تلاوت آیاتی از سوره مباركه یس با صدای استاد سعید مسلم ( آیات قسمت پنجم برنامه قرار تلاوت)

این تلاوت شامل آیات سوره مباركه یس میباشد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

یس﴿١﴾

به نام خدا كه رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

یاء، سین (1)

2
وَالْقُرْآنِ الْحَكِیمِ ﴿٢﴾

سوگند به قرآن كریم، (2)

3
إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿٣﴾

كه بی تردید تو از فرستادگانی، (3)

4
عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٤﴾

بر راهی راست [قرار داری.] (4)

5
تَنْزِیلَ الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ ﴿٥﴾

[قرآن] نازل شده توانای شكست ناپذیر و مهربان است. (5)

6
لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ ﴿٦﴾

تا مردمی را بیم دهی كه پدرانشان را بیم نداده اند و به این علت [از حقایق] بی خبرند. (6)

7
لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿٧﴾

یقیناً فرمان عذاب بر بیشترشان محقق و ثابت شده است، به این سبب ایمان نمی آورند. (7)

8
إِنَّا جَعَلْنَا فِی أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِیَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ ﴿٨﴾

مسلماً ما غل هایی بر گردنشان نهاده ایم كه تا چانه هایشان قرار دارد به طوری كه سرهایشان بالا مانده است، (8)

9
وَجَعَلْنَا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لَا یُبْصِرُونَ ﴿٩﴾

و از پیش رویشان حایلی و از پشت سرشان [نیز] حایلی قرار داده ایم، و به صورت فراگیر دیدگانشان را فرو پوشانده ایم، به این خاطر حقایق را نمی بینند، (9)

10
وَسَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾

و برای آنان یكسان است چه بیمشان دهی یا بیمشان ندهی، ایمان نمی آورند، (10)

11
إِنَّمَا تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِیَ الرَّحْمَٰنَ بِالْغَیْبِ ۖ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِیمٍ ﴿١١﴾

بیم دادنت فقط برای كسی ثمربخش است كه از قرآن پیروی كند و در نهان از خدای رحمان بترسد، پس او را به آمرزش و پاداشی نیكو و با ارزش مژده ده. (11)

12
إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی الْمَوْتَىٰ وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ۚ وَكُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ ﴿١٢﴾

بی تردید ما مردگان را زنده می كنیم و آنچه را پیش فرستاده اند و [خوبی ها و بدی های] بر جا مانده از ایشان را ثبت می كنیم و همه چیز را در كتابی روشن [كه اصل همه كتاب هاست و آن لوح محفوظ است] بر شمرده‌ایم. (12)

13
وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْیَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿١٣﴾

و برای آنان [كه با تو برخورد خصمانه دارند] اهل آن شهر را مثل بزن، هنگامی كه پیامبران به آنجا آمدند، (13)

14
إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَیْكُمْ مُرْسَلُونَ ﴿١٤﴾

زمانی كه دو پیامبر را به سوی آنان فرستادیم، پس آن دو را انكار كردند و با پیامبر سومی آنان را تقویت كردیم، پس [همگی] گفتند: ما را به سوی شما فرستاده اند. (14)

15
قَالُوا مَا أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَمَا أَنْزَلَ الرَّحْمَٰنُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ ﴿١٥﴾

[اهل شهر] گفتند: شما جز بشرهایی مانند ما نیستید و [خدای] رحمان هیچ چیزی نازل نكرده است، شما فقط دروغ می گویید. (15)

16
قَالُوا رَبُّنَا یَعْلَمُ إِنَّا إِلَیْكُمْ لَمُرْسَلُونَ ﴿١٦﴾

گفتند: پروردگارمان می داند كه یقیناً ما به سوی شما فرستاده شده ایم، (16)

17
وَمَا عَلَیْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ ﴿١٧﴾

و بر عهده ما جز رساندن آشكار [پیام وحی] نیست. (17)

18
قَالُوا إِنَّا تَطَیَّرْنَا بِكُمْ ۖ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَیَمَسَّنَّكُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٨﴾

