تلاوت آیاتی از سوره مباركه یوسف با صدای استاد محمد محمود طبلاوی
تلاوت تحقیق محمد محمود طبلاوی، این تلاوت در كشور كویت اجرا گردیده است
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَرَبُّكَ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ وَیَخْتَارُ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِكُونَ ﴿68﴾
و پروردگار تو هر چه را بخواهد میآفریند، و هر چه را بخواهد برمی گزیند. آنها (در برابر او) اختیاری ندارند، منزه است خداوند و برتر است از شریك هائی كه برای او قائل میشوند. (68)
وَرَبُّكَ یَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿69﴾
پروردگار تو میداند آنچه را كه سینه هاشان پنهان میدارد و آنچه را كه آشكار میكند. (69)
وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْحَمْدُ فِی الْأُولَى وَالْآخِرَةِ وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿70﴾
او خدائی است كه معبودی جز او نیست، ستایش برای اوست. در این جهان و در جهان دیگر، حاكمیت (نیز) از آن اوست، و همه شما به سوی او باز میگردید. (70)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیْكُمُ اللَّیْلَ سَرْمَدًا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ یَأْتِیكُمْ بِضِیَاءٍ أَفَلَا تَسْمَعُونَ ﴿71﴾
بگو: به من خبر دهید اگر خداوند شب را برای شما تا روز قیامت جاودان قرار دهد آیا معبودی جز خدا میتواند روشنائی برای شما بیاورد؟ آیا نمیشنوید؟! (71)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیْكُمُ النَّهَارَ سَرْمَدًا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ یَأْتِیكُمْ بِلَیْلٍ تَسْكُنُونَ فِیهِ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿72﴾
بگو: به من خبر دهید هر گاه خداوند روز را تا قیامت بر شما جاودان كند، كدام معبود غیر از الله است كه شبی برای شما بیاورد تا در آن آرامش یابید؟ آیا نمیبینید؟! (72)
وَمِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ لِتَسْكُنُوا فِیهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿73﴾
از رحمت اوست كه برای شما شب و روز قرار داد، تا هم در آن آرامش داشته باشید و هم برای بهره گیری از فضل خدا تلاش كنید، شاید شكر نعمت او را بجا آورید. (73)
وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ أَیْنَ شُرَكَائِیَ الَّذِینَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿74﴾
به خاطر بیاورید روزی را كه آنها را ندا میدهد و میگوید كجایند شریكانی كه برای من میپنداشتید؟ (74)
وَنَزَعْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ شَهِیدًا فَقُلْنَا هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ فَعَلِمُوا أَنَّ الْحَقَّ لِلَّهِ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿75﴾
(در آن روز) از هر امتی گواهی برمی گزینیم و (به مشركان گمراه) میگوئیم دلیل خود را بیاورید، اما آنها میدانند كه حق برای خداست و تمام آنچه را افترا میبستند از (نظر) آنها گم خواهد شد! (75)
إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَیْهِمْ وَآتَیْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِی الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْفَرِحِینَ ﴿76﴾
قارون از قوم موسی بود اما بر آنها ستم كرد، ما آنقدر از گنجها به او داده بودیم كه حمل صندوقهای آن برای یك گروه زورمند مشكل بود، به خاطر بیاور هنگامی را كه قومش به او گفتند: این همه شادی مغرورانه مكن كه خداوند شادی كنندگان مغرور را دوست نمیدارد. (76)
وَابْتَغِ فِیمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَلَا تَنْسَ نَصِیبَكَ مِنَ الدُّنْیَا وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَیْكَ وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِی الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْمُفْسِدِینَ ﴿77﴾
و در آنچه خدا به تو داده سرای آخرت را جستجو كن، بهره ات را از دنیا منما، و همانگونه كه خدا به تو نیكی كرده است نیكی كن و هرگز فساد در زمین منما كه خدا مفسدان را دوست ندارد. (77)
قَالَ إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلَى عِلْمٍ عِنْدِی أَوَلَمْ یَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِنْ قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَأَكْثَرُ جَمْعًا وَلَا یُسْأَلُ عَنْ ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ ﴿78﴾
