنده كه نمىمیرد توكل كن و به ستایش او تسبیح گوى و همین بس كه او به گناهان بندگانش آگاه است (58)
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَا یَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَكَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرًا ﴿58﴾
همان كسى كه آسمانها و زمین و آنچه را كه میان آن دو است در شش روز آفرید آنگاه بر عرش استیلا یافت رحمتگر عام [اوست] در باره وى از خبرهاى بپرس [كه مىداند] (59)
الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیرًا ﴿59﴾
و چون به آنان گفته شود [خداى] رحمان را سجده كنید مىگویند رحمان چیست آیا براى چیزى كه ما را [بدان] فرمان مىدهى سجده كنیم و بر رمیدنشان مىافزاید (60)
وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ﴿60﴾
[فرخنده و] بزرگوار است آن كسى كه در آسمان برجهایى نهاد و در آن چراغ و ماهى نوربخش قرار داد (61)
تَبَارَكَ الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاء بُرُوجًا وَجَعَلَ فِیهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُّنِیرًا ﴿61﴾
و اوست كسى كه براى هر كس كه بخواهد عبرت گیرد یا بخواهد سپاسگزارى نماید شب و روز را جانشین یكدیگر گردانید (62)
وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن یَذَّكَّرَ أَوْ أَرَادَ شُكُورًا ﴿62﴾
و بندگان خداى رحمان كسانىاند كه روى زمین به نرمى گام برمىدارند و چون نادانان ایشان را طرف خطاب قرار دهند به ملایمت پاسخ مىدهند (63)
وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا ﴿63﴾
و آنانند كه در حال سجده یا ایستاده شب را به روز مىآورند (64)
وَالَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِیَامًا ﴿64﴾
و كسانىاند كه مىگویند پروردگارا عذاب جهنم را از ما بازگردان كه عذابش سخت و دایمى است (65)
وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا ﴿65﴾
و در حقیقت آن بد قرارگاه و جایگاهى است (66)
إِنَّهَا سَاءتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿66﴾
و كسانىاند كه چون انفاق كنند نه ولخرجى مىكنند و نه تنگ مىگیرند و میان این دو [روش] حد وسط را برمىگزینند (67)
وَالَّذِینَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَكَانَ بَیْنَ ذَلِكَ قَوَامًا ﴿67﴾
و كسانىاند كه با خدا معبودى دیگر نمىخوانند و كسى را كه خدا [خونش را] حرام كرده است جز به حق نمىكشند و زنا نمىكنند و هر كس اینها را انجام دهد سزایش را ریافتخواهد كرد (68)
وَالَّذِینَ لَا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا یَزْنُونَ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِكَ یَلْقَ أَثَامًا ﴿68﴾
براى او در روز قیامت عذاب دو چندان مىشود و پیوسته در آن خوار مىماند (69)
یُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَیَخْلُدْ فِیهِ مُهَانًا ﴿69﴾
مگر كسى كه توبه كند و ایمان آورد و كار شایسته كند پس خداوند بدیهایشان را به نیكیها تبدیل مىكند و خدا همواره آمرزنده مهربان است (70)
إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُوْلَئِكَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا ﴿70﴾
و هر كس توبه كند و كار شایسته انجام دهد در حقیقت به سوى خدا بازمىگردد (71)
وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ یَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا ﴿71﴾
و كسانىاند كه گواهى دروغ نمىدهند و چون بر لغو بگذرند با بزرگوارى مىگذرند (72)
وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا ﴿72﴾
و كسانىاند كه چون به آیات پروردگارشان تذكر داده شوند كر و كور روى آن نمىافتند (73)
وَالَّذِینَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ یَخِرُّوا عَلَیْهَا صُمًّا وَعُمْیَانًا ﴿73﴾
و كسانىاند كه مىگویند پروردگارا به ما از همسران و فرزندانمان آن ده كه مایه روشنى چشمان [ما] باشد و ما را پیشواى پرهیزگاران گردان (74)
وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا ﴿74﴾
اینانند كه به پاس آنكه صبر كردند غرفه[هاى بهشت را] پاداش خواهند یافت و در آنجا با سلام و درود مواجه خواهند شد (75)
أُوْلَئِكَ یُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَیُلَقَّوْنَ فِیهَا تَحِیَّةً وَسَلَامًا ﴿75﴾
در آنجا جاودانه خواهند ماند چه خوش قرارگاه و مقامى (76)
خَالِدِینَ فِیهَا حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿76﴾
بگو اگر دعاى شما نباشد پروردگارم هیچ اعتنایى به شما نمىكند در حقیقتشما به تكذیب پرداختهاید و به زودى [عذاب بر شما] لازم خواهد شد (77)
قُلْ مَا یَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَكُونُ لِزَامًا ﴿77﴾
..........
در حقیقت براى هر كس كه [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (26)
إِنَّ فِی ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن یَخْشَى ﴿26﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر استیا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است (27)
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿27﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست كرد (28)
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
و شبش را تیره و روزش را آشكار گردانید (29)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿30﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
و كوهها را لنگر آن گردانید (32)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿33﴾
..........
براستى نیكوكاران در نعیم [الهى] خواهند بود (22)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿22﴾
بر تختها [نشسته] مىنگرند (23)
عَلَى الْأَرَائِكِ یَنظُرُونَ ﴿23﴾
از چهرههایشان طراوت نعمت [بهشت] را درمىیابى (24)
تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿24﴾
از بادهاى مهر شده نوشانیده شوند (25)
یُسْقَوْنَ مِن رَّحِیقٍ مَّخْتُومٍ ﴿25﴾
[بادهاى كه] مهر آن مشك است و در این [نعمتها] مشتاقان باید بر یكدیگر پیشى گیرند (26)
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِی ذَلِكَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾
و تركیبش از [چشمه] تسنیم است (27)
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِیمٍ ﴿27﴾
چشمهاى كه مقربان [خدا] از آن نوشند (28)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾
1399/10/06
|
12:14