گفتند: همانا ما شما را به شومی و فال بد گرفته ایم، اگر [از دعوت خود] باز نایستید، قطعاً شما را سنگسار می كنیم، و از سوی ما شكنجه دردناكی به شما خواهد رسید. (18)

19
قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ ۚ أَئِنْ ذُكِّرْتُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ ﴿١٩﴾

گفتند: شومی شما از خود شماست [و این شومی نتیجه كفر و طغیان و گناه است، شگفتا!] آیا اگر به شما تذكر دهند [آن تذكر سعادت بخش را به شومی و فال بد می گیرید؟ نه، شومی از ما نیست] بلكه شما مردمی تجاوزكارید. (19)

20
وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِینَةِ رَجُلٌ یَسْعَىٰ قَالَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِینَ ﴿٢٠﴾

و از دورترین نقطه شهر مردی شتابان آمد، گفت: ای قوم من! از این فرستادگان [خدا] پیروی كنید، (20)

21
اتَّبِعُوا مَنْ لَا یَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿٢١﴾

از كسانی پیروی كنید كه پاداشی از شما نمی خواهند و آنان راه یافته اند، (21)

22
وَمَا لِیَ لَا أَعْبُدُ الَّذِی فَطَرَنِی وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٢﴾

و مرا چیست كه [از روی یقین] كسی را نپرستم كه مرا آفریده و به سوی او بازگردانده می شوید؟ (22)

23
أَأَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ آلِهَةً إِنْ یُرِدْنِ الرَّحْمَٰنُ بِضُرٍّ لَا تُغْنِ عَنِّی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا وَلَا یُنْقِذُونِ ﴿٢٣﴾

آیا به جای او معبودانی را برگزینم كه اگر [خدای] رحمان برای من آسیب و گزندی بخواهد نه شفاعتشان چیزی را از من دفع می كند و نه می توانند نجاتم دهند؟! (23)

24
إِنِّی إِذًا لَفِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿٢٤﴾

اگر چنین كنم، بی تردید در گمراهی آشكار خواهم بود. (24)

25
إِنِّی آمَنْتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ ﴿٢٥﴾

[ای رسولان!] بی تردید به پروردگار شما ایمان آورده ام؛ بنابراین از من بشنوید. (25)

26
قِیلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ ۖ قَالَ یَا لَیْتَ قَوْمِی یَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾

[سرانجام به دست آن مشركان شهید شد، و به او] گفته شد: به بهشت درآی. گفت: ای كاش قوم من معرفت و آگاهی داشتند، (26)

27
بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُكْرَمِینَ ﴿٢٧﴾

به اینكه پروردگارم مرا آمرزید و از كرامت یافتگان قرارم داد. (27)

28
وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِینَ ﴿٢٨﴾

و بعد از شهادت او هیچ سپاهی از آسمان بر [هلاكت] قومش نازل نكردیم، و بر آن نبوده ایم كه نازل كنیم. (28)

29
إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾

[كیفرشان] جز یك فریاد مرگبار نبود كه ناگهان [پس از آن فریاد] همه بی حركت و خاموش شدند! (29)

30
یَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾

ای دریغ و افسوس بر این بندگان كه هیچ پیامبری برای هدایتشان نمی آمد مگر اینكه او را مسخره می كردند! (30)

31
أَلَمْ یَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَیْهِمْ لَا یَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾

آیا [مشركان مكه] ندانسته اند چه بسیار از اقوام پیش از آنان را [به سبب كفر و طغیانشان] هلاك كردیم كه آنان هرگز نزد اینان برنمی گردند، [و در دنیا زندگی دوباره نمی یابند،] (31)

32
وَإِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِیعٌ لَدَیْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾

و همه آنان [بدون استثنا گردآوری خواهند شد و] در قیامت نزد ما احضار می شوند. (32)

33
وَآیَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ یَأْكُلُونَ ﴿٣٣﴾

و این زمین مرده برای آنان نشانه ای [آشكار بر اینكه ما مردگان را در قیامت زنده می كنیم] می باشد كه آن را زنده كردیم و از آن دانه بیرون می آوریم كه از آن می خورند، (33)

