تلاوت آیاتی از سوره های مباركه نجم و قمر با صدای استاد سید متولی عبدالعال
این تلاوت شامل آیات 31 تا آخر سوره مباركه نجم و 1 تا 5 سوره مباركه قمر می باشد.
سوره 53: النجم
وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿31﴾
برای خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدكاران را به خاطر اعمال بدشان كیفر دهد، و نیكوكاران را در برابر اعمال نیكشان پاداش. (31)
الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ فَلَا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿32﴾
همانها كه از گناهان كبیره و اعمال زشت، جز صغیره، دوری میكنند، آمرزش پروردگار تو گسترده است، او نسبت به شما از همه آگاهتر است، از آن هنگام كه شما را از زمین آفرید، و در آن موقع كه به صورت جنینهائی در شكم مادرانتان بودید، پس خودستائی نكنید چرا كه او پرهیزگاران را بهتر میشناسد. (32)
أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿33﴾
آیا آن كس را كه از اسلام (یا انفاق) روی گردان شد مشاهده كردی؟! (33)
وَأَعْطَى قَلِیلًا وَأَكْدَى ﴿34﴾
و كمی عطا كرد و از بیشتر امساك نمود. (34)
أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿35﴾
آیا نزد او علم غیب است و میبیند (كه دیگران میتوانند گناهان او را بردوش گیرند). (35)
أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿36﴾
یا از آنچه در كتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است ؟ (36)
وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿37﴾
و در كتب ابراهیم همان كسی كه وظیفه خود را به طور كامل ادا كرد. (37)
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿38﴾
كه هیچكس بار گناه دیگری را بر دوش نمیگیرد. (38)
وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾
و اینكه برای انسان بهره ای جز سعی و كوشش او نیست. (39)
وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾
و اینكه سعیش به زودی دیده میشود (و به نتیجه اش میرسد). (40)
ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى ﴿41﴾
سپس به او جزای كافی داده خواهد شد. (41)
وَأَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنْتَهَى ﴿42﴾
(و آیا از كتب پیشین انبیاء به او نرسیده است) كه همه امور به پروردگارت باز میگردد؟ (42)
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى ﴿43﴾
و اینكه او است كه میخنداند و میگریاند! (43)
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿44﴾
و او است كه میمیراند و زنده میكند. (44)
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى ﴿45﴾
و او است كه دو زوج مذكر و مؤ نث را میآفریند، (45)
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾
از نطفه ای كه خارج میشود (و در رحم میریزد). (46)
وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾
و اینكه بر خدا است ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد). (47)
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾
و اینكه او است كه بینیاز میكند، و سرمایه باقی میبخشد. (48)
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾
و اینكه او است پروردگار ستاره شعری. (49)
وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾
(و آیا به انسان نرسیده است كه در كتب انبیای پیشین آمده) كه خداوند قوم «عاد نخستین» را هلاك كرد؟ (50)
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾
و همچنین «قوم ثمود» را، و كسی از آنها را باقی نگذارد. (51)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾
و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا كه آنها از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند. (52)
وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَى ﴿53﴾
و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را بر زمین كوبید. (53)
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾
سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَى ﴿55﴾
(بگو) در كدامیك از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟! (55)
هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾
این (پیامبر) بیم دهنده ای از بیم دهنده گان پیشین است. (56)
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿57﴾
آنچه باید نزدیك شود نزدیك شده است (و قیامت فرا میرسد). (57)
لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ ﴿58﴾
و هیچكس جز خدا نمیتواند شدائد آنرا برطرف سازد. (58)
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾
آیا از این سخن تعجب میكنید؟ (59)
وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ ﴿60﴾
و میخندید و نمیگریید؟ (60)
وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾
و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر میبرید؟ (61)
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿62﴾
حال كه چنین است همه برای خدا سجده كنید و پرستش نمائید. (62)
سوره 54: القمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿1﴾
قیامت نزدیك شد و ماه از هم شكافت. (1)
وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ ﴿2﴾
و هر گاه نشانه و معجزهای را ببینند اعراض كرده میگویند: این سحری است مستمر! (2)
وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَكُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ ﴿3﴾
آنها (آیات خدا را) تكذیب كردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند و هر امری قرارگاهی دارد. (3)
وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿4﴾
به اندازه كافی برای انزجار از بدیها اخبار (انبیا و امتهای پیشین) به آنها رسیده است. (4)
حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿5﴾
این آیات، حكمت بالغه الهی است اما انذارها (برای افراد لجوج) مفید نیست. (5)
1400/01/14
|
11:50