علامه سید محمدحسین طباطبایی، حكیم، فیلسوف، مفسر قرآن، اسلام‌شناس، فقیه و از عالمان شیعه در قرن چهاردهم و پانزدهم هجری قمری بود.
سید محمدحسین طباطبایی درگذشته 24 آبان 1360در قم ، معروف به علامه طباطبایی، حكیم، فیلسوف، مفسر قرآن، اسلام‌شناس، فقیه و از عالمان شیعه در قرن چهاردهم و پانزدهم هجری قمری بود.
وی علوم فقه، اصول، فلسفه، ریاضیات، رجال را از محضر اساتیدی چون: میرزا علی ایروانی، میرزای نائینی، شیخ محمدحسین اصفهانی، سید ابوالحسن اصفهانی، محمدعلی سرابی، سید حسین بادكوبه‌ای، سید ابوالقاسم خوانساری، سید محمد حجت كوه‌كمری، علی‌اصغر ملكی، میرزا علی آقا قاضی فرا گرفت.
پس از بازگشت از نجف، مدتی در تبریز و سپس در قم به تدریس فلسفه و تفسیر قرآن پرداخت و شاگردان مبارزی را تربیت كرد. ایشان در زمینه فلسفه شرق و فلسفه غرب اندوخته‌های فراوانی داشت و در علومی چون: ادبیات، كلام، نجوم، هیئت و ریاضیات سرآمد بود.
آثار علمی بسیاری در زمینه‌های مختلف از علامه برجای مانده كه معروف‌ترین آنها تفسیر المیزان، كه ثمره‌ای كم‌نظیر از بیست سال تلاش شبانه‌روزی علاّمه بوده و دائرة‌المعارفی از معارف و در بردارنده بحث‌های اعتقادی، تاریخی، فلسفی، اجتماعی و... است. این تفسیر از مهم‌ترین و جامع‌ترین تفسیرهای شیعه در عصر جدید و به‌طور مطلق یكی از چند تفسیر عمده و اساسی در قرن اخیر است و امروزه مشهورترین تفسیر نزد امامیه به شمار می‌رود.
از شاگردان وی می‌توان به عزیزالله خوشوقت، مرتضی مطهری، سید محمد بهشتی، سیدعلی خامنه‌ای، علی اكبر هاشمی رفسنجانی، ناصر مكارم شیرازی، محمدرضا مهدوی كنی و محمدتقی مصباح یزدی اشاره كرد. تفسیر المیزان، نهایةالحكمة، شیعه در اسلام و اصول فلسفه و روش رئالیسم از آثار اوست.
سیره اخلاقی علامه طباطبائی (ره):
حضرت آیةاللّه جوادی آملی درباره ویژگی اخلاقی استاد عظیم الشأن خود، مفسر كبیر قرآن كریم مرحوم علامه طباطبایی قدس سره، می گویند: اخلاق ایشان اخلاق قرآنی بود، گویا اخلاقش قرآن بود. هر آیه ای كه خداوند در قرآن نصب العین انسان كامل می داند، ما در حد انسانی كه بتواند مبین و مفسر قرآن باشد در این مرد بزرگ می یافتیم. مجلس ایشان، مجلس ادب اسلامی و خلق الهی بود و ترك اولی در ایشان كمتر اتفاق می افتاد. نام كسی را به بدی نمی برد. بد كسی را نمی خواست و سعی می كرد خیر و سعادت همگان را مسئلت كند.