34
وَجَعَلْنَا فِیهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخِیلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِیهَا مِنَ الْعُیُونِ ﴿٣٤﴾

و در آن بوستان هایی از درختان خرما و انگور قرار دادیم، و در آن از چشمه های گوناگون روان ساختیم، (34)

35
لِیَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ ۖ أَفَلَا یَشْكُرُونَ ﴿٣٥﴾

تا از میوه آن و آنچه دست هایشان به عمل می آورد [مانند شیره، كشمش، شربت و...] بخورند، آیا سپاس گزاری نمی كنند؟ (35)

36
سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا یَعْلَمُونَ ﴿٣٦﴾

منزّه [از هر عیب و نقصی] است آنكه همه زوج ها را آفرید از آنچه زمین می رویاند و از وجود خودشان و از آنچه نمی دانند، (36)

37
وَآیَةٌ لَهُمُ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ ﴿٣٧﴾

و نشانه ای [از نشانه های قدرت و حكمت ما] برای آنها شب است كه [پوشش] روز را از آن بر می‌كنیم، پس ناگاه آنان به تاریكی درآیند، (37)

38
وَالشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿٣٨﴾

و خورشید [نیز برای آنان نشانه ای از قدرت ماست] كه همواره به سوی قرارگاهش حركت می كند. این اندازه گیری توانای شكست ناپذیر و داناست، (38)

39
وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ ﴿٣٩﴾

و برای ماه منزل هایی قرار دادیم تا اینكه به صورت شاخه كهنه هلالی شكل و زرد رنگ خرما برگردد [و باز به تدریج بدر كامل شود،] (39)

40
لَا الشَّمْسُ یَنْبَغِی لَهَا أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَكُلٌّ فِی فَلَكٍ یَسْبَحُونَ ﴿٤٠﴾

نه برای خورشید این توان هست كه به ماه برسد، و نه شب از روز پیشی می گیرد، و هر كدام در مداری شناورند. (40)

41
وَآیَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّیَّتَهُمْ فِی الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿٤١﴾

و برای آنان نشانه ای دیگر [از قدرت و رحمت ما] این [است] كه فرزندانشان را در كشتی هایی پر [از اجناس و وسایل] حمل كردیم، (41)

42
وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا یَرْكَبُونَ ﴿٤٢﴾

و برای آنان چیزهایی مانند كشتی [چون اسب، قاطر و دیگر وسایل نقلیه] آفریدیم كه بر آن سوار می شوند، (42)

43
وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِیخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ یُنْقَذُونَ ﴿٤٣﴾

و اگر بخواهیم آنان را غرق می كنیم در این صورت هیچ فریادرسی برای آنان نخواهد بود، و نجات هم نیابند، (43)

44
إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِینٍ ﴿٤٤﴾

مگر [اینكه] رحمتی از سوی ما [نجاتشان دهد] و تا مدتی [از زندگی دنیا] بهره‌مندشان كنیم، (44)

45
وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَیْنَ أَیْدِیكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٤٥﴾

و هنگامی كه به آنان گویند: از آنچه [عذاب های دنیا و آخرت] پیش رو و پشت سر شماست بپرهیزید تا مورد رحمت قرار گیرید [به این هشدار قطعی و یقینی توجه نمی كنند،] (45)

46
وَمَا تَأْتِیهِمْ مِنْ آیَةٍ مِنْ آیَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ ﴿٤٦﴾

و هیچ آیه ای از آیات پروردگارشان برای آنان نمی آید مگر اینكه از آن روی می گردانند. (46)

47
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِینَ كَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ یَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿٤٧﴾

و هنگامی كه به آنان گویند: از آنچه خدا روزی شما كرده، انفاق كنید، كافران به مؤمنان گویند: آیا كسانی را اطعام كنیم كه اگر خدا می خواست آنان را اطعام می كرد؟ [پس گرسنگی را خدا بر آنان خواسته است] ولی شما [ای كفرپیشگان!] جز در گمراهی آشكاری نیستند. (47)

48
وَیَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٤٨﴾

و می گویند: اگر راستگویید، این وعده [قیامت و عذاب] كی خواهد بود؟ (48)

