برنامه تسنیم رادیو قرآن روز 9 آذر 1400 ویژه سالروز وفات استاد عبدالباسط محمد عبدالصمد تقدیم شنوندگان شد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی رادیو قرآن ؛ عبدالباسط محمد عبدالصمد سلیم داود (زادهٔ 1 ژانویۀ 1927 در ارمنت – درگذشتهٔ 30 نوامبر 1988 در قاهره) از قاریان بزرگ قرآن اهل مصر بود كه توانایی خاص در قرائت قرآن داشت. این قاری طرفداران و مقلدان فراوانی در سرتاسر جهان دارد. وی همچنین نخستین رئیس اتحادیهٔ قاریان و حافظان قرآن در مصر بوده‌است. معمولاً از عبدالباسط، منشاوی، خلیل الحصری و مصطفی اسماعیل به سبب تأثیر بزرگی كه در جهان اسلام داشته‌اند به عنوان چهار قاری مهم و بزرگ قرآن در دوران معاصر نام می‌برند. عبدالباسط محمد عبدالصمد در سال 1927 در روستای «المزاعزه» یكی از توابع شهر ارمنت در استان قنا در جنوب مصر به دنیا آمد. پدرش عبدالصمد یكی از مدرّسین حفظ و تجوید قرآن كریم بود. عبدالباسط در 6 سالگی به مكتب القرآن در ارمنت رفت. در 10 سالگی حافظ كل قرآن شد. پس از اینكه عبدالباسط به سن 12 سالگی رسید از هر شهر و روستا در استان قنا و مخصوصاً از جانب اصفون المطاعنه دعوت‌هایی به سوی او روانه شد، چراكه گواهی محمد سلیم كه به عبدالباسط اعطا شده بود نقطه اطمینان همه مردم بود.
او در سال 1950 به مراسمی كه برپا شده بود رفت. در آن مجلس یكی از نزدیكان عبدالباسط از مسؤلان مجلس اجازه خواست تا او ده دقیقه‌ای را به تلاوت بپردازد. عبدالباسط آیاتی از سوره احزاب را تلاوت كرد و این تلاوت عبدالباسط یك و نیم ساعت ادامه پیدا كرد و بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفت.
در سال 1951 عبدالباسط به رادیو مصر رفت. او پس از به دست آوردن شهرتی كه در طول چند ماه بدست آورده بود به قاهره مهاجرت كرد. با پیوستن او به رادیو، استقبال مردم در مصر برای خرید گیرنده‌های رادیوئی زیاد شد و در بیشتر خانه‌ها گسترش یافت.عبدالباسط در ماه رمضان و روزهای دیگر سال به كشورهای مختلفی برای برگزاری محافل قرآنی و در پی دعوت‌هایی كه از او می‌شد، رهسپار شد. او در سفر به جاكارتا، اندونزی در بزرگترین مساجد آن‌جا به تلاوت قرآن پرداخت. در یكی از مساجد بیش از 250 هزار نفر تا صبح در حالی كه سر پا ایستاده بودند به صدای او گوش می‌دادند. از مشهورترین مساجدی كه او در آن‌ها به تلاوت پرداخته‌است، مسجدالحرام در مكه، مسجد نبوی در مدینه، مسجد الاقصی در قُدس و مسجد ابراهیمی در فلسطین بوده‌اند.
عبدالباسط در اتوبیوگرافی خود می‌گوید: «من به 14 ایالت از ایالات آمریكا كه در آن‌ها مراكز مسلمین وجود داشت سفر كرده‌ام كه تعداد زیادی از مسلمین در این مراكز هستند. از تفضل خدا، در همهٔ كشورها موفق بودم. در لس آنجلس 6 نفر پس از شنیدن تلاوت قرآن كریم به دین اسلام روی آوردند؛ در اوگاندا 92 نفر. در آن‌جا دو مجلس داشتم؛ در یكی 72 نفر از آن‌ها و بقیه در مجلس دوم به دین اسلام روی آوردند. حتی یك خانم گویندهٔ تلویزیون همراه من بود كه در آخرین روز خواست دستم را ببوسد و من متأثر شدم ولی نپذیرفتم. او تقاضا كرد به حج برود. به اوگاندایی‌ها گفتم اگر اجازه بدهید، بگذارید این خانم امسال به مسافرت حج برود. پس از آن، خواست كه نامش را تغییر دهد، من نام «آمنه» را برایش انتخاب كردم.»
