تلاوت آیاتی از سوره مباركه طه با صدای استاد محمد ابو شوشه (آیات قسمت ششم برنامه قرار تلاوت)
این تلاوت شامل آیات 1 تا 35 از سوره مباركه طه و آیات 1 تا 11 از سوره مباركه شمس می باشد.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
طه ﴿١﴾
به نام خدا كه رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
طاء، هاء (1)
2
مَا أَنْزَلْنَا عَلَیْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ ﴿٢﴾
ما قرآن را بر تو نازل نكردیم تا به مشقت و زحمت افتی؛ (2)
3
إِلَّا تَذْكِرَةً لِمَنْ یَخْشَىٰ ﴿٣﴾
[بلكه آن را نازل كردیم] تا برای كسی كه [از خدا] می ترسد، زمینه توجه و یادآوری باشد. (3)
4
تَنْزِیلًا مِمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى ﴿٤﴾
در حالی كه به تدریج از سوی كسی نازل شده كه زمین و آسمان های بلند را آفریده است. (4)
5
الرَّحْمَٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَىٰ ﴿٥﴾
[خدای] رحمان بر تخت فرمانروایی و تدبیر امور آفرینش چیره و مسلّط است. (5)
6
لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَىٰ ﴿٦﴾
آنچه در آسمان ها و زمین و آنچه میان آن دو و آنچه زیر زمین است، فقط در سیطره مالكیّت و فرمانروایی اوست. (6)
7
وَإِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ یَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى ﴿٧﴾
و اگر سخن خود را با صدای بلند آشكار كنی [یا پنهان بداری، برای خدا یكسان است]؛ زیرا او پنهان و پنهان تر را می داند. (7)
8
اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ﴿٨﴾
خدای یكتاست كه جز او هیچ معبودی نیست، نیكوترین نام ها فقط ویژه اوست. (8)
9
وَهَلْ أَتَاكَ حَدِیثُ مُوسَىٰ ﴿٩﴾
و آیا سرگذشت موسی به تو رسیده است؟ (9)
10
إِذْ رَأَىٰ نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّی آنَسْتُ نَارًا لَعَلِّی آتِیكُمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى ﴿١٠﴾
هنگامی كه آتشی دید، پس به خانواده اش گفت: درنگ كنید؛ بی‌تردید من آتشی دیدم [می روم] شاید شعله ای از آن را برایتان بیاورم یا نزد آتش [برای پیدا كردن راه] راهنمایی بیابم. (10)
11
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِیَ یَا مُوسَىٰ ﴿١١﴾
پس چون به آن آتش رسید، ندا داده شد: ای موسی! (11)
12
إِنِّی أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْكَ ۖ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٢﴾
به یقین این منم پروردگار تو، پس كفش خود را از پایت بیفكن؛ زیرا تو در وادی مقدس طوی هستی. (12)
13
وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا یُوحَىٰ ﴿١٣﴾
و من تو را [به پیامبری] برگزیدم، پس به آنچه وحی می شود، گوش فرا دار. (13)
14
إِنَّنِی أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِی وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِی ﴿١٤﴾
همانا! من خدایم كه جز من معبودی نیست، پس مرا بپرست و نماز را برای یاد من برپا دار. (14)
15
إِنَّ السَّاعَةَ آتِیَةٌ أَكَادُ أُخْفِیهَا لِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَىٰ ﴿١٥﴾
بی تردید قیامت كه می خواهم زمان وقوعش را پنهان بدارم، آمدنی است، تا هر كس را برابر تلاش و كوششی كه می كند، پاداش دهند. (15)
16
فَلَا یَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لَا یُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَىٰ ﴿١٦﴾
پس مبادا آنكه از هوای نفسش پیروی كرده و [به این سبب] به قیامت ایمان ندارد، تو را [از توجه به آن] باز دارد كه هلاك می‌شوی. (16)