49
مَا یَنْظُرُونَ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ یَخِصِّمُونَ ﴿٤٩﴾

اینان جز یك فریاد مرگبار [آسمانی] را انتظار نمی كشند كه آنان را در حالی كه سرگرم مجادله و ستیز [در امور دنیایی] اند فراگیرد. (49)

50
فَلَا یَسْتَطِیعُونَ تَوْصِیَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ یَرْجِعُونَ ﴿٥٠﴾

[فریادی كه وقتی بر سر آنان زده شود] نه می توانند وصیتی كنند و نه [اگر بیرون خانه باشند] می توانند به خانواده خود برگردند، (50)

51
وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ یَنْسِلُونَ ﴿٥١﴾

و در صور دمیده شود، ناگاه همه آنان از قبرها به سوی پروردگارشان می شتابند. (51)

52
قَالُوا یَا وَیْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا ۜ ۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ ﴿٥٢﴾

می گویند: ای وای بر ما، چه كسی ما را از خوابگاهمان برانگیخت؟ این واقعیتی است كه [خدای] رحمان وعده داده بود و پیامبران راست گفته بودند!! (52)

53
إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِیعٌ لَدَیْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٥٣﴾

[آن صحنه عظیم] جز یك فریاد نیست، پس به ناگاه همه آنان [گردآوری شده و] نزد ما احضار می شوند. (53)

54
فَالْیَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٥٤﴾

در این روز به هیچ كس ذره ای ستم نمی شود، و جز آنچه را انجام می دادید پاداش داده نمی شوید. (54)

55
إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْیَوْمَ فِی شُغُلٍ فَاكِهُونَ ﴿٥٥﴾

همانا بهشتیان در چنین روزی در سرگرمی وصف ناپذیری شیرین كام و خوش اند. (55)

56
هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ ﴿٥٦﴾

آنان و همسرانشان در زیر سایه هایی [آرام بخش] بر تخت هایی [آراسته چون حجله عروس] تكیه می زنند. (56)

57
لَهُمْ فِیهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُمْ مَا یَدَّعُونَ ﴿٥٧﴾

برای آنان در آنجا میوه ها [ی عالی و مطبوع] و آنچه دلشان بخواهد فراهم است. (57)

58
سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ ﴿٥٨﴾

با سلام [ی پرارزش و سلامت بخش] كه گفتاری از پروردگاری مهربان است. (58)

59
وَامْتَازُوا الْیَوْمَ أَیُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٥٩﴾

و [ندا آید:] ای گناهكاران! امروز [از صف نیكان] جدا شوید. (59)

60
أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْكُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿٦٠﴾

ای فرزندان آدم! آیا به شما سفارش نكردم كه شیطان را مپرستید كه او بی تردید دشمن آشكاری برای شماست؟ (60)

61
وَأَنِ اعْبُدُونِی ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿٦١﴾

و اینكه مرا بپرستید كه این راهی است مستقیم، (61)

62
وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلًّا كَثِیرًا ۖ أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿٦٢﴾

و همانا شیطان گروه بسیاری از شما را گمراه كرد، آیا تعقّل نمی كردید [كه پیروانش به چه سرنوشت شومی دچار شدند؟] (62)

63
هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی كُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿٦٣﴾

این است دوزخی كه به شما وعده می دادند. (63)

64
اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿٦٤﴾

امروز به كیفر كفری كه همواره می ورزیدید، در آن درآیید. (64)

65
الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا یَكْسِبُونَ ﴿٦٥﴾

امروز بر دهان هایشان مُهر خاموشی نهیم و دست هایشان با ما سخن می گویند و پاهایشان به اعمالی كه همواره مرتكب می شدند، گواهی می دهند! (65)

66
وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ یُبْصِرُونَ ﴿٦٦﴾

و اگر بخواهیم [در همین دنیا] دیدگانشان را محو می كنیم، پس به [سوی همان] راه [گمراهی] بر یكدیگر پیشی می گیرند؛ نهایتاً چگونه و كجا می توانند [صراط مستقیم را] ببینند؟ (66)

67
وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِیًّا وَلَا یَرْجِعُونَ ﴿٦٧﴾

