تلاوت آیاتی از سوره مباركه هود با صدای استاد طوخی
تلاوت آیات شریفه 36 الی49 از سوره مباركه هود با صدای استاد عبدالمنعم الطوخی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
وَأُوحِیَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُ لَنْ یُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِكَ إِلَّا مَنْ قَدْ آمَنَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾
و به نوح وحی شد كه از قوم تو جز كسانی كه [تاكنون] ایمان آورده اند، هرگز كسی ایمان نخواهد آورد؛ بنابراین از كارهایی كه همواره [بر ضد حق] انجام می دادند، اندوهگین مباش. (36)
37
وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْیُنِنَا وَوَحْیِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِی فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا ۚ إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ ﴿٣٧﴾
و با نظارت ما و [بر اساس] وحی ما كِشتی را بساز، و با من درباره كسانی كه ستم كرده اند، سخن مگو كه یقیناً آنان غرق شدنی هستند. (37)
38
وَیَصْنَعُ الْفُلْكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَیْهِ مَلَأٌ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ ۚ قَالَ إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ ﴿٣٨﴾
و [نوح] كشتی را می ساخت و هرگاه گروهی از [اشراف و سرانِ] قومش بر او عبور می كردند، او را به مسخره می گرفتند. گفت: اگر شما ما را مسخره می كنید، مسلماً ما هم شما را [به هنگام پدید آمدن توفان] همان گونه كه ما را مسخره می كنید، مسخره خواهیم كرد. (38)
39
فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَیَحِلُّ عَلَیْهِ عَذَابٌ مُقِیمٌ ﴿٣٩﴾
سپس خواهید دانست كه چه كسی را [در دنیا] عذابی خواركننده و [در آخرت عذابی] پایدار خواهد رسید. (39)
40
حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِیهَا مِنْ كُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَأَهْلَكَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ وَمَنْ آمَنَ ۚ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِیلٌ ﴿٤٠﴾
[رویاروییِ نوح و قومش هم چنان ادامه داشت] تا هنگامی كه فرمان ما فرا رسید و تنور فوران كرد، گفتیم: از هر [نوع حیوانی] یك زوج دوتایی [یك نر و یك ماده] و نیز خاندانت و آنان را كه ایمان آورده اند، در كشتی سوار كن مگر كسی كه پیش تر فرمان غرق شدن را بر ضد او لازم كرده ایم. و جز اندكی همراه او ایمان نیاوردند. (40)
41
وَقَالَ ارْكَبُوا فِیهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا ۚ إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٤١﴾
و نوح گفت: در آن سوار شوید كه حركت كردنش و لنگر انداختنش فقط به نام خداست، یقیناً پروردگارم بسیار آمرزنده و مهربان است. (41)
42
وَهِیَ تَجْرِی بِهِمْ فِی مَوْجٍ كَالْجِبَالِ وَنَادَىٰ نُوحٌ ابْنَهُ وَكَانَ فِی مَعْزِلٍ یَا بُنَیَّ ارْكَبْ مَعَنَا وَلَا تَكُنْ مَعَ الْكَافِرِینَ ﴿٤٢﴾
آن كشتی آنان را در میان موج هایی كوه آسا حركت می داد، و نوح فرزندش را كه در كناری بود، بانگ زد كه ای پسرم! همراه ما سوار شو و با كافران مباش. (42)
43
قَالَ سَآوِی إِلَىٰ جَبَلٍ یَعْصِمُنِی مِنَ الْمَاءِ ۚ قَالَ لَا عَاصِمَ الْیَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَنْ رَحِمَ ۚ وَحَالَ بَیْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ الْمُغْرَقِینَ ﴿٤٣﴾
گفت: به زودی به كوهی كه مرا از [این] آب نگه دارد، پناه می‌برم. نوح گفت: امروز در برابر عذاب خدا هیچ نگه دارنده ای نیست مگر كسی كه [خدا بر او] رحم كند. و موج میان آن دو حایل شد و پسر از غرق شدگان گردید. (43)
44
وَقِیلَ یَا أَرْضُ ابْلَعِی مَاءَكِ وَیَا سَمَاءُ أَقْلِعِی وَغِیضَ الْمَاءُ وَقُضِیَ الْأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِیِّ ۖ وَقِیلَ بُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٤٤﴾
و [پس از هلاك شدن كافران] گفته شد: ای زمین! آب خود را فرو بر، و ای آسمان! [از ریختن باران] باز ایست، و آب كاستی گرفت و كار پایان یافت و كشتی بر [كوهِ] جودی قرار گرفت و گفته شد: دوری [از رحمت خدا] بر گروه ستمكاران باد. (44)
45
وَنَادَىٰ نُوحٌ رَبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِی مِنْ أَهْلِی وَإِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَأَنْتَ أَحْكَمُ الْحَاكِمِینَ ﴿٤٥﴾
و نوح [پیش از توفان] پروردگارش را ندا داد و گفت: پروردگارا! به راستی كه پسرم از خاندان من است و یقیناً وعده ات [به نجات خاندانم] حق است و تو بهترین داورانی. (45)
46
قَالَ یَا نُوحُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ ۖ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَیْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّی أَعِظُكَ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِینَ ﴿٤٦﴾
خدا فرمود: ای نوح! به یقین او از خاندان تو نیست، او [دارای] كرداری ناشایسته است، پس چیزی را كه به آن علم نداری از من مخواه، همانا من تو را اندرز می دهم كه مبادا از ناآگاهان باشی. (46)
47
قَالَ رَبِّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِی وَتَرْحَمْنِی أَكُنْ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿٤٧﴾
نوح گفت: پروردگارا! من از اینكه چیزی را كه به آن علم ندارم از تو بخواهم به تو پناه می برم و اگر مرا نیامرزی و بر من رحم نكنی از زیانكاران خواهم بود. (47)
48
قِیلَ یَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِنَّا وَبَرَكَاتٍ عَلَیْكَ وَعَلَىٰ أُمَمٍ مِمَّنْ مَعَكَ ۚ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ یَمَسُّهُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٤٨﴾
گفته شد: ای نوح! با سلام و بركاتی از سوی ما بر تو و امت هایی كه با تواند [از كشتی] فرود آی و امت هایی [از نسل همراهانت به وجود می آیند] كه به زودی آنان را [از نعمت های خود] برخوردار می كنیم، سپس آنان را از سوی ما [به سبب كفران نعمت] عذابی دردناك خواهد رسید. (48)
49
تِلْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَیْبِ نُوحِیهَا إِلَیْكَ ۖ مَا كُنْتَ تَعْلَمُهَا أَنْتَ وَلَا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هَٰذَا ۖ فَاصْبِرْ ۖ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِینَ ﴿٤٩﴾
اینها از خبرهای غیبی است كه آن را به تو وحی می كنیم، نه تو آنها را پیش از این می دانستی و نه قوم تو؛ پس [در ابلاغ پیام ما با بهره گرفتن از این خبرها] شكیبایی ورز؛ یقیناً فرجام [نیك] برای پرهیزكاران است. (49)
1399/08/10
|
10:07