حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ابتدای جلسه درس خارج فقه روز یكشنبه 1398/10/01 به بیان و شرح حدیثی درباره رجحان و برتری مؤمنانی كه بدون دیدن پیامبر اعظم صلی‌الله علیه و آله و سلم به ایشان ایمان می‌آورند نسبت به صحابه پرداختند.
بسم الله الرّحمن الرّحیم
الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین
اَخبَرَنا اَبُو الحَسَنِ مُحَمَّدُ بنُ مُحَمَّدِ بنِ مُحَمَّدِ بنِ مَخلَدٍ قالَ: حَدَّثَنا اَبو جَعفَرٍ مُحَمَّدُ بنُ عَمرِو بنِ البَختَریِّ الرَّزّازُ اِملاءً فِی السَّنَةِ المُقَدَّمِ ذِكرُها قالَ: حَدَّثَنا سَعدانُ بنُ نَصرٍ قالَ: حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بنُ مُصعَبٍ القِرقِسانیُّ قالَ: حَدَّثَنا الاَوزاعیُّ، عَن اَسیدِ بنِ خالِدِ بنِ دُرَیكٍ، عَن عَبدِ اللهِ بنِ مُحَیریزٍ قالَ: قُلتُ لِرَجُلٍ مَن اَصحابُ النَّبیّ (صَلَّى اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه) -قَالَ الاَوزاعیُّ: حَسِبتُ اَنا اَنَّهُ یُكَنّى اَبا جُمُعَةٍ- حَدِّثنا حَدیثاً سَمِعتَهُ مِن رَسولِ اللهِ (صَلَّى اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه) قالَ: لَاُحَدِّثَنَّكَ حَدیثاً جَیِّداً: تَغَدَّینا یَوماً مَعَ رَسولِ اللهِ (صَلَّى اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه) وَ مَعَنا اَبو عُبَیدَةَ بنُ الجَرّاحِ فَقُلنا: یا رَسولَ اللهِ هَل اَحَدٌ خَیرٌ مِنّا، اَسلَمنا مَعَكَ وَ جاهَدنا مَعَكَ قالَ: بَلى قَومٌ مِن اُمَّتی یَأتونَ مِن بَعدِكُم فَیُؤمِنونَ بی.(1)
عن عبدالله بن مُحَیریز قُلتُ لِرَجُلٍ مَن اَصحابُ النَّبیّ (صَلَّى اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه) -قَالَ الاَوزاعیُّ: حَسِبتُ اَنا اَنَّهُ یُكَنّى اَبا جُمُعَةٍ- حَدِّثنا حَدیثاً سَمِعتَهُ مِن رَسولِ اللهِ (صَلَّى اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه)
شخص [عبدالله بن‌محیریز] فرصت پیدا كرده، دستش به یكی از اصحاب پیغمبر -كه اوزاعی میگوید گمان میكنم این شخصی كه از او نقل میكند، كنیه‌اش اباجمعه بود- رسیده و میخواهد استفاده كند؛ میگوید: یك حدیثی كه از پیغمبر شنیدی را برای ما نقل كن.
قالَ: لَاُحَدِّثَنَّكَ حَدیثاً جَیِّداً: تَغَدَّینا یَوماً مَعَ رَسولِ اللهِ (صَلَّى اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه) وَ مَعَنا اَبو عُبَیدَةَ بنُ الجَرّاحِ فَقُلنا: یا رَسولَ اللهِ هَل اَحَدٌ خَیرٌ مِنّا، اَسلَمنا مَعَكَ وَ جاهَدنا مَعَكَ
آن صحابی گفت كه یك حدیث خوبی برایتان نقل میكنم؛ یك روز مثلاً صبحانه یا ناهار در خدمت حضرت بودیم و غذا خوردیم؛ ابوعبیده كه جزو رجال معروفِ دوروبرِ پیغمبر بود [حضور داشت و گفتیم:] شما كسی بهتر از ما هم می‌شناسید؟ اوّل كه به تو ایمان آوردیم، اسلام را اختیار كردیم؛ بعد هم كه با تو آمدیم و جنگ كردیم؛ بهتر از این چه میشود؟ شما كسی بهتر از ما را سراغ دارید؟
قالَ: بَلى قَومٌ مِن اُمَّتی یَأتونَ مِن بَعدِكُم فَیُؤمِنونَ بی
پیغمبر (صلّی الله علیه و آله) فرمودآن كسانی كه به من ایمان می‌آورند، در حالی كه من را ندیده‌اند، از شما افضلند. در دعای سمات میخوانید كه «وَ آمَنّا بِهِ وَ لَم نَرَهُ صِدقاً وَ عَدلاً»؛(2) یعنی به پیغمبر ایمان آوردیم -«صِدقاً وَ عَدلاً» قید «آمَنّا» است- در حالی كه پیغمبر را ندیده‌ایم. آن كسانی كه آن وجود نورانی را ندیده‌اند، آن معجزات را ندیده‌اند، آن تأثیرِ نَفَس را ندیده‌اند، آن كسانی آن تجسّم توحید، تجسّم اخلاق، تجسّم فضیلت، تجسّم همه‌ی آرزوهایی را كه ممكن است به ذهنِ برترینِ انسانها برسد -كه رسول اكرم (صلّی الله علیه و آله) بود- ندیده‌اند، در عین حال به او ایمان آورده‌اند و وظایف شرعی‌شان را انجام داده‌اند و جهاد در راه خدا هم كرده‌اند، معلوم است كه از شما افضلند؛ درست است؛ مقتضای عقل و قاعده هم همین است.
امام (رضوان الله علیه) فرمودند این كسانی كه امروز هستند، از اصحاب پیغمبر، یا بالاترند یا كمتر نیستند؛(3) واقعش همین است. آن جوانِ مؤمنِ مخلصی كه از همه‌ی لذّات زندگی، از همه‌ی آرزوهای جوانی، از همه‌ی شهوات، خواسته‌ها، از زندگیِ راحت، از پدر و مادر، از همسر، از فرزند چشم میپوشد، میرود در راه خدا جهاد [میكند] -حالا یا در جبهه‌های دفاع مقدّس، مثل آن دورانها، یا در جبهه‌ی دفاع از حرم، مثل زمان ما، یا دفاع از امنیّت، فرق نمیكند- از آنها بالاترند. قدر این حالت را باید دانست؛ و قدردانی‌اش هم به این است كه واقعاً و حقیقتاً آن جوری كه از ما توقّع هست عمل كنیم؛ بخصوص ما عمّامه‌ای‌ها كه خب مرجعِ دینِ مردم محسوب میشویم و دینشان را از ما میخواهند سؤال كنند، تقیّد به دین داشته باشیم. و اگر ماها از جهت تقوا و پرهیزكاری و ورع از محارم و بی‌رغبتی به جلوه‌های مادّیِ دنیا و زیبایی‌های دنیا و مانند اینها، تقیّد را به خودمان تحمیل كنیم و وادار كنیم خودمان را به این معنا، مسلّماً بهتر از آنها هستیم.