و [نیز] اگر بخواهیم آنان را در جای خودشان مسخ می كنیم، [و به صورت جمادی خشك درمی آوریم] كه نه بتوانند بروند و نه بازگردند، (67)

68
وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِی الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا یَعْقِلُونَ ﴿٦٨﴾

و به هر كس عمر طولانی دهیم، او را در عرصه آفرینش [به سوی حالت ضعف، سستی، نقصان و فراموشی] واژگونش می كنیم؛ پس آیا تعقّل نمی كنند؟ (68)

69
وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنْبَغِی لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِینٌ ﴿٦٩﴾

و به پیامبر، شعر نیاموختیم و [شعرگویی] شایسته او نیست. كتاب [او] جز مایه یادآوری و قرآنی روشنگر [حقایق] نیست، (69)

70
لِیُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَیًّا وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِینَ ﴿٧٠﴾

تا كسانی را كه [به عقل و هوش و استعداد] زنده اند هشدار دهد، و فرمان عذاب بر كافران محقق و ثابت شود. (70)

71
أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ ﴿٧١﴾

آیا ندیده اند كه ما از آنچه به قدرت خود انجام داده ایم برای آنان چهارپایانی آفریده ایم كه آنان مالكشان هستند. (71)

72
وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا یَأْكُلُونَ ﴿٧٢﴾

و چهارپایان را برای آنان رام كردیم كه برخی از آنها مركب سواری آنان هستند و از [گوشت] برخی از آنها می خورند، (72)

73
وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا یَشْكُرُونَ ﴿٧٣﴾

و برای آنان در آن چهارپایان سودهایی [چون پشم، كُرك و پوست] و نوشیدنی هایی [چون شیر و فرآورده های آن] هست؛ آیا سپاس گزاری نمی كنند؟ (73)

74
وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ یُنْصَرُونَ ﴿٧٤﴾

و به جای خدا معبودانی انتخاب كرده اند به امید اینكه [به وسیله آنها] یاری شوند، (74)

75
لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ ﴿٧٥﴾

در حالی كه [معبودان،] قدرت یاری دادن به آنان را ندارند و آنان [كه سبك مغزان روی برتافته از حق اند] برای آن معبودان [از سوی شیطان] سپاهی احضار شده اند [تا عمر و مالشان را فدای این معبودان باطل كنند.] (75)

76
فَلَا یَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿٧٦﴾

پس گفتارشان تو را اندوهگین نكند، بی تردید ما آنچه را پنهان می دارند و آنچه را آشكار می كنند، می دانیم. (76)

77
أَوَلَمْ یَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ ﴿٧٧﴾

آیا انسان ندانسته كه ما او را از نطفه ای [پست و ناچیز] آفریده ایم و اینك ستیزه گری آشكار است؟ (77)

78
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿٧٨﴾

در حالی كه آفرینش نخستین خود را از یاد برده برای ما مثلی زد [و] گفت: چه كسی این استخوان ها را در حالی كه پوسیده اند، زنده می كند؟ (78)

79
قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿٧٩﴾

بگو: همان كسی كه نخستین بار آن را پدید آورد. زنده اش می كند، و او به هر چیزی داناست (79)

80
الَّذِی جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿٨٠﴾

همان كسی كه برای شما از درخت سبز، «آتش زنه» آفرید، كه اكنون شما از آن آتش می افروزید. (80)

81
أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿٨١﴾

آیا كسی كه آسمان ها و زمین را آفریده است، قدرت ندارد كه [پس از مرگشان] همانند آنان را بیافریند؟ چرا قدرت دارد؛ زیرا اوست كه آفریننده بسیار داناست. (81)

82
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ كُنْ فَیَكُونُ ﴿٨٢﴾

شأن او این است كه چون پدید آمدن چیزی را اراده كند، فقط به آن می گوید: باش، پس بی درنگ موجود می شود. (82)

83
فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٣﴾

بنابراین [از هر عیب و نقصی] منزّه است خدایی كه مالكیّت و فرمانروایی همه چیز به دست اوست، و به سوی او بازگردانده می شوید. (83)