17
وَمَا تِلْكَ بِیَمِینِكَ یَا مُوسَىٰ ﴿١٧﴾
و ای موسی! این [قطعه چوب] در دست راستت چیست؟ (17)
18
قَالَ هِیَ عَصَایَ أَتَوَكَّأُ عَلَیْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِی وَلِیَ فِیهَا مَآرِبُ أُخْرَىٰ ﴿١٨﴾
گفت: این عصای من است، بر آن تكیه می زنم، و با آن برگ درختان را برای گوسفندانم فرو می ریزم و مرا در آن نیازهای دیگری هم هست. (18)
19
قَالَ أَلْقِهَا یَا مُوسَىٰ ﴿١٩﴾
خدا فرمود: ای موسی! آن را بیفكن. (19)
20
فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِیَ حَیَّةٌ تَسْعَىٰ ﴿٢٠﴾
پس آن را افكند، ناگهان ماری عظیم شد كه به سرعت می شتافت. (20)
21
قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ ۖ سَنُعِیدُهَا سِیرَتَهَا الْأُولَىٰ ﴿٢١﴾
خدا فرمود: آن را بگیر و مترس كه بی درنگ آن را به كیفیت اولش باز می گردانیم. (21)
22
وَاضْمُمْ یَدَكَ إِلَىٰ جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَیْضَاءَ مِنْ غَیْرِ سُوءٍ آیَةً أُخْرَىٰ ﴿٢٢﴾
و دستت را در گریبانت كن تا بدون هیچ عیبی [چون برص و پیسی] سفید و درخشان بیرون آید، [آن] معجزه ای دیگر است. (22)
23
لِنُرِیَكَ مِنْ آیَاتِنَا الْكُبْرَى ﴿٢٣﴾
تا برخی از بزرگ ترین معجزات خود را به تو نشان دهیم. (23)
24
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ﴿٢٤﴾
به سوی فرعون برو؛ زیرا او [در برابر خدا] سركشی كرده است. (24)
25
قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی ﴿٢٥﴾
گفت: پروردگارا! سینه ام را [برای تحمل این وظیفه سنگین] گشاده گردان، (25)
26
وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی ﴿٢٦﴾
و كارم را برایم آسان ساز، (26)
27
وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِی ﴿٢٧﴾
و گِرِهی را [كه مانع روان سخن گفتن من است] از زبانم بگشای، (27)
28
یَفْقَهُوا قَوْلِی ﴿٢٨﴾
[تا] سخنم را بفهمند، (28)
29
وَاجْعَلْ لِی وَزِیرًا مِنْ أَهْلِی ﴿٢٩﴾
و از خانواده ام دستیاری برایم قرار ده، (29)
30
هَارُونَ أَخِی ﴿٣٠﴾
هارون، برادرم را (30)
31
اشْدُدْ بِهِ أَزْرِی ﴿٣١﴾
پشتم را به او محكم كن، (31)
32
وَأَشْرِكْهُ فِی أَمْرِی ﴿٣٢﴾
واو را در كارم شریك گردان، (32)
33
كَیْ نُسَبِّحَكَ كَثِیرًا ﴿٣٣﴾
تا تو را [در میان مشركان از داشتن شریك] بسیار و فراوان تنزیه كنیم، (33)
34
وَنَذْكُرَكَ كَثِیرًا ﴿٣٤﴾
وبسیار به یادت باشیم، (34)
35
إِنَّكَ كُنْتَ بِنَا بَصِیرًا ﴿٣٥﴾
بی تردید تو به ما بینایی. (35)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾سوگند به خورشید و تابندگى اش (1)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾سوگند به ماه چون پى [خورشید] رود (2)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾سوگند به روز چون [زمین را] روشن گرداند (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (4)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت (5)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾سوگند به زمین و آن كس كه آن را گسترد (6)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد (7)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾سپس پلیدكارى و پرهیزگارى اش را به آن الهام كرد (8)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا ﴿9﴾كه هر كس آن را پاك گردانید قطعا رستگار شد (9)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾و هر كه آلوده اش ساخت قطعا درباخت (10)
1399/10/01
|
10:44