تلاوت آیاتی از سوره مباركه ق و بلد با صدای استاد مصطفی شریف ( آیات قسمت نهم برنامه قرار تلاوت)
این تلاوت شامل آیات 38 تا آخر سوره ق و آیات 1 تا آخر سوره های بلد و حمد و آیات 1 تا 2 سوره بقره است .
و در حقیقت آسمانها و زمین و آنچه را كه میان آن دو است در شش هنگام آفریدیم و احساس ماندگى نكردیم (38)
وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٍ ﴿38﴾
و بر آنچه مىگویند صبر كن و پیش از برآمدن آفتاب و پیش از غروب به ستایش پروردگارت تسبیح گوى (39)
فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ ﴿39﴾
و پارهاى از شب و به دنبال سجود [به صورت تعقیب و نافله] او را تسبیح گوى (40)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿40﴾
و روزى كه منادى از جایى نزدیك ندا درمىدهد به گوش باش (41)
وَاسْتَمِعْ یَوْمَ یُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِیبٍ ﴿41﴾
روزى كه فریاد [رستاخیز] را به حق مىشنوند آن [روز] روز بیرون آمدن [از زمین] است (42)
یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ یَوْمُ الْخُرُوجِ ﴿42﴾
ماییم كه خود زندگى مىبخشیم و به مرگ مىرسانیم و برگشت به سوى ماست (43)
إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی وَنُمِیتُ وَإِلَیْنَا الْمَصِیرُ ﴿43﴾
روزى كه زمین به سرعت از [اجساد] آنان جدا و شكافته مىشود این حشرى است كه بر ما آسان خواهد بود (44)
یَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِكَ حَشْرٌ عَلَیْنَا یَسِیرٌ ﴿44﴾
ما به آنچه مىگویند داناتریم و تو به زور وادارنده آنان نیستى پس به [وسیله] قرآن هر كه را از تهدید [من] مىترسد پند ده (45)
نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ وَمَا أَنتَ عَلَیْهِم بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَن یَخَافُ وَعِیدِ ﴿45﴾
سوره 90: البلد
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به این شهر (1)
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾
و حال آنكه تو در این شهر جاى دارى (2)
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾
سوگند به پدرى [چنان] و آن كسى را كه به وجود آورد (3)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾
براستى كه انسان را در رنج آفریدهایم (4)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی كَبَدٍ ﴿4﴾
آیا پندارد كه هیچ كس هرگز بر او دست نتواند یافت (5)
أَیَحْسَبُ أَن لَّن یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾
گوید مال فراوانى تباه كردم (6)
یَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿6﴾
آیا پندارد كه هیچ كس او را ندیده است (7)
أَیَحْسَبُ أَن لَّمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾
آیا دو چشمش ندادهایم (8)
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾
و زبانى و دو لب (9)
وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾
و هر دو راه [خیر و شر] را بدو نمودیم (10)
وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾
و[لى] نخواست از گردنه [عاقبتنگرى] بالا رود (11)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾
و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چیست (12)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾
بندهاى را آزادكردن (13)
فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾
یا در روز گرسنگى طعامدادن (14)
أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾
به یتیمى خویشاوند (15)
یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾
یا بینوایى خاكنشین (16)
أَوْ مِسْكِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾
علاوه بر این از زمره كسانى باشد كه گرویده و یكدیگر را به شكیبایى و مهربانى سفارش كردهاند (17)
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾
اینانند خجستگان (18)
أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾
و كسانى كه به انكار نشانههاى ما پرداختهاند آنانند ناخجستگان شوم (19)
وَالَّذِینَ كَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿19﴾
بر آنان آتشى سرپوشیده احاطه دارد (20)
عَلَیْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿20﴾
سوره 1: الفاتحة
به نام خداوند رحمتگر مهربان (1)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾
ستایش خدایى را كه پروردگار جهانیان (2)
الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾
رحمتگر مهربان (3)
الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾
[و] خداوند روز جزاست (4)
مَالِكِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾
[بار الها] تنها تو را مىپرستیم و تنها از تو یارى مىجوییم (5)
إِیَّاكَ نَعْبُدُ وإِیَّاكَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾
ما را به راه راست هدایت فرما (6)
اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿6﴾
راه آنان كه گرامىشان داشتهاى نه [راه] مغضوبان و نه [راه] گمراهان (7)
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿7﴾
سوره 2: البقرة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
الف لام میم (1)
الم ﴿1﴾
این است كتابى كه در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است (2)
ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾
1399/10/06
|
12:02