تلاوت صوتی آیاتی از سوره مباركه انبیاء با صدای استاد عمران
تلاوت صوتی آیات شریفه 83 تا 112 از سوره مباركه انبیاء با صدای استاد محمد عمران
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ ﴿٨٣﴾
و ایوب را [یاد كن] هنگامی كه پروردگارش را ندا داد كه مرا آسیب و سختی رسیده و تو مهربان ترین مهربانانی. (83)
84
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ ۖ وَآتَیْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَذِكْرَىٰ لِلْعَابِدِینَ ﴿٨٤﴾
پس ندایش را اجابت كردیم و آنچه از آسیب و سختی به او بود برطرف نمودیم، و خانواده اش را [كه در حادثه ها از دستش رفته بودند] و مانندشان را همراه با آنان به او عطا كردیم كه رحمتی از سوی ما و مایه پند و تذكری برای عبادت كنندگان بود. (84)
85
وَإِسْمَاعِیلَ وَإِدْرِیسَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ كُلٌّ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿٨٥﴾
و اسماعیل و ادریس و ذوالكفل را [یاد كن] كه همه از شكیبایان بودند. (85)
86
وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِی رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُمْ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿٨٦﴾
و آنان را در رحمت خود درآوردیم، چون از شایستگان بودند. (86)
87
وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَىٰ فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّی كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿٨٧﴾
و صاحب ماهی [حضرت یونس] را [یاد كن] زمانی كه خشمناك [از میان قومش] رفت و گمان كرد كه ما [زندگی را] بر او تنگ نخواهیم گرفت، پس در تاریكی ها [ی شب، زیر آب، و دل ماهی] ندا داد كه معبودی جز تو نیست تو از هر عیب و نقصی منزّهی، همانا من از ستمكارانم. (87)
88
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ ۚ وَكَذَٰلِكَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ ﴿٨٨﴾
پس ندایش را اجابت كردیم و از اندوه نجاتش دادیم؛ و این گونه مؤمنان را نجات می دهیم. (88)
89
وَزَكَرِیَّا إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْدًا وَأَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ ﴿٨٩﴾
و زكریا را [یاد كن] زمانی كه پروردگارش را ندا داد: پروردگارا! مرا تنها [و بی فرزند] مگذار؛ و تو بهترین وارثانی. (89)
90
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ یَحْیَىٰ وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَیَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا ۖ وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ ﴿٩٠﴾
پس [ندای] او را اجابت كردیم و یحیی را به او بخشیدیم و نازایی همسرش را برای وی اصلاح نمودیم، آنان همواره در كارهای خیر می‌شتافتند، و ما را از روی امید و بیم می خواندند، و پیوسته در برابر ما فروتن بودند. (90)
91
وَالَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهَا مِنْ رُوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آیَةً لِلْعَالَمِینَ ﴿٩١﴾
و آن [زن را یاد كن] كه دامن خود را پاك نگه داشت، پس ما از روح خود در او دمیدیم و او و پسرش را نشانه ای [بزرگ از قدرت خود] برای جهانیان قرار دادیم. (91)
92
إِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ ﴿٩٢﴾
و بی تردید این [اسلام] آیین [حقیقی] شماست در حالی كه آیینی یگانه است و منم پروردگار شما پس مرا بپرستید. (92)
93
وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ ۖ كُلٌّ إِلَیْنَا رَاجِعُونَ ﴿٩٣﴾
ولی [آنان] آیینشان را در میان خود قطعه قطعه كردند [و نسبت به دین گروه گروه شدند و به شدت با هم اختلاف پیدا كردند]؛ و همه آنان به سوی ما باز خواهند گشت [تا كیفر سخت این گروه گرایی را ببینند.] (93)
94
فَمَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْیِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ ﴿٩٤﴾
پس كسی كه برخی از كارهای شایسته را انجام دهد در حالی كه مؤمن باشد، نسبت به تلاشش ناسپاسی نخواهد شد، و ما یقیناً [تلاشش را] برای او می نویسیم. (94)
95
وَحَرَامٌ عَلَىٰ قَرْیَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا یَرْجِعُونَ ﴿٩٥﴾
و بر [اهل] شهری كه نابودشان كردیم، محال است كه [در قیامت به سوی ما] باز نگردند. (95)
96
حَتَّىٰ إِذَا فُتِحَتْ یَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُمْ مِنْ كُلِّ حَدَبٍ یَنْسِلُونَ ﴿٩٦﴾
تا زمانی كه [سدّ] یأجوج و مأجوج گشوده شود و آنان از هر زمین بلندی سرازیر می شوند. (96)