(قارون) گفت: این ثروت را به وسیله دانشی كه نزد من است به دست آورده ام، آیا او نمیدانست خداوند اقوامی را قبل از او هلاك كرد كه از او نیرومندتر و ثروتمندتر بودند؟! (و هنگامی كه عذاب الهی فرا رسد) مجرمان از گناهانشان سؤ ال نمیشوند (و مجالی برای عذرخواهی آنان نیست). (78)
فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ فِی زِینَتِهِ قَالَ الَّذِینَ یُرِیدُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا یَا لَیْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِیَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِیمٍ ﴿79﴾
(قارون) با تمام زینت خود در برابر قومش ظاهر شد، آنها كه طالب حیات دنیا بودند گفتند: ای كاش همانند آنچه به قارون داده شده است ما نیز داشتیم! به راستی كه او بهره عظیمی دارد! (79)
وَقَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَیْلَكُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَیْرٌ لِمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا وَلَا یُلَقَّاهَا إِلَّا الصَّابِرُونَ ﴿80﴾
كسانی كه علم و دانش به آنها داده شده بود گفتند وای بر شما! ثواب الهی بهتر است برای كسانی كه ایمان آورده اند و عمل صالح انجام میدهند، اما جز صابران آنرا دریافت نمیكنند. (80)
فَخَسَفْنَا بِهِ وَبِدَارِهِ الْأَرْضَ فَمَا كَانَ لَهُ مِنْ فِئَةٍ یَنْصُرُونَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُنْتَصِرِینَ ﴿81﴾
سپس ما، او و خانه اش را در زمین فرو بردیم، و گروهی نداشت كه او را در برابر عذاب الهی یاری كنند، و خود نیز نمیتوانست خویشتن را یاری دهد. (81)
وَأَصْبَحَ الَّذِینَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ بِالْأَمْسِ یَقُولُونَ وَیْكَأَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَیَقْدِرُ لَوْلَا أَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا لَخَسَفَ بِنَا وَیْكَأَنَّهُ لَا یُفْلِحُ الْكَافِرُونَ ﴿82﴾
آنها كه دیروز آرزو میكردند بجای او باشند (هنگامی كه این صحنه را دیدند) گفتند: وای بر ما گوئی خدا روزی را بر هر كس از بندگانش بخواهد گسترش میدهد، یا تنگ میگیرد، اگر خدا بر ما منت ننهاده بود ما را نیز به قعر زمین فرو میبرد! ای وای گوئی كافران هرگز رستگار نمیشوند! (82)
تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لَا یُرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ ﴿83﴾
(آری) این سرای آخرت را تنها برای كسانی قرار میدهیم كه اراده برتریجوئی در زمین و فساد را ندارند، و عاقبت نیك برای پرهیزكاران است. (83)
مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْهَا وَمَنْ جَاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَلَا یُجْزَى الَّذِینَ عَمِلُوا السَّیِّئَاتِ إِلَّا مَا كَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿84﴾
كسی كه كار نیكی انجام دهد برای او پاداشی بهتر از آن است و به كسانی كه كار بدی انجام دهند مجازاتی جز اعمالشان داده نمیشود. (84)
إِنَّ الَّذِی فَرَضَ عَلَیْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ قُلْ رَبِّی أَعْلَمُ مَنْ جَاءَ بِالْهُدَى وَمَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿85﴾
آن كس كه قرآن را بر تو فرض كرد تو را به جایگاهت (زادگاهت) بازمی گرداند بگو پروردگار من از همه بهتر میداند چه كسی (برنامه) هدایت آورده، و چه كسی در ضلال مبین است ؟ (85)
وَمَا كُنْتَ تَرْجُو أَنْ یُلْقَى إِلَیْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِیرًا لِلْكَافِرِینَ ﴿86﴾
تو هرگز امید نداشتی كه این كتاب آسمانی به تو القا گردد، ولی رحمت پروردگارت چنین ایجاب كرد، اكنون كه چنین است هرگز از كافران پشتیبان مكن. (86)
وَلَا یَصُدُّنَّكَ عَنْ آیَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنْزِلَتْ إِلَیْكَ وَادْعُ إِلَى رَبِّكَ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِینَ ﴿87﴾
هرگز تو را از آیات خداوند بعد از آنكه بر تو نازل شد باز ندارند، به سوی پروردگارت دعوت كن، و از مشركان مباش. (87)
وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ كُلُّ شَیْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿88﴾
و معبود دیگری را با خدا مخوان كه هیچ معبودی جز او نیست، همه چیز جز ذات پاك او فانی میشود، حاكمیت از آن اوست و همه به سوی او بازمی گردید. (88)
1399/09/15
|
11:32