یاسر فرزند عبدالباسط نقل می‌كند: «روزهای شنبهٔ هر هفته ساعت هشت تلاوت پدر از رادیو مصر پخش می‌شد. در این ساعت همهٔ اعضای خانواده بر سر سفره و كنار هم نزد پدر می‌نشستیم و به تلاوت ایشان گوش فرا می‌دادیم. همگی ما به مدت نیم ساعت سراپا گوش می‌شدیم، هیچ‌كس تكان نمی‌خورد و حتی صندلی را هم تكان نمی‌داد و مرحوم پدر در اثنای پخش تلاوت، سر خود را روی آستین‌اش می‌گذاشت و به فكر فرومی‌رفت. ایشان در منزل با صوت تلاوت قرآن نمی‌كرد، مگر زمانی كه عده‌ای از خبرنگاران یا مجریان رادیو یا عكاسان در منزل حضور می‌یافتند. اما عادت همیشگی ایشان این بود كه هر روز پس از نماز صبح در اتاق خود قرآن می‌خواند. من وقتی شش ساله بودم با ایشان به مسجد امام شافعی می‌رفتم و به تلاوت‌های ایشان گوش می‌دادم. در برخی مراسم و محافل قرآنی و جشن‌ها كه ایشان به تلاوت می‌پرداختند مردم حاضر از ایشان می‌خواستند تلاوت‌اش را تكرار كند. من دوست داشتم كه در برنامه‌های تلاوت ایشان همراه پدر باشم، او همواره مرا به تلاوت قرآن تشویق می‌كرد. به یاد دارم هر وقت در اتاق، قرآن می‌خواندم و او در اتاق دیگری بود و از حضور ایشان بی‌خبر بودم، او صبر می‌كرد تا من به آخر آیه برسم آنگاه وارد اتاق می‌شد. اگر در زمان تلاوت وارد می‌شد من تلاوت را قطع می‌كردم و او برای اینكه من كارم را كامل تمام كنم پس از تمام كردن آیه به نزدم می‌آمد، و این خاطرهٔ زیبایی برای من است.»
آنچه كه از وی برای مسلمانان باقی مانده‌است، قرائت‌های او طی بیش از نیم قرن كه در نوارها ضبط شده‌است و در دنیای اسلام استفاده می‌شود.
زمانی كه اسرائیل هنوز فلسطین را اشغال نكرده بود، وی به دعوت مسلمانان آن دیار به فلسطین مسافرت كرد و در محل مسجدالاقصی سورهٔ اسراء را تلاوت كرد. وقتی فلسطین اشغال شد، او همواره از این موضوع اظهار ناراحتی می‌كرد و نسبت به آنچه كه وی «ظلم رفته بر فلسطین» می‌نامید ابراز انزجار می‌نمود و آرزو داشت كه بار دیگر بتواند به مسجدالاقصی برود و خاطرات گذشته را تجدید كند و اگر هم خود نتوانست، فرزندان‌اش پا به فلسطین گذاشته و در مسجدالاقصی به تلاوت قرآن بپردازند.عبدالباسط عبدالصمد در روز 30 نوامبر 1988 (9 آذر 1367) بر اثر سرطان حنجره و بیماری دیابت و التهاب كبد از دنیا رفت.برنامه تسنیم رادیو قرآن 9 آذر 1400 ویژه سالروز وفات استاد عبدالباسط محمد عبدالصمد : عبدالباسط محمد عبدالصمد سلیم داود (زادهٔ 1 ژانویۀ 1927 در ارمنت – درگذشتهٔ 30 نوامبر 1988 در قاهره) از قاریان بزرگ قرآن اهل مصر بود كه توانایی خاص در قرائت قرآن داشت. این قاری طرفداران و مقلدان فراوانی در سرتاسر جهان دارد. وی همچنین نخستین رئیس اتحادیهٔ قاریان و حافظان قرآن در مصر بوده‌است. معمولاً از عبدالباسط، منشاوی، خلیل الحصری و مصطفی اسماعیل به سبب تأثیر بزرگی كه در جهان اسلام داشته‌اند به عنوان چهار قاری مهم و بزرگ قرآن در دوران معاصر نام می‌برند. عبدالباسط محمد عبدالصمد در سال 1927 در روستای «المزاعزه» یكی از توابع شهر ارمنت در استان قنا در جنوب مصر به دنیا آمد. پدرش عبدالصمد یكی از مدرّسین حفظ و تجوید قرآن كریم بود. عبدالباسط در 6 سالگی به مكتب القرآن در ارمنت رفت. در 10 سالگی حافظ كل قرآن شد. پس از اینكه عبدالباسط به سن 12 سالگی رسید از هر شهر و روستا در استان قنا و مخصوصاً از جانب اصفون المطاعنه دعوت‌هایی به سوی او روانه شد، چراكه گواهی محمد سلیم كه به عبدالباسط اعطا شده بود نقطه اطمینان همه مردم بود.
او در سال 1950 به مراسمی كه برپا شده بود رفت. در آن مجلس یكی از نزدیكان عبدالباسط از مسؤلان مجلس اجازه خواست تا او ده دقیقه‌ای را به تلاوت بپردازد. عبدالباسط آیاتی از سوره احزاب را تلاوت كرد و این تلاوت عبدالباسط یك و نیم ساعت ادامه پیدا كرد و بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفت.