97
وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِیَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِینَ كَفَرُوا یَا وَیْلَنَا قَدْ كُنَّا فِی غَفْلَةٍ مِنْ هَٰذَا بَلْ كُنَّا ظَالِمِینَ ﴿٩٧﴾
و آن وعده حق [كه قیامت است] نزدیك شود، پس ناگهان چشم های كافران خیره شود [و گویند:] وای بر ما! كه ما از این روز در بی خبری سنگینی قرار داشتیم، بلكه ما ستمكار بودیم. (97)
98
إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَهَا وَارِدُونَ ﴿٩٨﴾
[به آنان گویند:] به یقین شما و معبودانی كه به جای خدا می‌پرستیدید، هیزمِ دوزخید؛ [بی تردید] شما در آن وارد خواهید شد. (98)
99
لَوْ كَانَ هَٰؤُلَاءِ آلِهَةً مَا وَرَدُوهَا ۖ وَكُلٌّ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٩٩﴾
اگر اینان معبودان [برحق] بودند، وارد دوزخ نمی شدند در حالی كه همگی [بتان و بت پرستان] در آن جاودانه اند. (99)
100
لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَهُمْ فِیهَا لَا یَسْمَعُونَ ﴿١٠٠﴾
آنان در دوزخ، نعره های دردناكی دارند و در آنجا [سخنی امیدوار كننده] نمی شنوند. (100)
101
إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنَىٰ أُولَٰئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ ﴿١٠١﴾
بی تردید كسانی كه پیش تر از سوی ما وعده نیك به آنان داده اند، از دوزخ دورشان نگه می دارند. (101)
102
لَا یَسْمَعُونَ حَسِیسَهَا ۖ وَهُمْ فِی مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ ﴿١٠٢﴾
كمترین صدای آن را [هم] نمی شنوند، و آنان در آنچه [از نعمت های الهی] دلشان بخواهد جاودانه اند. (102)
103
لَا یَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَٰذَا یَوْمُكُمُ الَّذِی كُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿١٠٣﴾
[در آن روز] آن بزرگ ترین ترس و واهمه آنان را اندوهگین نمی‌كند و فرشتگان [با درود و سلام] به استقبالشان آیند [و گویند:] این است روز شما كه شما را به آن وعده می دادند. (103)
104
یَوْمَ نَطْوِی السَّمَاءَ كَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ ۚ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِیدُهُ ۚ وَعْدًا عَلَیْنَا ۚ إِنَّا كُنَّا فَاعِلِینَ ﴿١٠٤﴾
روزی كه آسمان را در هم می پیچیم، مانند در هم پیچیدن طومار، همان گونه كه نخستین بار آفریده ها را آفریدیم، دوباره آنان را باز می گردانیم. وعده ای است [كه تحقق دادنش] بر عهده ما [ست]، به یقین آن را انجام می دهیم. (104)
105
وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ ﴿١٠٥﴾
و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتیم كه زمین را بندگان شایسته ما به میراث می برند. (105)
106
إِنَّ فِی هَٰذَا لَبَلَاغًا لِقَوْمٍ عَابِدِینَ ﴿١٠٦﴾
بی تردید در این [حقایق] برای [رسانیدن] مردم عبادت پیشه [به نهایت مقصود و اوج مطلوب] كفایت است. (106)
107
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ ﴿١٠٧﴾
و تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم. (107)
108
قُلْ إِنَّمَا یُوحَىٰ إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ ﴿١٠٨﴾
بگو: به من فقط وحی می شود كه معبود شما خدای یكتاست؛ پس آیا تسلیم [فرمان ها و احكام او] می شوید؟ (108)
109
فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُكُمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ أَمْ بَعِیدٌ مَا تُوعَدُونَ ﴿١٠٩﴾
پس اگر روی برگرداندند بگو: من به شما به طور یكسان آگاهی و هشدار دادم، و نمی دانم آنچه شما را [از عذاب] به آن وعده داده اند، آیا نزدیك است یا دور؟ (109)
110
إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَیَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ ﴿١١٠﴾
بی تردید او سخن آشكار را و آنچه را پنهان می دارید، می داند. (110)
111
وَإِنْ أَدْرِی لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِینٍ ﴿١١١﴾
و من نمی دانم شاید این [تأخیر عذاب] آزمایشی برای شما و بهره مندی اندكی [از نعمت ها] تا مدتی معین است. (111)
112
قَالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ ۗ وَرَبُّنَا الرَّحْمَٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ ﴿١١٢﴾
[پیامبر] گفت: پروردگارا! [میان ما و مشركان] به حق داوری كن و پروردگار ما مهربان است و [مؤمنان] بر خلاف واقعیتی كه [شما مشركان درباره پیروزی خود وشكست ما] وصف می كنید، از او یاری می خواهند. (112)
1399/08/07
|
23:31