در سال 1951 عبدالباسط به رادیو مصر رفت. او پس از به دست آوردن شهرتی كه در طول چند ماه بدست آورده بود به قاهره مهاجرت كرد. با پیوستن او به رادیو، استقبال مردم در مصر برای خرید گیرنده‌های رادیوئی زیاد شد و در بیشتر خانه‌ها گسترش یافت.عبدالباسط در ماه رمضان و روزهای دیگر سال به كشورهای مختلفی برای برگزاری محافل قرآنی و در پی دعوت‌هایی كه از او می‌شد، رهسپار شد. او در سفر به جاكارتا، اندونزی در بزرگترین مساجد آن‌جا به تلاوت قرآن پرداخت. در یكی از مساجد بیش از 250 هزار نفر تا صبح در حالی كه سر پا ایستاده بودند به صدای او گوش می‌دادند. از مشهورترین مساجدی كه او در آن‌ها به تلاوت پرداخته‌است، مسجدالحرام در مكه، مسجد نبوی در مدینه، مسجد الاقصی در قُدس و مسجد ابراهیمی در فلسطین بوده‌اند.
عبدالباسط در اتوبیوگرافی خود می‌گوید: «من به 14 ایالت از ایالات آمریكا كه در آن‌ها مراكز مسلمین وجود داشت سفر كرده‌ام كه تعداد زیادی از مسلمین در این مراكز هستند. از تفضل خدا، در همهٔ كشورها موفق بودم. در لس آنجلس 6 نفر پس از شنیدن تلاوت قرآن كریم به دین اسلام روی آوردند؛ در اوگاندا 92 نفر. در آن‌جا دو مجلس داشتم؛ در یكی 72 نفر از آن‌ها و بقیه در مجلس دوم به دین اسلام روی آوردند. حتی یك خانم گویندهٔ تلویزیون همراه من بود كه در آخرین روز خواست دستم را ببوسد و من متأثر شدم ولی نپذیرفتم. او تقاضا كرد به حج برود. به اوگاندایی‌ها گفتم اگر اجازه بدهید، بگذارید این خانم امسال به مسافرت حج برود. پس از آن، خواست كه نامش را تغییر دهد، من نام «آمنه» را برایش انتخاب كردم.»
یاسر فرزند عبدالباسط نقل می‌كند: «روزهای شنبهٔ هر هفته ساعت هشت تلاوت پدر از رادیو مصر پخش می‌شد. در این ساعت همهٔ اعضای خانواده بر سر سفره و كنار هم نزد پدر می‌نشستیم و به تلاوت ایشان گوش فرا می‌دادیم. همگی ما به مدت نیم ساعت سراپا گوش می‌شدیم، هیچ‌كس تكان نمی‌خورد و حتی صندلی را هم تكان نمی‌داد و مرحوم پدر در اثنای پخش تلاوت، سر خود را روی آستین‌اش می‌گذاشت و به فكر فرومی‌رفت. ایشان در منزل با صوت تلاوت قرآن نمی‌كرد، مگر زمانی كه عده‌ای از خبرنگاران یا مجریان رادیو یا عكاسان در منزل حضور می‌یافتند. اما عادت همیشگی ایشان این بود كه هر روز پس از نماز صبح در اتاق خود قرآن می‌خواند. من وقتی شش ساله بودم با ایشان به مسجد امام شافعی می‌رفتم و به تلاوت‌های ایشان گوش می‌دادم. در برخی مراسم و محافل قرآنی و جشن‌ها كه ایشان به تلاوت می‌پرداختند مردم حاضر از ایشان می‌خواستند تلاوت‌اش را تكرار كند. من دوست داشتم كه در برنامه‌های تلاوت ایشان همراه پدر باشم، او همواره مرا به تلاوت قرآن تشویق می‌كرد. به یاد دارم هر وقت در اتاق، قرآن می‌خواندم و او در اتاق دیگری بود و از حضور ایشان بی‌خبر بودم، او صبر می‌كرد تا من به آخر آیه برسم آنگاه وارد اتاق می‌شد. اگر در زمان تلاوت وارد می‌شد من تلاوت را قطع می‌كردم و او برای اینكه من كارم را كامل تمام كنم پس از تمام كردن آیه به نزدم می‌آمد، و این خاطرهٔ زیبایی برای من است.»
آنچه كه از وی برای مسلمانان باقی مانده‌است، قرائت‌های او طی بیش از نیم قرن كه در نوارها ضبط شده‌است و در دنیای اسلام استفاده می‌شود.
زمانی كه اسرائیل هنوز فلسطین را اشغال نكرده بود، وی به دعوت مسلمانان آن دیار به فلسطین مسافرت كرد و در محل مسجدالاقصی سورهٔ اسراء را تلاوت كرد. وقتی فلسطین اشغال شد، او همواره از این موضوع اظهار ناراحتی می‌كرد و نسبت به آنچه كه وی «ظلم رفته بر فلسطین» می‌نامید ابراز انزجار می‌نمود و آرزو داشت كه بار دیگر بتواند به مسجدالاقصی برود و خاطرات گذشته را تجدید كند و اگر هم خود نتوانست، فرزندان‌اش پا به فلسطین گذاشته و در مسجدالاقصی به تلاوت قرآن بپردازند.عبدالباسط عبدالصمد در روز 30 نوامبر 1988 (9 آذر 1367) بر اثر سرطان حنجره و بیماری دیابت و التهاب كبد از دنیا رفت.
